ŞAPŞAL

O BENİM

Yurda geldiğimden beri sırıtıyordum. Bir sevgilim vardı artık. Mutlu muydum ? Evet hemde çok. Bu yaşıma kadar aile nedir ? Sevgili nedir? Aşk nedir ? Hiçbirini bilmedim. Bildiğim tek birşey vardı. Kardeşlik..

Belki ailem yoktu ama kardeşlerim vardı. Hemde birsürü. Hepsinin yeri bende ayrıydı. Handem hepsinden farklıydı. Sahii Handee !! Ona hiçbir şey anlatmamıştım. İki hafta sonra geliyorum diyip suratıma kapatmıştı ve hiçbir aramama yanıt vermemişti birdaha.

Sahi bu deli kız buraya nasıl gelicek ? Yurt ne olacak ? Hadi geldi diyelim ben burslu okuyorum Hande nasıl okuyacak ? Herşey karışmıştı. Umarım herşeyin mantıklı bir açıklaması vardır.

Ahh artık bir sevgilimm varr. Evet kızlar çatlayabilirsiniz çünkü Batu artıkk beniim. Ben kendi kendime düşüncelere dalmışken telefonumun titremesiyle sırıtmam dahada genişlemişti.

Seni... Iımm sanırım diyebilirim. Seni Seviyorum dana bacak. (Fazla şımarma bunu her zaman duyamazsın.)
                               Dağ ayın :)

Sanırım bu yüzden aşık olmuştum ben bu çocuğa. İlk gördüğüm gün içimdeki eksikliği tamamlamıştı gülüşüyle.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

BATU'NUN AĞZINDAN

Bu sefer farklıydı. Biliyorum. Gülüşü bile kalbimin hızlanmasına neden oluyordu. Sahi ne zamandır böyle şeyler hissetmiyordum ben. Annemin aldatıldığını öğrendiğimden beri mi ?

Ben söz vermiştim kimseyi sevmemeye. Şimdi ne olmuştu ? Hiç tanımadığım daha önce hiç görmediğim bir kız gelip masumluğuyla beni kendisine bağlamıştı. Bağlamakla kalmamış beni yavaş yavaş değiştiriyordu.

Batu Sayer değişmezdi. Ben buydum işte. Herkese zarar verirdim acımasızdım. Ama Bade'ye zarar veremezdim. Onun benimle birlikte olması bile zarardı aslında. Ama bir kez olsun kendim için birşey yapmak istiyordum. Bir kez olsun normal insanlar gibi davranmak istiyordum.

Eve girmemle mutfakta dolapları karıştıran Ege'yle karşılaşmam bir oldu. Hayır yanii gitsene oğlum evine.

"Acilen alışveriş yapmalıyız evde bir bok kalmamış lan" dedi sırıtarak.

"Oğlum evin yokmu senin siktir git evine"

"Kafa dinlemem lazım" Ege bunu dediyse ciddi anlamda moreli bozuktur.

"Ne oldu" dedim yanına giderek. İç çekerek bana baktı. Üzgündü. Gözlerinde acı vardı.

"İkizim kaybolalı tam 18 sene oldu bugün" Egeler ile çocukluktan beri çok samimiydik. İkizi kaçırılmıştı. Uzun bir süre aradılar. Hiç pes etmeden. Her yere ilan verdiler. Ama bulunamadı. Yanii bulunamamış. Büyüdükçe neyin ne olduğunu anlamaya başladık. Ege her zaman ikizim o benim acısını hissederim diyordu. Ama artık herkes umudunu kesmiş ve onu öldü olarak kabullenmişti.

Yapabiliceğim birşey yoktu. Eğer şimdi olsaydı adı Ece olacaktı. Ece'nin varlığını hiç bilmesekte onu kalbimizde yaşatmıştık. Elimizde sadece bebeklik resimleri vardı. O resimlerle kendimizi avutmuştuk. Ege'ye sarıldım. Bunun dışında birşey diyemezdim. Kardeş nedir bilmiyordum çünkü. Benim kardeşlerim arkadaşlarım olmuştu.

Ege'nin aklını dağıtmak için birden ona döndüm.

"Bade'yle çıkıyoruz". Şuan uzaylılar dünyaya hükmetti demişim gibi bana bakıyordu.

"Ne bakıyosun oğlum öylee ?"

"S-sen ? Bade'yle ? Çıkıyorsun?"

"Neden şaşırdın lan çıkamazmıyım git vakit geçir diyen sendin"