İlk duyuru WhatsApp grubu kuruyoruz gelmek isteyenler ithafta bulunan francisttt adlı kullanıcıya ulaşabilir. Yani Hatçö'ye :)
Saat gecenin bilmem kaçı ve ben çoook yorgunum, bunu belirtmem de ki amaca gelirsek sırf daha fazla meraklanmayın diye bu saatlere kadar yazdım. Evet biliyorum çok müzevazıyım. Neyse arkadaşlar lütfen oy ve yorumları eksik etmeyin. Bir de dediğim gibi çok yorgun olduğum için bölümü baştan başlayıp okuyamıyorum, düzenlemeyi elimden geldiğince yaptım ama gözünüze bir şey batarsa da ben düzenleyene kadar batmasın. İyi geceler :) :*
"Dur, işte burası!"
Araba durduğunda geldiğimiz yeri inceliyordum. Fazlasıyla pis bir sokaktı, Açelya'nın pembe arabası ise bu sokağa tamamen aykırıydı. "Neden durduk?" dedim bomboş sokağa bakarken.
Çisem telefonunu bana doğru uzattı "Bakın, burası işte."
Arabadan inerken hala etrafımı incelemeye devam ediyordum. Kapı seslerini duyunca kızlarında indiğini anladım.
"Demek yolculuğumuz buraya kadarmış." dedi Çisem iç geçirerek.
Bende iç geçirmekten kendimi alamadım "Olmayan planımızda kayboldu."
Sokak gerçekten bomboştu, kimsecikler yoktu sadece bir iki tane eski ev vardı. Oysa tam şuan bulunduğumuz yerde olmalıydı çocuk. En azından sinyal burayı gösteriyordu.
"Nerede bu velet?"
Etrafıma bakınmayı keserek onlara döndüm, Çisem buradaydı, Açelya buradaydı, peki Derya neredeydi?
"Derya?" dedim şaşkınca.
"Biliyorum, biliyorum bence de çok salak." dedi Çisem aptal aptal konuşurken.
Açelya'da fark etmiş olacak ki etrafına bakındı "Nerede bu kız?"
"Ah, olamaz. Köle işkencelere dayanamayarak kaçtı! Vay canına, sonunda kurtulduk."
"Çisem!" dedim uyarıyla. Bizimle gelmesi yetmezmiş gibi bir de durmadan konuşması sinir bozucuydu. "Kapa çeneni artık!"
Açelya kollarını kavuştururken "Bir bu eksikti." diye söylendi. "Yoksa sen bizi yanlış yere mi getirdin sürtük?" Çisem'e sürtük demesine gülmeden edemedim.
"Bu sürtük hiç olmazsa bir şeyler yaptı." ve Çisem'in yorumu kahkahama neden oldu. Bugün boş sokaklar kahkahalarımla inliyordu resmen.
Çıtırtı sesleriyle o yöne döndüm Derya biraz ilerimizde ki eski binadan çıkarak bize doğru gelirken bir yandan Çisem'e laf sokuyordu "Hiç olmazsa sürtük olduğunu kabullendin." Ne ara oraya gitmişti bu kız? Hem de haber vermeden.
Üstüne bir de burası fazla ürkütücüydü. "Neredesin sen!" dedim sinirle.
Gülümsedi "Sanırım bir şey buldum."
Üçümüzde şaşkın şaşkın ona bakarken el işaretiyle onu takip etmemizi söyledi ve tekrar yürümeye başladı. Kendimi gerçekten filmlerde gibi hissediyordum, klasik sonları bilirsiniz. Bilmediğiniz yerlere gidince genelde ölümler yaşanır. Neyse ki bu gerçek hayat.
Ben sessizce Derya'yı takip etmeye başlasam da Çisem tabi ki koca çenesini tutmadı. "Biri bana neden köleyi takip ettiğimizi anlatabilir mi? Hem ne belli bizi öldürüp bir kenara atmayacağı?"
En azından fazla film izleyen sadece ben değilmişim değil mi?
"Buraya bizi sen getirdin aptal!" dedim hatırlatarak.
