Are we alone?

1

Het is vijf voor zeven, tijd om op te staan dus. Ik sla het deken van me af en loop naar mijn kast. Hmm, wat zou ik aan doen vandaag? Het wordt redelijk warm vandaag dus iets kort. Ik pak een zwart kleedje uit mijn kast en loop naar de badkamer.

Ik zet de douche aan en stap er in. Ik was mijn haar en mijn lichaam en blijf dan nog even genieten van de heerlijke warme stralen. Na een vijftal minuutjes stap ik uit de douche om mij daarna af te drogen. Ik doe mijn kleren aan en doe wat mascara op, meer hoeft niet. Nu mijn haar nog.

Als ik klaar ben ga ik naar beneden om te ontbijten. Mijn moeder en broer zitten al aan tafel. "Goeie morgen" zeg ik tegen ze. "Morgen zusje." Zegt Bram. Ik haat het als hij zusje zegt, ik kijk hem dan ook kwaad aan. Het enige wat hij doet daar op is grijnzen. "Goeie morgen Laura" zegt mijn mama als ze terug aan  tafel komt zitten. "Lekker geslapen?" vraagt ze. "Ja, ik heb super geslapen." Zeg ik. "Aah das goed. Weetje iedere ochtend ben ik blij als ik opsta en mijn gezinnetje zie. En weet je waarom? Omdat ooit iedereen van de wereld gaat verdwijnen, buiten twee mensen die voor elkaar voorbestemd zijn." Daar zijn we weer. Iedere dag zegt ze het zelfde. Ik denk dat ze echt gestoord aan het worden is, nee ik weet het gewoon.

Ik maak snel mijn boterhammen want ik wil hier niet al te lang blijven. Wie weet wat ze nog allemaal gaat zeggen. Ik zie dat mijn broer er ook zo over denkt wat hij is juist naar buiten gegaan. Ik doe mijn zwarte pumps aan, pak mijn rugzak en loop naar buiten.

Ik loop richting het park, daar spreek ik altijd af met mijn vriendje Daan. Als ik aankom op onze afgesproken plaats zie ik dat het nog maar kwart voor acht is. Ik ga op de bank zitten en neem mijn oortjes uit om dan mijn muziek op te zetten.

Na een tien minuutjes zie ik Daan. Hij is niet alleen, hij is met een ander meisje aan het  kussen! Wat denkt hij wel niet! Ik sta op en loop alleen naar school. De muziek dat ik anders altijd luister staat mij niet meer aan. Ik zoek andere muziek op, muziek dat mij wel aan staat op het moment en dat is muziek van Birdy en Taylor Swift.

Hoe kan hij dat doen? Ben ik niet goed genoeg voor hem? Heb ik iets verkeert gedaan? Tranen stromen over mijn wangen. "Komaan Laura, kop op! Hij is je tranen niet waard!" Zeg ik tegen mezelf. Ik droog mijn tranen en loop het schoolplein op.

Sara en Annabel lopen naar mij toe wanneer ze mij zien. Sara en Annabel zijn mijn twee beste vriendinnen. Sara heeft blond haar en bijna altijd in een dotje. Annabel heeft bruin haar en probeert er iedere dag wel iets nieuws mee, en ik moet eerlijk zeggen het ziet er altijd fantastisch uit.

"Wat is er gebeurt?" vragen ze tegelijk. "Hoezo?" vraag ik en probeer te glimlachen. "Laura, wij zien ook wel dat je hier alleen bent en niet met Daan. En trouwens je ogen zien rood van het huilen." zegt Sara "En die lach van je was niet oprecht" zegt Annabel er achter. Ik voel de tranen terug opkomen als ik terug denk aan het gene wat ik gezien heb.

Ze geven mij een knuffel. Uiteindelijk vertel ik ze wat ik gezien heb. Ze waren enorm geschrokken. Ik en Daan hebben al twee jaar met elkaar en nu ineens gaat hij mij bedriegen. Wie weet hoelang bedriegt hij mij al.

Ineens kijken Sara en Annabel heel kwaad en voel ik iemand mij knuffelen. Ik draai mij om en zie Daan staan. "Wat denk je, dat ik je niet gezien heb in het park?!" roep ik naar hem en tranen komen op. Daan staat er verslagen bij en zegt:"Het is nooit mijn bedoeling geweest..." "Om mij te kwetsen? Dat ik het zag? Wel ik heb het gezien en je hebt me gekwetst. Je moet geen moeite doen om het terug goed te maken want het is uit!" schreeuw ik naar hem en loop weg. Weg van die bedrieger. Ik moet even alleen zijn.