Being the same one? with Viktor Fischer and Joël Veltman (VOLTOOID)

Hoofdstuk 6

'Veel plezier! Ik zie je straks weer.' Ik glimlach en sla dan de autodeur achter me dicht. Dan draai ik me om, voor me ligt de toekomst. Ik voel de zenuwen door mijn lijf gieren. Op deze dag heb ik zo lang gewacht. 'Ga, en maak lol.' Ik kijk om en zie Jens nog steeds staan. Om me heen zie ik allerlei mensen het trainingscomplex al op lopen. Ik loop snel naar de andere kant van de auto. 'Dankjewel.' Ik druk een kus op Jens' wang en dan loop ik richting de ingang. Er lopen nog steeds allerlei andere mensen om me heen. Ik let er eigenlijk niet op, ik ben er veel te zenuwachtig voor. Als ik het grote hek door ben gelopen kijk ik mijn ogen uit. Het is zo groot en zo luxe. Dan zie ik een bordje met kantoor staan. Daar moest ik me melden, ik haal nog een keer diep adem en loop dan het gebouw in. Ik zie een balie staan en besluit me daar maar te melden. Even later zit ik in een klein kantoortje tegenover de coach van het eerste, Frank de Boer en een andere man. Hoofd psychologie, James. Ze leggen wat dingentjes uit en we kletsen wat. Maar dan staat Frank op. 'Sorry jongens de plicht roep. Drink gezellig nog wat. Als jullie over een half uurtje ook naar het veld willen komen?' James en ik knikken. Nu richt hij zijn aandacht op mij. 'Dan kan je de spellers ook leren kennen.' Nu knik ik alleen. Dan loopt hij de kamer uit. James kijkt me aan. 'En lijkt het je wat?' Ik knik. ' Het lijkt me geweldig!' hij glimlacht. 'Dat is het ook. De band die je met de jongens op bouwt. Die is gewoon onbetaalbaar. En al helemaal als ze je na een wedstrijd bedanken.' Ik glimlach. James heeft het leven, waar ik al die jaren van heb gedroomd en nu heb ik het gewoon voor het grijpen. 'Als je wilt kan je er straks wel bij komen zitten. Kan je een beetje zien hoe ik het doe enzo.' Ik glimlach. 'Graag. Heel graag.' James glimlacht terug. 'Je zal het toch echt een keer zelf moeten doen.' Ik slik. 'He, maar dat gaat je lukken. Je moet de spelers gewoon leren kennen en dan weet ik zeker dat het goed gaat komen. En bovendien denk ik dat jij best eens een snelle band met ze op kan bouwen. Je bent net als hun nog jong en jullie hebben allemaal nog een leven voor je.' Ik glimlach. 'Ik hoop het.' 'Kom dan gaan we bij de jongens kijken.' James staat op en kijkt me uitnodigend aan. Ik glimlach, sta ook op en samen lopen we richting het veld.

'Oke jongens mag ik even jullie aandacht.' Frank roept alle jongens bij elkaar en wenkt dan ook James en mij. We lopen samen het veld op en gaan naast de rest van de staf staan. Alle spelers van het eerste komen onze kant opgelopen. Als iedereen er is, begint Frank met zijn verhaal. 'Oke jongens, zo als vele van jullie wel wisten, krijgen we vanaf vandaag nieuwe versterking.' Frank kijkt mij even aan en richt zijn aandacht dan weer op de groep. 'Vanaf vandaag zal Linn haar eindstage bij ons lopen. Ze zit in het laatste jaar van haar studie sport psychologie. Ze zal James en de rest van onze medische staf komen helpen. Dus vanaf nu kunnen jullie ook bij Linn terecht.' Intussen kijkt de hele selectie mij aan. 'En ja, ik weet het, het is een meisje, maar de kans is groot dat ze jullie ook anders naar situaties kan laten kijken. 'Dus stel je allemaal even voor, dan kunnen we daarna met een wedstrijdje beginnen. En als je wilt, kun je je daarna rustig wat uitgebreider voorstellen.' Sluit Frank zijn verhaal af. Dat is voor het team het teken om massaal op mij af te komen. 'Heei, ik ben Niklas Moisander. Welkom bij de club.' Ik schud hem de hand. Volgens mij is hij de aanvoerder. 'Dankjewel.' En ik kijk hem dankbaar aan. 'Hello, I'm Thulani Serero. Nice to meet you.' Ik glimlach. 'Nice to meet you too. Where do you come from? You're accent is so nice.' Thulani glimlacht. 'I come from South Africa.' 'Wauw, nice.'  Dan geeft hij me een knuffel. 'See you soon.' En dan loopt hij weg. 'Heei ik ben Jasper' Een blonde jongen stapt naar voren en geeft me een knuffel. 'Cillessen?' Ik kijk hem vragend aan. 'Ja, hoe weet je dat?' Ik lach. 'Hallo, jij was onze keeper afgelopen zomer.' Hij glimlacht even, dan geeft hij me nog een knuffel en loopt weg. Intussen heb ik al met veel spelers kennis gemaakt, en om eerlijk te zijn, ben ik al meer dan de helft van de namen vergeten. 'Joël.' Zegt een blonde jongen, hij geeft me een hand en loopt dan weer weg. Verbaasd kijk ik hem achterna. 'Let niet op hem, hij heeft zijn dag niet zo. Ik ben trouwens Viktor Fischer.' Ik glimlach. Geef hem een knuffel en loop dan weer naar James die aan de zijlijn staat te kijken. 'En?' Hij kijkt me vragend aan. 'De meeste zijn wel aardig.' Ze glimlacht. 'Mooi zo. De rest komt ook nog wel.' Ik glimlach en dan kijken we samen naar het wedstrijdje dat zich intussen af speelt op het veld. 

HEEI, IK BEN ER WEER. EN WAT VINDEN JULLIE ER VAN? IK WEET NIET OF IK MORGEN KAN POSTEN, MAAR ANDERS DOE IK HET ZO SNEL MOGELIJK. XX