(December 23 1996)
Siguro masaya ang araw na ito dahil icecelebrate namin ang 10th Anniversary namin ni Marcos. Noong mga unang anniversary namin eh hindi siya nakapunta. Sana this time makapunta siya.
Dito kami magcecelebrate sa bahay ng aking Kapatid na si Diana. Ayaw kasi ni Mommy at Daddy sa bahay nila dahil baka magulo daw kami ng kaibigan ko.
Kasama ko pa pala ang kaibigan kong si Veronica. Mabait yan kaya bestfriend ko siya eh.
Nakahanda na lahat pero wala parin siya. Asan na kaya yun? Hinintay namin siya hanggang maghahating gabi na. Napalaluha nalang ako dahil hanggang ngayon ay hindi parin siya dumadating.
"Bes una na ako, hinahanap na ako ni Mama sa bahay eh" pinayagan ko namang umuwi si Veronica at tuluyan na siyang umalis.
Napaupo nalang ako sa upuan dito sa may balcony ni ate. Sabi niya dadating siya. Sabi niya masaya ang araw na ito. Hanggang sabi nalang pala yun.
Biglang nagring ang cellphone ko at si Marcos ang tumatawag.
"Hello Marcos" hindi ko na mapigilang umiyak habang kausap siya. ["Aira i'm sorry, makikipaghiwalay muna ako sayo dahil pupunta na ako ng U.S ngayon, i'm sorry] parang nasampal ako ng sampung beses sa sinabi niya.
"No, please, don't leave me" bago pa ako magdagdag sa sasabihin ko ay binaba na niya ang tawag ko.
Umiyak nalang ako at nagwawala sa sarili. Hindi ko na kaya to. Magpapakamatay nalang ako.
Lumabas na ako sa bahay ni Ate at hindi ko na pinapansin ang pagtawag niya sa akin. Pinaandar ko na agad ang kotse ko at binilisan ko ang takbo.
"Iniwan mo na akong mag-isa Marcos, hindi ko na kaya to!!" mas lalo kong binilisan ang napansin kong hindi namaapakan ang break ng kotse ko.
Pagewang-gewang ako sa kalsada at madilim pa ito. Hindi ko na malayan na papunta na ako sa isang malaking puno at nabangga ako.
Hindi ko na kakayanin ang sakit na ito. Hinding hindi ko makakalimutan ang lahat ng to. Maraming beses akong umasang pupunta ka pero ito nalang ang nagawa ko. Masakit Marcos! Masakiitt!..I.. I hate You Marcos Madrigal!!
~~~~~~~☆☆☆☆☆~~~~~~~~~~
.....Matapos ang ilang linggo ay narecover na agad si Aira matapos ang aksidente. Wala siyang maalala kahit isa sakanyang nakaraan. Ang ate naman niya si Diana ay tinatago nalamang ang katotohanan sa nakaraan ni Aira upang hindi na muli ito masaktan na iniwan siya ni Marcos.
Ang Pagpapatuloy.....
BINABASA MO ANG
The Lost Memory
RomanceMinsan hindi na maalala ng taong mahal niya ang nakaraan sa kanila simula nang maaksidente pero kahit wala silang maalala na kahit ano ay nararamdaman nila ang sakit na hindi nila maitindihan. Naramdaman ang sakit dahil noon ay iniwan at nasaktan? r...
