"İyi misin annem?"
Annem,canım,buradaydı.Yine birşeyi becerememiştim ama annem yine yanımdaydı.Ne olursa olsun beni yalnız bırakmayacağını biliyorum,belki gerçekten yanımda değildi ama yine de görmek mutlu ediyordu insanı.Hele de benim gibi herşeyden yoksun,duygu yoksunu bir kızı kesinlikle mutlu ediyordu.
"İyiyim anne,sensizlik daha çok acıtıyor canımı ama iyiyim."
Elleriyle saçlarımı okşarken dayanamayıp ona sarıldım.Teni soğuktu ama umrumda değildi,o benim annemdi.Melekti.Ölmesini en son isteyeceğim kişiydi.Rüyalarımı süslemeye devama eden yokluğunu hatırlatmayan daima yanımda olan tek varlıktı.
"Dikkat et kızım.Ne olursa olsun kalbinin sesini dinle.Yanlış kararlar verme.Elbet birgün sende çok mutlu olacaksın."
Başımı onaylamazca sallarken "Ne zaman mutlu olsam,sorun çıkıyor be annem.Sen gittikten sonra herşey alt üst oldu.Zor geliyor herşey bana.Keşke burda olsaydın."
"Ben her zaman burdayım,kahverenginin en güzel tonunu kimsenin bozmasına izin verme.Seni mutlu edeni asla bırakma."
Yine beyaz ışığa doğru yaklaşırken anlamıştım,bu da rüyaydı.Bu sefer de gidiyordu ama geri gelecekti.Biliyorum,her zaman gitmesi gerekiyordu ama az da olsa onu görebiliyordum.Beni yalnız bırakmıyordu,sözünü tutan tek kişi oydu.Canparemdi.Meleğimdi.
...
Başım ağrıyor,kulağımdaki yankılar azalmış ama hala varlığını hissettiriyordu.Burnuma dolan keskin kokuyla nerde olduğumu az çok tahmin edebiliyordum.Gözlerim yavaşça aralanırken neler olduğunu hatırlamaya ve şu an nerede olduğumu da çözmeye çalışıyordum.
"Uyanıyor galiba."
"O kızı uzak tutmalıyız Hakan.Daha ilk günden neler yaptı.Esila bunu haketmiyor."
"Aras,kusura bakma kardeşim ama Esin haklı.Derin işin bokunu çıkardı.Herşeyde en iyi o olamaz."
"Haklısın kardeşim.Böyle birşey olacağını tahmin etmeliydim,kaç gündür bana Esila kim?Fotoğrafları falan var telefonunda diyordu.Kıskanmış abisini belli ki."
Sol elimi sıcak bir el kavradı.Sonra yavaşça sıktı ve yanağımda da bir el dolaşmaya başladı.Çok geçmeden gözlerim net görmeye başladı ve karşımda Aras'ı gördüm.Yine her zaman ki tebessümüyle bakıyordu ve açıkçası bu sefer fazla samimiydi bakışları.
Cama kenarında oturan Esin yanıma gelip kolumdaki seruma baktı.Hakan Esin'i anlamış olmalı ki "Serum bitmiş,hemşireyi çağırayım ben.Aras sen de gel,kantinden Esila'ya içecek birşeyler alırsın."
"Esin,sen gitsene ben Esila'yla bişey konuşacağım."
Esin ne anladıysa sırıttı ve başını istekle sallayıp,bana da göz kırparak Hakan'la birlikte odadan çıktılar.
"Ne oldu bana?En son voleybol maçı.."
"Evet,voleybol seçmelerindeydin,ben özür dilerim kardeşim adına.O biraz yani...mm, sorunlu."
Başımı anladım dercesine salladım.İkimizde bir müddet sessiz kaldık.Muhtemelen bir saat öncesine kadar gayet eğlenceli bir şekilde voleybol seçimlerindeyim,şimdiyse hastanede yatıyor ve sıkıcı bulduğum odanın duvarındaki değişik motifler içeren tabloya bakıp duruyordum. Tuhaftı,Derin'in neden böyle davrandığını bir türlü anlayamıyordum.Halbuki daha bugün Aras'ın kız kardeşini tanımıştım ve aynı gün içerisinde o kız yüzünden.hastanede yatıyordum.Hergünüm diğerinden daha beter geçiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UKALA (Askıya Alındı)
General Fiction"Kabul et taşıdığın o kalp beni görünce deliriyor." Dedikleri karşısında ona dönerek isterik bir kahkaha attım.Aramızda bir nefeslik yer kalırken elimi kalbinin üzerine koydum.Onun da kalbi hızlı atıyordu,fakat benimki her zamanki gibi daha fazlayd...
