We komen aan bij mijn huis. De hele rit was het stil. Ik bedank hem voor de lift en stap uit. "Is graag gedaan. Tot de volgende," zegt hij en rijdt weg.
Hij doet me aan iemand denken, maar ik heb echt geen idee aan wie. Ik open de voordeur en loop de trappen op, naar mijn kamer. Ik moet Daan nog bellen!
Ik neem mijn gsm uit mijn handtasje en bel hem op. Hoe zou ik het zeggen? Gaat het niet raar zijn dat ik hem bel? Vergeef ik hem eigenlijk niet te snel?
Net wanneer ik af wil leggen, hoor ik Daan's stem. "Met Daan?" "H-hey, met Laura." Zeg ik. "Ooh Laura, het spijt me echt zo hard. Vergeef het mij alsjelieft," smeekt hij. "Het is goed Daan, ik vergeef het je. Onthou wel dat de volgende keer echt gedaan is dan." zeg ik streng. "Laura, ik zweer dat het nooit meer gebeurt! Je maakt me zo gelukkig nu. Kan ik langs komen? Ik wil je zien, je kussen. Ik wil het goed maken. Ik hou van je! I love you! Je t'aime! Ich liebe dich!" " Het is goed! Stop maar, je mag komen. Ik mis je," zeg ik lacherig. "Oke, ik kom nu naar jou schatje!" roept hij en legt af. Oke dan, tot zo.
Ik kijk op mijn horloge en zie dat het al laat is. Tijd om mijn pyjama aan te doen, wel de T-shirt van Daan en een legging.
Net waneer ik klaar ben gaat de bel. Ik ren naar beneden en doe buitenadem de deur open. Daan geeft mij een stevige knuffel en kust me. Wat heb ik zijn lieve, zachte lippen gemist.
"Kom binnen," zeg ik en trek hem mee binnen. Ik sluit de deur en vraag aan Daan of hij iets wilt drinken. "Nee, dankje schatje. Ik xil alleen jou nu. Ik heb je te lang gemist. Ik had haar nooit mogen kussen, Sorry." zegt hij. Ik zie dat hij tranen in zijn ogen krijgt. Hij meent het echt. Ik trek hem in een knuffel, om te zeggen dat het oké is.
"Laten we naar boven gaan. Ben beetje moe," zeg ik. Ik wil zo graag gewoon in zijn armen liggen en zo inslaap vallen. "Is goed sweety," fluistert hij in mijn oor en neemt me op in bruid stijl. Ik sla mijn armen om zijn nek, leg mijn hoofd op zijn schouder en sluit mijn ogen.
"Ik hou van je. Doe mij dit nooit meer aan alsjeblieft. Ik kan niet zonder je," fluister ik. Ik ben echt doodop. "Ik hou ook van jou, Sweety. Ik beloof dat het nooit meer zal gebeuren en ik kan ook niet zonder jou," zegt hij.
In mijn kamer, stopt Daan mij in. Hij doet zijn kleren uit en komt naast me liggen. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en val in slaap.
Ik hoop dat hij zijn belofte gaat houden.
Sorry voor het kort hoofdstukje! Ik zal proberen het volgend hoofdstukje groter te maken!
groetjes
Lisa xxx
JE LEEST
Are we alone?
RomanceWat als je denkt dat je moeder gek aan het worden is omdat ze je de hele tijd verteld dat op een dag iedereen van de wereld gaat verdwijnen behalve twee mensen die voor elkaar voorbestemd zijn? Ik geloofde haar nooit tot op de dag dat dit werkelijk...
