Yazdığım ilk kitap olarak gururla beğeninize sunuyorum şu an.Tamamen kendime ait fikirlerle yazmış bulunmaktayım.Beğenen arkadaşlar lütfen oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin:D Çok uzatmadan sizi hikayemle başbaşa bırakıyorum.
İyi okumalar...
Dolaptan çıkardığım kıyafetlerimi orta boydaki siyah bavuluma koyarken gözyaşlarımı tutamıyordum.İnsanin sevdiklerinden uzakta yeni bir hayata başlaması ne kadar kolay olabilirdi? Hemde bunu gitmenize sadece bir gün kaldığında öğrendiğinizi düşünsenize, bütün sevdiklerinle birlikte hayallerini de burada bırakıp öylece gidiyorsun.Bavulumu hazırlayıp aşağıya babamın bavullarının yanına koydum.
" Esila bir hafta kalmaya gitmiyoruz temelli gidiyoruz ve sen sadece bir bavul mu götürüyorsun??" dedi şaşkınlıkla babam."Geri kalan eşyalarımın hepsini arkadaşlarıma hatıra olarak dağıtacağım baba.Madem yarın gidiyoruz bugün arkadaşlarımla son kez buluşup onlara veda etmemde bir sakınca yoktur heralde." dedim onun şaşkınlığının aksine sakin bir ses tonuyla.İlk önce birşey söyleyecekmiş gibi oldu fakat sonra onaylayarak başını sallayıp "peki tamam çok gecikme" diyip telefonunun çalmasıyla salona doğru yöneldi.Yukarı çıkıp çok sevdiğim buz mavisi renkteki odama son kez baktım,burada o kadar çok anım vardı ki. Alara ile yastık savaşlarımız,Görkem'i babamdan saklamaya çalışmalarım,Teen Wolf'ta Scott'ı görünce deli gibi çığlık atıp yan taraftaki villadan gelen uyarı seslerini duyarak babamın bana kızması..Hepsi bunun gibi yaşadığım birçok anımı burada bırakıp gidiyordum.Yatağımın üzerine bugün vedalaşmak için bıraktığım kısa beyaz üzerine siyah renk "The End" yazılı tişörtümü ve yüksek bel siyah dar paçamı giyindim.Sanırım tişörtüm bugünün anlam ve önemine gayet uyuyordu ha ne dersiniz?
Hızlıca aşağı indim ve telefonumu alıp siyah vanslarımı da ayağıma geçirdikten sonra dışarıya çıktım.Alara'yı arayıp haber vermem gerekiyordu ama açıkçası bana edeceği tepkiden de korkmuyor değildim.Son kez ağlamayacağımı kendime söz verirken telefonum çaldı.İşte benim kankam.Alara arıyordu.
Derin bir nefes alarak telefonu açtım."Nihayet açabildin kızım ya Esila ben çok sıkıldım birşeyler mi yapsak?"dedi.Ses tonumu sakin bir şekilde kullanmaya çalışarak"Alara İstanbul'a gidiyorum.Yani gidiyoruz kısacası taşınıyoruz sanırım bir daha geri gelemeyeceğim." Alara dan bir süre ses gelmedi sonra "Ne,nasıl,bi dk peki ya Görkem nolacak?Ben sessiz napcam gerizekalı benim çığlıklarıma tek sen katlanabiliyorsun.Beni tek sen dinliyorsun,anlıyorsun." dedi ve ağlamaya başladı hadi ama yapma be Alara ya ben söz verdim ağlamayacağım diye.Sözümü tutmaya çalışararak "Her zamanki buluştuğumuz cafe ye gel bende şimdi oraya gidiyorum.Çocuklara da haber ver tamam mı??Görkem'i ben ararım.Hadi görüşürüz."diyip ağlamasına dayanamayarak tamam demesini bile beklemeden telefonu kapattım.
Sıra Görkem'deydi fakat nasıl diyeceğimi bi türlü bulamıyordum.Yoldan geçen taksiyi durdurarak bindim ve cafenin adresini verdim.Görkem'i arayıp telefonu açmasını bekledim.Çalıyor,çalıyor ve açtığında bir kez daha derin nefes aldım."Efendim Esila"dedi."Görkem ben bizim cafeye gidiyorum sen de gelsene konuşmamız gereken bi konu var."dediğimde hemen"Aşkım bi sorun mu var sesin hiç iyi gelmiyor."diyince"Şey yok ben ağlamıyorum sana öyle geldi galiba neyse ben kapatıyorum cafede görüşürüz."diyip kapatacağım sırada"Esila ben ağladığını söylemedim sadece sesin iyi gelmiyor dedim.Demek ki ağlıyorsun.Ben 10dk ya cafedeyim gelince konuşacağız."diyip kapattı.Allah'ım ben nasıl söyleyecektim ona yıkılırdı,kızardı,sonra deli gibi bana sarılır gitme diye yalvarırdı.Cafenin önüne geldiğimde taksiciye parasını vererek indim.
