Chapter 26

530 12 0
                                    

A/N: Wieeee malapit na matapos to :)

Kahit ayoko pa XD Vote & Comment! Cherries ^^

Kung binabasa mo to, salamat uli sa pagbabasa! Alam kong konti lang kayo huhu pero appreciated ko po! *hugs*

And please support my new story, I Fell In Love With A Host

Yay panda!

Beethovern Moonlight Sonata on the multimedia -->

Frustrated pianist si Author e ^^

Sorry for the long note~

----------------

Minsan may mga bagay na dapat mong tanggapin na hindi talaga para sayo. Akala mo yun na, hindi pa pala. Tulad ng pagmo-model ko. Sino ba namang maga-akala na sa future e babagsak ang career ko? Kala ko pa naman makakarating ako ng Paris! Hays, at sa pag-ibig naman... ay alam nyo na yun! Chakaness ang lovelife ni Jasmine Fuentes!

Kung hindi para sayo, e di hindi para sayo.

"Jasmine!"

Si Harvey. Di ko pa pala siya nakakausap ulit. Well, I guess it's time to talk about things na.

"Bakit di mo sinabi saking magqu-quit ka na sa pagmo-model?"

"Di ka naman nagtatanong eh." Waaa ang pilosopo ko, sorry Harvey!

"Ano yun ganun-ganun na lang? Pano yung kapatid mo?"

"I already have plans, so don't worry about it." sabi ko sa kanya ng nakangiti at naka-peace sign.

"Harvey, I have to go na. May aasikasuhin pa ako e."

"May klase pa ah? Pano ka makakalabas?"

"*coughs* Remember, yung bakod sa likod ng canteen! *coughs*"

"Ah sige ingat. Basta pag may kailangan ka, wag kang mahihiyang lumapit sakin."

At yun nga lumabas ako ng school ng 3pm. May pupuntahan kasi ako. Katulad nung sabi ko kay Harvey, may plano talaga ako. Umuwi ako ng bahay para magpalit ng formal dress. Dinala ko na rin yung mga kailangan kong documents.

San ako pupunta?

Well, maga-audition lang naman ako sa Julliard School Scholarship Program. Yeah, yung Julliard School sa New York na highly regarded conservatories for music, drama and dance. Wow, ako na!

Wala namang masamang mag-try di ba? Saka hindi lang talaga yun ang habol ko. May cash prize pa kasing kasamang p5 million, edi madadala ko din yung kapatid ko sa New York. Di ba tulad ng pinakagasgas na kasabihan, killing two birds with one stone!

Actually, kaya ko nalaman to ay dahil may anghel na naglagay ng application form sa locker ko. Alam ko naman kung sino yun e... si Harvey. Kunyari pa siya kaninang wala siyang alam! Di lang pala siya musician, pwedeng pang best actor pa! Nako nako, pag ako nakapasok dito balang araw mababayaran ko din lahat ng utang na loob ko sa kanya! Salamat Harvey!!!!!!

Shemay! Ang daming magagaling! Halos isang daan ba naman ang naga-audition e tapos lima lang makukuha?

Dug dug dug dug...

Inhale, exhale... go go go Jasmine! Kaya mo yan!

"Ms. Jasmine Fuentes, you can go now to stage."

I need to do my very very very best! Bukod sa pagmo-model, eto lang ang kaya kong gawin. Pag ako nagpatalo pa sa sarili ko, san na lang ako pupulutin? Fighto! Fighting! Aja!

Shet, puro amerikano yung mga judge! Mas lalo akong kinabahan ><

"Good afternoon. I'm Jasmine Fuentes, and I will be playing Beethoven 'Moonlight' Sonata op 27 # 2 Mov 3"

"Wow you're really beautiful. Are you sure you can do it?"

"Yes"

Don't judge the book by it's cover! Sige, ako na ang malakas ang loob tugtugin tong piece na to! Pasikat eh. Waa sana di magkamali!

Umupo na ko sa harap ng piano at nagsimulang tumugtog. Sige Jasmine, tumugtog ka lang in your own way. Feeling ko mag-isa lang ako dito sa auditorium habang tumutugtog at kahit ipikit ko ang mga mata ko, natatamaan ko ang mga tamang nota. Ganyan nga, ipakita mo kung anong meron ka.

Ngayon ko lang napagtanto, this is where I really belong. Piano, music, this. This feeling.. which I yearn for many years that I can't find in modeling.

Di ko namalayan, natapos na pala ako tumugtog. Tiningnan ko yung judges. Waa di ko malaman kung nagustuhan ba nila o hindi. O talagang forever seryoso ang mga mukha nila?

"Ms. Jasmine Fuentes, come here."

Sumenyas sakin yung isang matandang amerikanang judge, hawak-hawak yung application form ko. Lumapit naman ako. Hala.. baka sabihing di ako papasa? Akala ko ba after 1 week pa malalaman yung results? Tae naman kinakabahan ako.

"Is this yours?"

May inabot siya sa aking post-it na naka-attach sa likod ng application form ko. Di ko napansin na meron palang ganun dun.

"I like your music. Goodluck."

"That was so sweet! You can go now and by the way, I liked your performance." nakangiting sabi sakin nung judge.

She liked my performance? Wow. Tama ba narinig ko? This is hope!

Tinitigan ko yung post-it. Familiar sakin yung handwriting...

... don't tell me ...

.. this is from ...

... "Zac?"

// i'm not beautifulTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon