Being the same one? with Viktor Fischer and Joël Veltman (VOLTOOID)

Hoofdstuk 22

EN HIER IS DEEL 2, ENJOY! :)

*drie weken later*

'Goeiemorgen!' Ik geef Jens een knuffel en pik een broodje van tafel. 'Goeiemorgen, weer klaar voor een nieuwe dag?' ik knik. 'Het is gewoon een rustige training, ter voorbereiding op de wedstrijd van vrijdag avond. Dus paar gesprekjes voeren en een beetje tijdens de training opletten enzo.' Jens lacht. 'Het lijkt wel of je het intussen al gewoon bent gaan vinden?  Je praat er zo makkelijk over, ik wilde dat ik dat kon zeggen.' Het ging de laatste tijd niet erg goed met de stage van Jens, hij voelt zich er duidelijk niet op zijn plek en is dan ook wanhopig op zoek naar een nieuwe stage voor de laatste twee maanden. Zodat ook hij alsnog zijn diploma haalt. 'He, het komt echt wel goed met je.'  Ik geef Jens een zacht duwtje, en dan verschijnt er toch weer een glimlach op zijn gezicht. Op dat moment hoor ik ook de bel gaan. 'Ik ga wel. Waarschijnlijk is het toch Viktor.' Ik loop naar de gang en aan het silhouet te zien is het inderdaad Viktor. Ik doe de deur open en zie in de opening de liefste jongen staan. Hij zet een stap naar voren en drukt een kus op mijn lippen.

'Succes met trainen!' Ik druk nog een laatste kus op Vik's zijn lippen, en dan loopt hij achter de andere jongens aan naar de kleedkamers. In de verte zie ik James aan komen lopen. 'Heei Linn, hoe gaat het?' Ik glimlach en geef James een knuffel. 'Goed, gister was zwaar maar het is geluk, denk ik.' 'Heei, niet zo onzeker meisje, de jongens zijn hartstikke blij met je en ik trouwens ook!' James slaat een arm om me heen en samen lopen we de kantine in. 'Ook een koffie?' James loopt zonder mijn antwoord af te wachten al naar de bar om twee koffies in te schenken. 'Graag, dan kan ik misschien nog een beetje normaal overkomen.' We schieten allebei in de lach, iets wat een grappig effect geeft in de nu nog lege kantine. 'En een koffie voor mevrouw de Slaapkop.' James zet lachend een kop koffie voor me neer en komt zelf tegenover mij zitten.

'Ik ga dit even in de computer zetten.' Ik zwaai met een paar papieren en James steekt zijn duim op. 'Is goed, ik moet Joël nog even spreken en dan kom ik je helpen.' Ik knik. 'Is goed, succes he?' 'Dankje. Kan ik wel gebruiken denk ik.' Ik schud lachend mijn hoofd en loop veder. Joël was de laatste weken bijna de hele tijd chagrijnig en zo koppig als het maar kan. Frank, James en de rest van de staf wist dan ook echt niet meer wat ze met hem aan moesten. Het verbaasde dan ook niemand dat Joël dit weekend niet bij de selectie zat. Alleen de media leek er echt van te smullen. Iedereen had zo zijn pogingen gedaan, maar het was niemand gelukt om Joël weer tot bezinning te brengen. Ik loop een leeg kantoortje in en zet de computer aan. De papieren gooi ik op het bureau, terwijl ik mezelf in de stoel laat vallen.

'En hoe ver ben je al?' James komt het kantoortje inlopen. 'Nog drie te gaan, dan ben ik klaar.' 'Super meid, je werkt als een trein.' Ik voel een blos op mijn wangen ontstaan. 'Dankje, maar hoe was het met Joël?' James haalt zijn schouders op. 'Wel goed denk ik. Er is hoop, laat ik het zo zeggen.' Ik knik. 'Het komt vast wel goed.' Dan hoor ik iemand op de deur kloppen. Ik kijk langs James heen en zie Vik staan. 'Heei jongen,' James geeft Vik een klop op zijn schouder. 'ze is helemaal van jou.' Ik kijk de twee jongens verbaasd aan. 'Nou kom op  meid.' Ik glimlach en begin mijn spullen in te pakken. 'Oke, ik kom al.' 'Laat die papieren maar liggen, ik maak het wel af.' Ik kijk James dankbaar aan. En loop dan naar Vik toe. Hij drukt een kus op mijn wang en slaat dan een arm om mijn middel heen. 'Ik bel je vanavond nog wel even over de wedstrijd.' Ik knik, geef James een knuffel en loop dan samen met Viktor naar buiten.

'Doe je vanavond wel rustig aan?' Viktor heeft me net thuis gebracht, en we staan nu voor mij appartement. 'Ja, als jij belooft om er morgen bij te zijn tegen PSV?' Ik knik. 'Natuurlijk, ik kom jullie allemaal aan moedigen.' 'Iedereen?' Vik kijkt verwonderd opzij. 'Jou in het bijzonder natuurlijk.' En dan druk ik een kus op zijn wang. 'Ik zie je morgen.' 'Doei lieverd.' Vik drukt nog een keer zijn lippen op de mijne en dan stap ik uit om vervolgens naar binnen te gaan. Als ik nog een keer om kijk zie ik dat Vik al weg gereden is, en doe ik de deur achter me dicht.