Being the same one? with Viktor Fischer and Joël Veltman (VOLTOOID)

Hoofdstuk 15

HEEI, DAAR BEN IK WEER, VEEL PLEZIER MET DIT HOOFDSTUKJE :)

Moe druk ik mijn wekker uit. Ik heb bijna de hele nacht liggen malen, ik moest en zou iets voor Viktor doen. Ik vindt het zo zielig voor hem, ik weet nog hoe het voelde toen ik hoorde dat mijn ouders overleden waren. Uiteindelijk had ik om 3 uur een idee, en viel ik uitgeput in slaap. Maar nu had ik geen excuses en moest ik er toch echt uit, ik haal nog een keer diep adem en sleep mezelf dan mijn bed uit. Op naar de douche. Ik strompel de badkamer in en zet de douche aan.

'Goeiemorgen!' Jens geeft me een knuffel en komt naast me aan tafel zitten. Ik pak een broodje en Jens doet het zelfde. 'Wie was die jongen? Die hier gisteren was.' 'Viktor, hij is een van de spelers van Ajax.' Jens knikt. 'En dat is alles of..? jullie gesprek zag er aardig serieus aan.' Ik knik. 'Hij was van slag, ik heb hem alleen maar getroost en geprobeerd te helpen.' Jens grinnikt. 'Oke, als jij het zegt. Voor je het weet zit je namelijk al in jullie eerste relatiecrisis.' Ik geef Jens een speels duwtje. 'Houd jij je maar bezig met je eigen liefdes leven.' We schieten allebei in de lach. Na een tijdje sta ik op en ruim mijn bord op. 'Ik moet gaan. Anders kom ik te laat.' Jens knikt. 'Neem mijn auto maar, ik moet hier weer in de stad zijn.' Ik glimlach dankbaar. 'Je bent een schat!' ik geef hem nog snel een knuffel en dan trek ik mijn jas aan en pak ik mijn laatste spullen bij elkaar.

'Frank, Frank!' ik versnel mijn pas als ik Frank in de verte zie lopen. 'Frank, Frank!' Dit keer hoort hij me wel en draait zich om. 'Heei Linn, kan ik iets voor je doen?' Inmiddels sta ik naast hem en haal ik een paar keer diep adem, langzaam wordt mijn ademhaling ook weer normaal. 'Ik heb gisteren met Viktor gepraat.' Frank knikt. 'Kom even zitten. Ik heb wel even.' We lopen de kantine in, waar het nog erg stil is, en gaan aan een tafeltje zitten. 'Vertel, hoe ging het?' ik haal diep adem. ik weet dat Viktor me dit niet in dank gaat afnemen, maar ik moet dit doen. Beter hem kwijt als vriend, dan dat hij niet op de begrafenis van zijn opa kan zijn. 'Hij moet naar Denemarken zaterdag. Zijn opa was zijn alles, hij is bang het plezier in voetbal te gaan verliezen.' Gooi ik er in een adem uit. Frank kijkt mij aan en knikt. 'Ik wist dat hij hem miste, maar dat het zo erg was. Ik ga meteen kijken of ik wat kan regelen.' Ik knik dankbaar. 'Graag.'

Het is intussen alweer een paar uur later, en ik heb niets meer van Frank gehoord. Ook James heb ik nergens over gehoord. Ook hem had ik de grote lijnen van het gesprek tussen Viktor en mij verteld. Ik had besloten om de rest maar voor me te houden aangezien ik dat ook wel was verplicht aan Viktor. Nu zit ik op de tribune wat voor me uit te staren en van de zon te genieten. Eigenlijk ben ik al klaar voor vandaag, maar ik heb geen zin om naar huis te gaan. Omdat ik dan van mezelf aan mijn eindverslag moet werken. En daar ben ik echt niet in de voor in de stemming. 'Heei aller liefste Linn.' Ik schrik op uit mijn gedachten en zie Viktor staan. 'Heei.' Zeg ik zacht. Nu komt hij naast me zitten en slaat een arm om me heen. 'Ik heb alles al van Frank gehoord.' Fluistert hij in mijn oor. Van schrik draai ik me om. 'Sorry, sorry het spijt me echt. Ik wilde je alleen maar helpen.' Viktor knikt zacht. 'Dat weet ik. En ik had dit gewoon al veel eerder tegen James en Frank moeten vertellen. Maar ik ben gewoon bang.' 'he, daarom ben ik er. Ik ben er om je te helpen.' Viktor glimlacht dankbaar. 'Frank heeft me toestemming gegeven om zaterdag bij de begrafenis te zijn, alleen durf ik niet.' Ik geef Vik een knuffel omdat ik eerlijk gezegd niet weet wat ik moet zeggen. 'Wil je met me mee?' twee paar groen blauwe ogen kijken me hoopvol aan. Ik knik. 'Ja, natuurlijk.' Maar nog voor ik uit gesproken heb voel ik twee zachte lippen op de mijne.