KOKARCA

Bölüm 15

Motosiklet tozlu yolda ilerliyordu.Ben hiç birşey yapmıyordum.Çünkü şu ana kadar hep düz yolda ilerlemiştik.Virajı görünce panikledim.

"Eyvah." diye cırladım.

Elimin üstünde sıcak bir el hissettim.Can ani bir manevrayla dönüşü yaptı.

Tam yan tarafımızda Özden-Ömür vardı.Isimsiz kız ve Barış ise daha arkadaydı.

Kullanmayı bilmediğim bir aracın üstünde,doğru dürüst tanımadığım bir adamla,son hızda gidiyordum.Bu delilikti!

Birden bir şeyler oldu.Düz devam etmem söylenirken sağa saptım.Nasıl olduğunu anlamamıştım,sadece motoru hafif sağa çevirmiştim.O da ellerim terlediği için bir elimi dinlendirme amaçlı sallarken motor sağa çevrilmişti.

Tam tabelaya çarpıyorduk ki Can müdahale etti ve motoru iyice sağa çevirip bizi başka bir yola soktu.

Artık Barış'ı ve diğerlerini göremiyorduk.Tamamen farklı bir yoldaydık.

"Çek sağa ben süreceğim." dedi Can öfkeyle.

"Hıı sonra Özden görsün de dalga geçsin." dedim.

Yüzünü göremiyordum ama kıpkırmızı olduğunu tahmin edebiliyordum.

"Ya başlarım senin egona.Çek sağa."

"Tamam ya." dedim ve sağa çekmek için bir hamle yaptım.

Keşke yapmasaydım!Sağda durmaya çalışırken daha da hızlı gittim.Artık hakimiyeti tamamen kaybetmiştim.Zaten herşey birkaç saniye içinde olup bitmişti!

Birden kendimi yerde buldum.Ağaçlık bir yoldaydık ve ben bir ağaca çarpmıştım.Sonra da kendimi yerde bulmuştum.

Yaklaşık 5 dakika sonra sersem bir şekilde yerimden doğrulup etrafıma baktım.Başım acıdığı için ovuşturuyordum.Ben Can'ın nasıl olduğuna bakmak için doğrulmuştum,ama beyefendiyi yana devrilmiş motosikletin yanında buldum.

Başını ellerinin arasına almış,şaşkın bir şekilde motosiklete bakıyordu.Bir yerinin acıdığını zannedip yanına gittim.

"Bir şeyin var mı?" diye sordum endişeyle.

"Motosikletim mahvoldu." diye mırıldandı.Beyefendiye bak!Kaza yapıyorum,5 dakika boyunca yerde yatıyorum gelip "Bir şeyin var mı?" diye soracağına motosikletini düşünüyor.Sorumsuz!

"Motosikletimi mahvettin." diye tekrarladı.

"İsteyerek yapmadım." diye mırıldandım.

"Hayır isteyerek yaptın." diye bağırdı.Böyle ani bir çıkışı hiç beklemiyordum.

"Egoların yüzünden,Özden'e rezil olmama isteğin yüzünden böyle oldu.Senin bencilliğin yüzünden!" diye devam etti.

"Ama sen de izin verdin." dedim yavaşca.Suçlu olduğumu bildiğim için üstelemiyordum.

"Üzülme diye,küçük düşme diye izin verdim.Ama sen beni zor duruma düşürdün."

"Zor duruma düşürmek mi? Yenisini alırsınız bir şey olmaz."
Şu anda pişkinlik yapıyordum.

"Sorun,yenisini almak değil.Babamla aramız pek iyi değil,her hareketimi kontrol ediyor.Bu da ona bahane olacak,ehliyetimi elimden alacak." Dedi sakince.

"Özür dilerim.Böyle olsun istemezdim." dedim.Gerçekten de üzülmüştüm.Kim böyle bir şeye sebep olmak isterdi ki?

"Öyle bir özürle kurtulamazsın." dedi.Yine sırıtmaya başlamıştı.Ne kadar ciddi olursa olsun kısa süre sonra o cıvık haline geri dönüyordu!

"Nasıl yani?" diye sordum.

"Bilmem,birkaç gün düşüneyim,karar verince söylerim." dedi.

Konuyu değiştirme ihtiyacı hissettim.

"Sen tam anlamıyla ciddi olmayı başaramıyor musun?"

"Hayır." dedi başını kaşıyarak.
"Sana ciddiyetimi ilkokulda kaybettiğimi söylemiştim."

"Az önce babam kızacak diye üzülüyordun,şimdi sırıtıyorsun." dedim gözlerimi devirerek.

"Beni çok kısa bir süreliğine ciddi görebilirsin.Sonra geçer.Baba konusuna gelince,ehliyetimi alırsa alsın ben de seninle birlikte metrobüsle gelirim.Hem belki ilk tanıştığımız günleri yad ederiz,ne dersin?Yine miden yediklerini fazlalaştırmıştır ve üzerime kusarsın."
Öküzce bir kahkaha attı.

"Karşımda salak salak gülme.Hem belki okula arabayla gelmiyorum,ama kaç bin liralık metrobüsle geliyorum.Var mı diyeceğin?Hem sen benim metrobüsle geldiğimi nerden biliyorsun?" dedim.

"Seni takip ediyorum,çünkü sana aşık oldum."