Are we alone?

2

Het is ondertussen al middag. Ik heb niet veel van de lessen begrepen want ik ben er niet echt bij met mijn gedachten. Wat zou je dan ook willen, mijn lief heeft me bedrogen!

"Laura, gaat het?" vraag Niels aan me. Ik kan hem echt niet uitstaan. Hij zo een nerd, met een ouderwetse bril en zijn broek altijd te hoog opgetrokken. Niet mijn type dus. "Ja ja gaat wel" zeg ik kortaf en draai me van hem weg.

Sara en Annabel kijken mij van een afstandje verwonder aan. Ik loop naar ze toe en zeg voordat ze iets kunnen vragen:"Niets bijzonder. Hij wou weten of het met me ging." "Ik denk dat hij een oogje op je heeft" zegt Sara met een knipoog. "Ieuw nee dank je!" zeg ik en we beginnen te lachen.

De laatste vier les uren gaan super traag vooruit. Ik snap echt niets van chemie. Ik kan denken dat ik chinees aan het volgen ben. Wiskunde is super saai want dit ken ik allemaal al. Frans is net het zelfde verhaal als chemie, alleen heb ik dat twee uur na elkaar! De laatste bel gaat, het teken dat we naar huis mogen! Eindelijk. Nu kan ik mijn gedachten even verzetten en alles vergeten. Morgen is het geen school dus geen huiswerk, perfect! "Sara, Annabel komen jullie straks naar mij? Dan gaan we een girls-night houden" vraag ik aan mijn vriendinnen als we de school uit lopen."Natuurlijk komen wij!" zegt Annabel. "Oké. Om zeven uur dan?" vraag ik. "Euhmm ja is goed het kan alleen zijn dat ik iets later ben. Ik moet mijn broer van de muziek school gaan halen" zegt Sara. "Ik kan er om zeven uur zijn. Mijn ouders zijn toch op zakenreis." zegt Annabel. "Oké zie jullie rond zeven uur dan, en Sara maak je geen zorgen iets later kan geen kwaad. Zolang je maar komt is het goed." zeg ik en wandel naar huis

Wanner ik thuis aankom vraag ik direct aan mama of het goed is dat Annabel en Sara blijven slapen. Niet dat het niet gaat mogen. "Ja geen probleem. Het is al super lang geleden dat ik ze nog eens gezien heb" zegt ze. "Mam het is niet de bedoeling dat je ons iedere keer komt storen he." zeg ik op een zeurende toon. Als ik het niet zou zeggen zou ze om de tien minuten komen kijken en vragen of we nog iets nodig hebben. "Oké dan, maar als er iets is zeggen he" zegt ze op een bezorgde toon. "Ja, ja komt in orde" zeg ik en wil me omdraaien maar dan zegt ze: "En geniet er van, wie weet is het de laatste keer dat..." meer hoor ik niet meer want ik ben al naar boven gerend. Ik kan zo haar zin afmaken 'Wie weet is het de laatste keer dat je ze ziet want op een dag verdwijnt iedereen behalve twee personen die voor elkaar bestemd zijn'

Stipt zeven staat Annabel aan mijn deur. "Hey kom er in!" zeg ik blij. Ze heeft een rugzak bij waar waarschijnlijk al heer gerief in steekt. Een deken en kussen heb ik hier liggen voor Annabel en Sara. "Laura, Sara stuurde mij daarstraks dat het kan zijn dat ze pas rond negen kon komen.Dat is toch geen probleem he?" zegt Annabel. "Nee, dat is geen probleem. Heb je trouwens al gegeten?" zeg ik. "Nope nog niet en ik denk Saar ook nog niet." "Dat komt goed uit want mama gaat vogelnestjes maken!" zeg ik enthousiast. Mama kan dat zo goed maken. "Ooh my god dat is super. Die van jou mama zijn de beste. Alleen hoop ik wel dat ze er nog niet aan bezig is want Sara gaat dat ook willen eten." zegt ze. En ze heeft gelijk vers is beter dan her opgewarmd. "Ik zal gaan kijken en zeggen dat het beter is als we iets later eten voor Saar." zeg ik en loop naar beneden.

Juist wanneer ik mama wil zeggen dat Sara later komt gaat de bel. Wie gaat dat nu zijn? Saar komt binnen een uur een half en voor de rest verwacht ik niemand. Ik ga naar de voordeur en als ik open doe zie ik Daan staan. Wat moet die nu weer?

Heeey lieve lezertjes
Ik hoop dat jullie het een leuk boek vinden!
Ik ga proberen iedere week 1 keer te updaten.
Laat me weten als er fouten in staan, ik bijt niet😜 En heb je mss ook tips voor mij? zeg het dan maar

kusjes 💋💋💋
Lisa