Being the same one? with Viktor Fischer and Joël Veltman (VOLTOOID)

Hoofdstuk 11

'Tot morgen!' Ik geef Daley nog een knuffel en loop dan weer achter James aan naar binnen. We hadden nog een gesprek te gaan, en dan zit deze dag er ook al weer op. Het ging allemaal zo snel, deze dag was ook weer echt voorbij gevlogen. 'Over vijf minuten is Viktor hier.' Ik knik. 'Zal ik ook nog een thee voor jou halen?' Ik glimlach. 'Ja, lekker.' James staat op en loopt de kamer uit. Dan pak ik mijn mobiel uit mijn tas en zie dat ik een bericht heb van Jens heb. Snel ontgrendel ik mijn mobiel en open whatsapp.

Heei Lin,

Hoelaat ben je thuis?

Dan zorg ik dat het eten klaar staat.

Xxx

Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Jens was altijd zo lief voor me, hij was een beetje mijn tweede grote broer. Ik druk snel op antwoorden, voordat James weer terug is.

Heei,

Ik denk dat ik over een uurtje wel thuis ben.

Lief dat je alvast eten maakt, ik zorg morgen voor het eten.

Vertel je straks ook over je stage?

Xx mij

Ik glimlach. Eigenlijk is het best gek, dat ons nieuwe huisje, nu al als een echt thuis voelt. 'Een thee voor de beste assistente.' Ik grinnik en zie James weer binnen komen lopen. snel stop ik mijn mobiel weer weg en pak de thee aan. James komt weer naast me zitten en nog geen minuut later komt Viktor de kamer al inlopen. Hij had de afgelopen weken veel meegemaakt buiten het veld, en was er sindsdien niet meer echt meer bij met zijn gedachten. Frank maakte zich oprecht zorgen om hem, en als ik Viktor nu zo voor me zag zitten snapte ik hem ook nog. Gisteren was het mij nog niet zo opgevallen maar nu ik hem weer zag, merkte ik dat er wel degelijk iets met hem aan de hand was. Een paar dagen geleden was zijn opa overleden. Hij was zijn grootste fan en tot over maat van ramp is de kans groot dat hij niet bij de begrafenis in Denemarken kan zijn. Ik had intussen tranen in mijn ogen gekregen, ik vind het zo erg voor hem. We waren nu al bijna een uur aan het praten met zijn drieën en ik kon zien dat het hem goed deed.

'Tot morgen.' Ik glimlach. 'Tot morgen Vik' Ik geef hem een knuffel, hij zwaait nog snel naar James en dan loopt hij de gang uit richting de uitgang. Ik draai me om en loop terug het kantoor in. 'En hoe vond je je tweede dag hier?' Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. 'Het is geweldig! Ik heb al zoveel geleerd.' James glimlacht nu ook. 'Gelukkig maar, want je bent voorlopig nog niet van ons af.' We schieten allebei in de lach. Ik blijf het wonderbaarlijk vinden dat iedereen zo aardig is. 'Zie ik je morgen weer?' ik glimlach. 'Natuurlijk.' Opdat moment komt Frank langs lopen. 'Heei, hoe gaat het hier?' hij loopt naar binnen en gaat op een van de vrije stoelen zitten. 'Goed hoor. Daley voelt zich steeds meer op zijn plek, alleen is Viktor echt nog niet over zijn verdriet heen.' Antwoord James. Frank knikt bedenkelijk. 'Het is ook niet niets. Kunnen we echt niet iets voor hem regelen?' James kijkt even voor zich uit. Volgens mij weet hij nog even geen oplossing, en om eerlijk te zijn wist ik er ook nog geen een. 'We verzinnen wel iets. En tot die tijd moeten we hem gewoon allemaal steunen.' 'Ik wil hem wel helpen.' Ik schrik van mijn eigen woorden. Zei ik dat nu echt hardop? Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan, wat moeten ze nu wel niet van mij denken. 'Dat lijkt me een goed idee. Volgens mij vertrouwd hij je en ik denk dat hij jou wel eens meer zou kunnen vertellen.' Ik knik alleen maar. Dit compliment moest ik even verwerken. 'Zou je morgen alleen met hem willen praten?' Frank kijkt me vragend aan. Ik schud mijn hoofd. 'Ik praat liever een keer met hem in een andere omgeving. Ik denk dat dat fijner voor hem zal zijn. Als dat mag tenminste?' Frank knikt meteen. 'Ja, natuurlijk. Viktor staat hier voorop. Het gaat erom wat het beste voor hem is. dus als jij denkt dat dat dat is vertrouw ik daar op.' Ik glimlach. 'Dankjewel. Ik zal het straks meteen aan hem vragen.' Frank knikt. 'Wil je ons dan ook een beetje op de hoogte houden, dan kan ik er rekening mee houden voor de volgende wedstrijd.' 'Ja, natuurlijk.'

�B��B������#