Köşedeki masaları hangisine otursam diye kestirirken Alara'nın sesini duydum ve koşar adımlarla yanına gittim.Kucakladım,ikimizde iki küçük kız çocuğu gibi ağlıyorduk. "Otur hadi hepsini anlatacaksın."diyip karşısındaki sandalyeyi gösterdi.Çok geçmeden Görkem de gelmişti."Esila ne konuşacağını çok merak ediyorum önemli bişey değildir inşallah."diyip yanıma oturdu ve elini omzuma atıp"hadi dinliyorum."dedi.Ben söylemeden "Esila İstanbul'a taşınıyor sanırım bi daha geri gelemeyecek."diyince birden Alara'ya "yuh yani Alara"dedim.Görkem elini omzumdan hızlı bir şekilde çekip"ve sen de bana ayrılmamız gerektiğini söylemek için çağırdın öyle mi Esila Sancak."diyince olduğum yerde donup kaldım.Görkem sadece kızgın olduğu zamanlar insanların soyadlarını kullanırdı.Cidden korkuyordum."Görkem ben,ben çok üzgünüm herşey aniden oldu bende bugün öğrendim,bak sen çok iyi birisin bugüne kadar seninle yaşadığım hicbiseyden pişman deilim,olmamda zaten.Bizim ayrılmamız gerekiyor ben İstanbul da sen burda ayrı ayrı olmaz ikimizde acı çekmeden bitirelim nolur." dedim gözyaşlarıma daha fazla engel olamayarak.Bana sımsıkı sarıldı,saçımı okşadı.Onun o kendine has kokusuyla karışan parfümünün kokusunu son kez içime çektim ve bana 1.yılımızı kutlarken aldığı içinde bizim fotoğraflarımızın olduğu anı defterini ona verdim.Alaraya da bütün bilekliklerimi ve küçük oyuncak bebeğimi verdim.Diğer arkadaşlarımla da vedalaşıp koşar adımlarla ağlayarak ordan uzaklaşırken Görkem arkadan.bağırınca direnemeyip durdum ve yavaşça arkamı döndüm.Ah tanrim!!
Şu vedalaşma faslı bir an önce bitmeliydi yoksa İstanbul'a gözlerim mosmor birsekilde gidecektim.Görkem yanıma geldi tam önümde durdu"Seni son kez öpecek olmam çok koyuyor olsa da yanında ben olmasam da anılarımız seninle olacak unutma."dediğinde küçük bir tebessüm belirdi yüzümde.O ise sadece dudaklarima bakıyordu.Beni kendine çekti ve bir daha görüşemeyeceğimizi bildiği için beni öpmek istiyordu ama yapamazdım.Beni öpmesini beklemeden yanağına küçük bir öpücük kondurdum ve sıkıca sarıldım boynuna.Yavaşça birbirimizden ayrılırken ikimiz de sadece "seni seviyorum"diyebildik.
~YARIM SAAT SONRA~
Artık eve gelmiştim ve kendimi çok yorgun hissediyordum.Olanları hazmetmem zordu.Annemin mezarında da ağlamış ona veda etmek zor olmuştu.Odama çıkıp banyoya girdim ve ılık bi duş aldım.Siyah askılımı ve yeşil şortumu giyip yatağıma uzandım.Bakalım beni İstanbul'da neler bekliyordu??
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.Beğenen kuzucuklar arkadaşlarınıza da önerebilir misiniz lütfen??Bu konuda bana destek olacağınızı düşünüyorum.Bölümleri oy ve yorumların çokluğu ne kadar fazla olursa o kadar sık yayımlamayı düşünüyorum.Yeni bir bölüme kadar görüşürüz kuzucuklarr
:D
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UKALA (Askıya Alındı)
General Fiction"Kabul et taşıdığın o kalp beni görünce deliriyor." Dedikleri karşısında ona dönerek isterik bir kahkaha attım.Aramızda bir nefeslik yer kalırken elimi kalbinin üzerine koydum.Onun da kalbi hızlı atıyordu,fakat benimki her zamanki gibi daha fazlayd...
