My Evil Prince ♥ (Complete)

• Chapter - 12

  Chapter 12

"Don't worry everything's alright now I won't let this happen again. I promise from now on I will protect you..."  

C/N: Warning, medyo SPG ....

-

Bell's Pov

Katulad kagabi ay naglalakad din ako sa gitna ng kalsada. Pakiramdam ko tuloy tama si PJ na pulubi ako at walang bahay na matutuluyan. Anong oras na? Ayom gabi na... MALAMIG na gabi.

Ilang oras na din akong naglalakad at hindi ko na din alam kung saan ako pupunta. Gutom na din ako, pakiramdam ko mababaliw na ako sa sobrang guto at ginaw. Kaya pala maraming nababaliw na mga pulubi at nagiging taong grasa. Matutulad kaya ako sa kanina? Wag naman sana...

Napatigil ako sa paglalakad ng may lasing na hindi gagawa ng maganda ang makakasalubong ko. Aatras sana ako at tatakbo palayo pero namalayan ko na lang na nasa harapan ko na siya at nakaakbay na sa akin.

"Bi-bitawan mo ko!" Nagmamatapang na sabi ko kahit alam ko naman na imposible namang bitawan niya ako.

Kinilabutan ako ng tumingin sakin yung lasing na para akong isang putahe na lalantakan na lang niya. "Miss beautiful! Maglalaro lang naman tayo promise masisiyahan ka at masasarapan pa sa laro na gagawin natin."

"Bastos ka! Ayoko makipag laro sayo! Bitawan moa ko kundi sisigaw ako ng tulong!"

"Nagpapatawa ka ba Miss beautiful? May nakikita ka bang ibang tao? Saan ka naman hihingi ng tulong?"

Hindi ito maari! Kelangan kong lumaban para makawala sa kanya! Lakas loob kong kinagat ang braso niya na nakaakbay sakin dahilan para mabitawan niya ko. Ginamit ko ang pagkakataon para tumakbo at makasigaw ng tulong.

"Tulong! Tulungan niya ako!" Nagpapanick na sigaw ko. Alam ko naman na walang tao sa paligid pero kaylangan ko magbakasakali! Hindi ako pwedeng sumuko ng ganon lang...

Mabilis naman na naabutan niya ako, sinubukan kong manlaban pero nahawakan na niya ang braso ko saka niyakap ako sa leeg. Nahigit ko ang hininga ko ng nakaramdam ako ng matulis na bagay sa tagiliran ko.

"Subukan mong man laban at papatayin talaga kita!"

Umiling ako saka pumikit, nanalingin na magkaroon ng himala. Sana nanaginip lang ako. Sana hindi totoo ang nangyayari sakin. Sana ako pa din si Maria Isabella Montireal isang prinsesa na nakatira sa mansyon na sinisilbihan at higit sa lahat protektado.

Habang nakapikit ako ay bumalik sakin ang mga ala-ala kung gaano ako ka maldita dati. Ganon ba ako kasama para parusahan ako ng Diyos ng ganito?

Nagumpisa ng tumulo ang mga luha sa aking mga mata ng maramdaman ko na hinahalikan na ako sa leeg ng mapangahas na masamang loob na ito. Napahiyaw ako ng pinunit niya ang pang itaas kong damit. Hinawakan pa niya at nilamas ang dibdib ko.

"Wag po! Maawa po kayo sakin!"

"Wag kang magaalala masasarapan ka din."