Bölüm 3: Kanser

12.7K 1K 247
                                    

Keyifli okumalar.

Multimedia Savaş.

"Abi, burada ne arıyorsun?" dediğimde sahte bir kızgınlıkla kaşlarını çatmıştı.

"Beni kovuyor musun yoksa bana mı öyle geldi, ufaklık?"

"Hayır, şaşırdım sadece." diyerek durumu toparlamaya çalıştım.

"Belli oluyor zaten," dedikten sonra kollarını iki yana açmıştı. "Sarılmayacak mısın?"

Gülümseyerek kollarının arasına girdim ve abime sıkıca sarıldım. Az önce anın verdiği şaşkınlıktan dolayı olayları tam kavrayamamıştım ama abim beni yalnız bırakmamıştı, yanıma gelmişti.


Kollarını benden ayırıp arkamda kalan bavulları da kendine çektikten sonra elini arka cebine attı. Cebinden arabamın anahtarını çıkarttığında şaşkınca ona bakmaya devam ediyordum. Arabamın anahtarının şuan Eren de olması gerekmiyor muydu?

"Arabamın anahtarının Eren'de olması gerekiyordu."

Sırıttı ve anahtarı elinde sallayarak tekrar cebine attı. "Senin bebeğe kıyamadım bende kendiminkini verdim. Ama araya not düşmek isterim ki; bir süreliğine verdim. Yalnızca kısa bir süreliğine."

"Sen harikasın abi!"

Gülümsedi ve eliyle tişörtünün yakasını düzelterek konuştu. "Biliyorum ufaklık. Yine de teşekkür ederim."

"Her neyse." dedim ve gözlerimi devirdim. "Otobüsü kaçırdım."

"Otobüsle gitmeyeceğiz zaten."

"Ya neyle gideceğiz?"

"Arabanla gideceğiz, ufaklık."

"Yol neredeyse dokuz saat sürüyor abi."

"Dönüşümlü kullanırız. Alacağın bir şey varsa geç al da geç kalmadan çıkalım. Elif ve Eren de bahçede bizi bekliyor."

Başımı onaylarcasına salladım ve yolculuk için hazırladığım sırt çantamı omzuma atıp Ruby'yi elime aldım.

"O tüy yumağı da mı bizimle gelecek?"

"Ruby mi?"

"Adını nereden bileyim ben?"

"Ruby," dedim ve taşıma çantasını abimin göreceği şekilde yukarı kaldırdım. "O bir kedi ve adı da Ruby. Ve evet, bizimle geliyor."

"Öyle olsun." dedi ve kapıdan geçmem için kenara çekildi. "Çıkalım."

Dediğini yaparak kapıdan çıkmış ve bavullardan alabildiğim kadarını alarak yürümeye başlamıştım. Bahçeye çıktığımda, Elif ve Eren abimin arabasının yanında bizi bekliyorlardı. Eren bizi gördüğünde hızla yanıma geldi ve elimdeki bavulları alarak arabamın bagajına yerleştirdi. Bende Ruby'yi arabamın arka koltuğuna iyice yerleştirip kapıyı kapattım. Bütün bavulları yerleştirdiğimizde evin anahtarını Elif'e vermiştim.

Kusursuz HatalarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin