Fire Empire (Askıda)

10

Bu bölüm hikayenin 1K okuyucuya ulaştığı bölümdü şimdi 5K olmak üzere, duygulandım:') Ve belki bu bölümü hatırlayan olur, Louis'nin ş*refsizlik yaptığı bölüm. İyi okumalar:D 

Düzenlendi; ✓

"Bu oda son," dedi Bruce. 

Elimdeki bezle büyük salonun camlarını silmeye devam ediyordum. Zayn ile aramızda geçen o garip olaydan sonra kendimi bir süre odaya kapatmıştım ve daha sonra Bruce'dan bana yardım etmesini istemiştim. Tek başıma koca bir sarayı temizlemek çok zor olurdu.

"Bütün gün bunu mu yapıyoruz yani? Temizlik? Sabahtan beri yemek bile yemedim ve bu saraya geldiğimden beri bu iğrenç, kirli kıyafetler ile dolaşıyorum." 

Elimdeki bezi odanın diğer ucuna savurmamak için kendimi zor tuttum. Bu tür şeylere alışkın değildim.

"Bizim kişisel ihtiyaçlarımızı gidermemiz için belirli günler var. Görevliler için ayrılan banyoların önünde muhafızlar bekliyor ve bu günler dışında bizi içeri almıyorlar." Omuz silkti. "Zamanla alışıyorsun."

"Ve siz de itiraz etmiyor musunuz yani? Size köle gibi davranmalarına göz mü yumuyorsunuz?" dedim gereğinden yüksek bir sesle. 

Bu saray kabus gibiydi.

"Bak, Brooklyn. Kendini savunmanı anlıyorum. Gerçekten anlıyorum," dedi bana doğru dönerek. "Ama biz zaten köleyiz. Anlamıyor musun? Seni bu saraya onlara hizmet etmen için getirdiler. Onların kölesi olman için. Buna karşı çıkamazsın. Ailem beni buraya satınca ne oldu sanıyorsun? Ya beni iğrenç işlerinde kullanacaklardı ya da onlara hizmet edecektim."

"Ne gibi iğrenç işlerinde kullanabilirler ki? Sen daha çocuksun." 

Kaşlarımı çattım. Bu çok mantıksız geliyordu.

"Çocuktum," diye mırıldandı başını yere eğerek. "Büyüdüğümde, kralın ölen kardeşinin çocuğu olacak o iğrenç insan beni yanına çağırdı ve başta sevgi sözcüklerini sıralayarak bana sahip olmaya çalıştı. Onu engellemeye çalıştığımda beni buradan kurtarabileceğini söyledi. Ne yaptım biliyor musun? Ona inandım. Onunla birlikte oldum. Ve o önüme bir miktar para bırakmaktan başka bir şey yapmadı. Kendimi iğrenç hissettim, para ile ilişkiye giren o iğrenç insanlardan biri gibi hissettim. Ama hiçbir şey yapamadım. Bu sarayda bizim sözümüz geçmiyor. Bunu kabullenmek zorundasın."

"Bunu sana Louis mi yaptı?" dedim şaşkınca.

"Evet. O kralın ölen kardeşinin oğlu. Kral onu evlatlık edinmiş gibi bir şey. Saraydaki kızlar ile ilişkiye giriyor. Bazen köle pazarından birilerini satın alıyor, bu iğrenç bir şey anlıyor musun? Kral ve prens bunu biliyor ama hiçbir şey yapmıyorlar. İtiraz edemeyiz. Deneyen olmadı mı sanıyorsun? Hepsini öldürdüler."

"Sanırım kusacağım," dedim pencerenin perdesini çekmeden önce. 

Bu kadarı fazlaydı.

"Başıma sandığından daha çok şey geldi ve inan bana bu saraydan kurtulmanın hiçbir yolu yok. Ayrıca... bu saraya adımını attığından beri kimse daha fazla çocuk olamıyor." Yüzümü buruşturdum ve gergince bir nefes aldım. "Bu yüzden sana verilen görevleri yap ve itiraz etme. Şimdi işimiz bitti. Gidebiliriz."

"Benim henüz bitmedi, sen git ben daha sonra gelirim." Tereddütle gözlerimin içine baktı. "Sana yetişirim, git hadi sorun yok."

"Aptalca bir şey yapma, Brooklyn. Lütfen, en azından benim için."