Being the same one? with Viktor Fischer and Joël Veltman (VOLTOOID)

Hoofdstuk 16

HEEI HEEI, HIER EEN HOOFDSTUKJE SPECIAAL VOOR JULLIE. IK WIL JULLIE BEDANKEN VOOR HET LEZEN EN ALLES, DOOR JULLIE BLIJF IK SCHRIJVEN. THANKS! :)

'Sorry. Sorry. Vergeet dit alsjeblieft.' Viktor staat op en wilt weglopen. Maar ik kan hem nog net tegenhouden. Ik sta ook op en ga recht voor hem staan, even twijfel ik nog, maar dan druk ik mijn lippen vol passie op de zijne. Na een paar seconde verbreekt Viktor de kus. 'Ik houd van je!' ik begin te blozen. 'Ik ook van jou!' 'Wil je alsjeblieft mijn meisje zijn?' ik voel mijn wangen nu helemaal rood kleuren. 'Ja, heel graag.' En dan voel ik zijn lippen weer op de mijne. Het is een zoen vol passie en liefde. 'Viktor, ben je hier?' van schrik haalt hij zijn lippen meteen van de mijne. 'Ik kom eraan.' Roept hij naar de andere jongens die waarschijnlijk aan de andere kant van de muur staan te wachten. 'Sorry, ik moet gaan. De jongens wachten op me. Ik bel je.' Hij drukt nog snel een kus op mijn wang en loopt dan weg.

Ik stap de auto in. Ik had nog een tijdje in de zon gezeten en met James gepraat, terwijl we naar een training van jong Ajax hadden gekeken. En nu was het toch echt tijd om naar huis te gaan. Ik moest nog veel doen, en bovendien had ik beloofd om vanavond te koken. Eerst maar langs de winkel dan, anders gaat het koken zeker weten niet lukken.

Even later loop ik met een verliefd gevoel de winkel in. Ik ben zo gelukkig met Viktor. Hij is zo lief, hij had me een paar minuten geleden weer gesms't dat het hem zo erg speet, dat hij weg moest. Ik had geantwoord dat ik het niet erg vond, en dat was ook zo. Hij had ook zijn verplichtingen en daar moest hij zich ook aan houden. Nog steeds in gedachten pak ik een mandje en loop richting de groentes. Ik had besloten om lasagne te maken. Aangezien het Jens' lievelingseten was. 'Heei, kijk eens uit!' ik bots tegen een jongen op, en hij kijkt me boos aan. 'Sorry.' Stotter ik en loop door zonder op te kijken. Ik pak nog snel alle andere ingrediënten die ik nodig heb en dan loop ik richting de kassa.

Als ik even later thuis kom ruim ik eerst alle boodschappen op en besluit dan toch maar aan mijn scriptie (eindverslag) te beginnen. Over twee maanden moet hij al af, en dan ben ik gewoon klaar met mijn studie. Dan kan ik eindelijk echt gaan werken. Ik zet mijn laptop aan, zet een kop thee voor mezelf en besluit dan Jens even te bellen om te vragen hoelaar hij klaar is. ik zoek in mijn contacten, F...I..J, Jens. Ik druk op het groene horentje, en een paar seconde later neemt hij al op. 'Heei met Jens.' 'Heei James, met mij.' ''Heei Linn, wat is er?' ik kan namelijk niet te lag bellen.' 'Snap ik. Maar ik wilde alleen weten hoelaat je thuis bent.' 'Uhm, ik denk over iets meer dan een uurtje.' Ik kink, maar dan besef ik dat hij me natuurlijk niet kan zien. 'Oke is goed, ik zorg voor het eten.' 'Lief, ik zie je straks.' En dan hangt hij op. Ik leg mijn mobiel weg en begin aan mijn scriptie.

'Het eten is klaar!' Ik zet een dampende ovenschaal met Lasagne op tafel. En Jens en Viktor leggen hun controllers meteen weg. Viktor had me ongeveer een uur geleden gebeld met de vraag of ik bij hem wilde komen eten. Maar omdat ik al beloofd had om voor Jens te koken, had ik hem, met toestemming van Jens, uitgenodigd om bij ons te komen eten. En dat aanbod had hij dankbaar geaccepteerd. Zo te zien klikte het ook goed tussen hem en Jens. Jens had meteen vriendschap met hem gesloten, en na een paar waarschuwende woorden, leek alles echt goed tussen hen. 'Het ziet er heerlijk uit. ' Viktor drukt een kus op mijn wang en gaat naast me aan tafel zitten. Jens knikt bevestigend. 'En het ruikt ook heerlijk.' Ik glimlachte dankbaar terwijl ik de glazen vol schenk met rode wijn. Ik kijk Viktor vragend aan. Ik weet eigenlijk geen eens of hij wel drinkt. Best beschamend eigenlijk. Hij knikt bevestigend. 'Lekker.' Snel schenk ik ook zijn glas vol.

'Tot morgen!' ik druk mijn lippen voor de laatste keer die dag op die van Viktor en dan nemen we echt afscheid. Het was een geweldige avond, we hadden ontzettend veel gelachen met zijn drieën. Ik ben echt blij dat Jens en Viktor het zo goed met elkaar kunnen vinden. Het zijn toch samen met Luke de meest belangrijke jongens in mijn leven. Mijn broer, mijn beste vriend en mijn allerliefste vriendje. Ik geef Viktor nog een handkusje, en dan stapt hij zijn auto in.