That Poor Girl [On-Going]

Poor Girl : 35

Alexander's Pov

Psh. Hindi puwede mangyari 'to. At pakiramdam ko, sobrang liit lang ng mundo namin. Hay. Wala man lang kaalam-alam sa nangyayari si Xandra. Gusto ko mang sabihin sa kanya, pero wala ako sa posisyon para sabihin sa kanya ang bagay na 'yon. Sa tingin ko, mas makakabuti kung siya mismo ang makaalam.

***
Alexandra's Pov

Hahaha. Nag seselos ba ako?! WTF lang?! Hindi pwede 'to. Hindi maaari. At mas lalong BAWAL.

Nung umalis sila, nahiga ako agad dahil na rin siguro sa pagod ako, dahil nga nag shopping ako kanina.

"Ano kaya kung ituloy ko yung panonood ko ng Mr.bean? Hahaha."

Para akong tanga salita ng salita rito samantalang mag-isa lang naman ako rito.

Dahil nga sa hindi pa man ako inaantok, nanood na ako ng Mr.Bean. yieeeee.

Habang nanonood ako, hindi ko inaasahan na may dadating.

*doorbell rings*

"Hala? Mag-aalas dose na, sino na naman kaya 'to?"

Bumaba agad ako, a binuksan yung pintuan ng malaman ko kung sino ang nag doorbell.

Tinignan ko yung cam. At si Joshriel yun.

Binuksan ko kaagad yung pintuan.

"Oh Joshriel, naparito ka? Mag aalas dose na ah?" Imblis na sagutin nya yung tanong ko, niyakap niya ako.

Dafuq? Tumumba sya, hala anong nangyari?

Naamoy ko ang alak galing sa kanya. Psh. Nakainom. Ay wait, baka nakainom siya! Tsk. Kahit kailan talaga!

Inilagay ko sya sa sofa, sa sala. Psh. Gumawa ako ng soup at coffee. Gising naman sya, kaso tutulog-tulog siya. Haha.

"Joshriel." namulat naman yung mata niya.

"O-oh" bangag pang sabi nya! Haha.

"Oh heto, kumain ka. Psh. Maglalasing tas dito didiretso. Psh."

"A-ah. Hehehe." Tapos kinain nya naman yung niluto ko. Maya-maya pa ay pinatulog ko na sya.

Kinuha ko yung cellphone ko.
Pumunta ako sa contacts ko para malaman ko kung sino pwede kong kontakin. Hayy.

Nakita ko pangalan ni Angelo.
At kinontak ko si Angelo.

"Hello? Alex?"

"Hi. A-ah oo si Alex to. Ah pasensya na sa istorbo ah? Pero kase nandito si Joshriel eh. Nakainom. Psh. At dito dumiretso sa pad ko. Pwede mo ba syang kuhanin? Hindi ko kasi alam yung bahay niya para maihatid sya."

"Ah. Eh saan ba pad mo?"

"Pasama ka nalang kay Candice, alam nya kung saan."

"Oh sige. I'll be there in 10 minutes."

"Thank you."

*call ended*

Hay. Napatingin ako kay Joshriel. Psh. Gwapo nga, haiiist! Playboy naman. Tsk!

Grabe, ang gwapo niya. Hindi na ako magtataka kung bakit maraming babae ang nagkakandarapa sa kanya. But don't get me wrong. I don't have any feelings for him. I just want to share how handsome he was. Pero may kulang eh. Haha. What the f i'm saying?

"I love you." Nagulat ako sa sinabi ni Joshriel. Nakatingin sya sa akin. Psh. Baka dala lang 'yun ng alak. At hindi effective ang soup.

Hindi ko nalang pinansin 'yun.

*DOORBELL RINGS*

Agad ko namang binuksan yung pintuan.

(O-o)?

**
Angelo's Pov

Natutulog na ako, pero biglang nagring cellphone ko.

Alexandra calling......

"Hello? Alex?"

