Being the same one? with Viktor Fischer and Joël Veltman (VOLTOOID)

Hoofdstuk 26

SUPRISE :) EXTRA UPDATE OMDAT IK JULLIE WAT MOET VRAGEN. WAT ZOUDEN JULLIE ER VAN VINDEN ALS ER EEN VERVOLG KOMT? 

'Goeiemorgen.' Ik loop de keuken in en zie Luke al aan de keukentafel zitten. 'Goeiemorgen,' hij staat op en geeft me een knuffel. 'lekker geslapen?' ik ga tegenover hem zitten. 'Jawel, was wel weer even wenen.' Luke knikt. 'Snap ik. *piep piep* ik kijk op. 'De oven.' Zegt Luke en hij haalt een paar croissantjes uit de oven. 'Ik wilde je ontbijt op bed geven, maar ja jij bent altijd zo vroeg waker.' Ik grinnik. 'Wel lief van je.' Ik druk een kus op zijn wang en pak dankbaar een croissantje van het bord.

'Zal ik vanavond koken? Net als vroeger.' Luke glimlacht. 'Lasagne?' ik knik. 'Zoek jij dan een leuke film uit?' 'Deal.' Ik glimlach. Vroeger deden we dat wel vaker, dat ik kook en dat Luke een film uitzoekt. Ik had het altijd al geweldig gevonden om tijd door te brengen met mijn grote broer. We hadden samen zoveel meegemaakt, waardoor onze band alleen maar sterker was geworden. Ik sta op en loop naar het aanrecht. 'Ik ga zowel vast naar de winkel.' 'Is goed, dan ga ik zo wel voor een filmpje kijken.' Ik druk een kus op luke's wang. 'Dan ga ik maar vast.' Luke knikt. 'Tot zo.'

Ik loop door de Jumbo opzoek naar tomaten. Je verbaasd je er echt over hoe snel je de weg in een supermarkt vergeet. Voor mijn gevoel was het helemaal niet lang geleden dat ik hier boodschappen had gedaan. 'Mag ik u misschien wat vragen?' Ik loop naar een medeweker toe en kijk hem vragend aan. 'Aan het einde van deze bakken.' Ik knik. 'Bedankt.' Ik draai me om en zie in de verte de tomaten al liggen. Ik stop een paar tomaten in een zakje als ik een bekend gezicht zie. 'Heei wat doe jij hier?' Ik stop de tomaten in mijn mandje en kijk Joël vragend aan. 'Ik ben bij mijn ouders op bezoek. Jij bij Luke?' ik kijk hem met grote ogen aan. 'Hoe, hoe weet?' Fack, op dat moment herinner ik me alles weer. Waarom hij me zo bekend voor kwam, alles komt weer boven. 'Ik...ik.. moet.. gaan' Ik loop langs Joël heen opzoek naar de kassa. Als ik weer een gangpad inloop, kijk ik nog een keer om. Joël staat nog steeds midden in de gang tussen de groentes en fruit. Ik schud mijn hoofd en loop veder naar de kassa.

ik was met tranen in mijn ogen terug naar Luke gereden. Nu ik besefte wie Joël echt was, kwam alles ineens nog zoveel harder aan. Het deed pijn om hem zo te zien. Ineens besefte ik waarom hij de hele tijd zo tegen me deed, hij kreeg niet de bevestiging waar hij op had gehoopt. Of die hij misschien zelfs wel had verwacht. Ik zucht nog een keer diep, veeg me tranen weg en loop dan naar binnen.

'Heei ben je al weer terug?' Luke komt de keuken inlopen en kijkt me vragend aan. 'Ja, het was rustig.' Zeg ik zonder hem aan te kijken. 'Is er iets?' Luke komt naast me staan en slaat een arm om me heen. Shit hij heeft me door. 'Vandaag is gewoon een moeilijke dag.' Luke knikt en neemt me in een knuffel. 'Zal ik anders koken?' ik knik zacht, bang dat ik zo weer begin te huilen. 'Neem anders even een bad, je ziet er gespannen uit.' Luke heeft gelijk ik heb ook te veel spanning op het moment. Snel druk ik nog een kus op zijn wang, 'tot zo' en dan loop ik naar boven.

Kunnen we praten?

Ik schud mijn hoofd, praten met hem is op dit moment wel het laatste waar ik zit in heb. Ik druk op beantwoorden en begin terug te typen.

Ik heb op dit moment wel andere dingen aan me hoofd.

Ik besluit het daarbij te laten, hij weet hopelijk toch wel wat ik bedoel, en druk op verzenden. Dan leg ik mijn mobiel weg en laat ik mezelf in het bad glijden.