"Hi. A-ah oo si Alex to. Ah pasensya na sa istorbo ah? Pero kase nandito si Joshriel eh. Nakainom. Psh. At dito dumiretso sa pad ko. Pwede mo ba syang kuhanin? Hindi ko kasi alam yung bahay niya para maihatid sya."

"Ah. Eh saan ba pad mo?"

"Pasama ka nalang kay Candice, alam nya kung saan."

"Oh sige. I'll be there in 10 minutes."

"Thank you."

*call ended*

May sariling pad sya? Wow.
Gising pa kaya si Ate? Lumabas ako ng kwarto ko. At pumunta ako sa kwarto ni ate.

Kumatok ako sa pintuan ng kwaro ni Ate. Bumukas rin naman agad ang pinto.

Humarap sya sa akin. Habang punas punas nya pa ang mata niya.

"Oh bakit?"

"Ate samahan mo ako sa pad ni Alex. Napatawag kasi sa akin si Alex. Na doon daw dumiretso si Joshriel pagkatapos nyang makainom--"

"Ganoon ba, tara na! Bilis!"

Tapos nagdrive na kami papunta roon, pero isinama narin namin si Kenneth, di daw na kasi gaamong naalala ni Ate yung way papunta kila Alex.

**
Alexandra's Pov

Bakit tatlo pa silang pumunta dito? Haha.

"Oh sya, come in and get Joshriel." Sabi ko at nakatayo lang sa pintuan.

"Alright." Sabi nila, at pumasok na at inasikaso ang lasing na si Joshriel.

Then kinuha na nila si Joshriel. Sa una, ayaw pa papilit. Pero napapilit rin kasi nga gabi na. Hahaha. Ayaw nyang umuwi. Naadik na ba sya?

Pero nakita kung paano sila magtulungan bilang magkakaibigan. At may tumusok ng bahagya sa parte ng puso ko kasi never kong naranasan ang ibigin. Kung meron man ay iisa lang. At ayon si Patricia. Si Candy kase parang ang laki ng pinagbago niya, hindi ko na sya kabisado, at kontrolado.

Morning...

Nagising ako sa pagkakatulog dahil sa nag-riring na phone ko.

"Alas quatro pa lang ha? Aga aga may tumatawag na?"

Kinuha ko yung phone ko sa side table ng kama ko.

Unregistered no. Calling.....

"Hello?"

"Oh. Alexandra. Huwag mong kakalimutan ang sinabi ko sayo ha? Kung hindi.... malalagot ka."

"Bakit mo ba ginagawa sa akin to a----".

*toot*toot*

Call ended

Kailangan ba nya talagang gawin sa akin to? Ano bang atraso ko sa kanya at para ganituhin ako?. Life's unfair.

I just erase it in my mind then i take bath and prepare myself for class.

At the University.....

I go to my building. 3A. It feels like i'm absent for days, but I think that the days were too long for me. Dafuq

I open the door of our classroom. And again, i'm the first one who had arrived! Yeah!

I go to my chair. Because we have a seat plan. Teacher needs a seat plan for recitation. Funny? Why would we need to use a seat plan, if they remember our names right? Hahaha.

But, parang ganito 'tong buhay ko. Itong classroom na 'to. Hahaha. Kasi maraming nakalaan na pwesto pero, ang tagal nilang magsidating sa buhay ko panay ang hintay ko, panay rin ang abang ko. Pero wala talagang kasiguraduhan kung papasok ba sila sa buhay ko. Parang papatransfer sila, tapos next day, aalis na sila. Kumbaga ang bilis lang ng papel nila sa buhay ko. They're not permanent. At hindi ko rin alam kung may magtatagal ba sa puwestong inilaan para sa kanila. Baka kasi they're not happy with me. Kasi ang dating para sa akin eh, walang sinuman ang gustong makasama ako. Kung meron man sa una lang pero di magtatagal aalis at iiwanan rin nila ako kaya nakakatakot magtiwala't magmahal. Kasi hindi tayo pwedeng hindi masaktan.