Are we alone?

8

Ik word met een koud en leeg gevoel wakker. Als ik naast mij kijk zie ik Daan niet meer liggen. Heeft hij mij alleen gelaten zonder iets te laten weten? Ziet ge wel dat ik niet goed genoeg ben. Ik zal nooit goed genoeg zijn voor iemand, of toch niet voor Daan.

Ik gooi het deken van me af en stap uit bed. Uit mijn kast pak ik een training. Ik heb niet echt zin om mijn kleren aan te doen, het is dan ook pyjamadag. Nee ik blijf niet rondlopen met de kleren waar ik in slaap. Ik heb daar de hele nacht in liggen slapen, no thank you. Met mijn training in mijn handen, loop ik mijn badkamer in om me op te frissen.

Als ik klaar ben en mijn kamer terug in loop, staat Daan in mijn kamer met een ontbijtje. Ow te snel geoordeeld daarstraks. Daan zet het dienblad op mijn nachtkastje en loopt naar mij toe. Hij moet echt zijn vertrouwen terug winnen bij mij, waar hij dus al mee bezig is. Hij wilt mij echt niet kwijt. Daan knuffelt mij en geeft mij kleine kusjes, van mijn wang naar mijn nek. Ik begin te lachen en duw hem van mij af. "Kom ik heb honger. Wat heb je mee voor mij?" vraag ik een loop naar mijn nachtkastje. Hmm een roerei met tomaat en spekblokjes. "Je bent een schat, weet je dat?" zeg ik en geef hem een kus. "Ja dat weet ik," zegt hij en begint te lachen. Ik geef hem een speelse mep op zijn arm en begin mee te lachen.

"Kom eten nu," zeg ik wanneer we uitgelachen zijn. "Ik wil je echt niet meer kwijt Laura," zegt hij ineens heel serieus. "Dat heb je in je eigen handen. Doe je weer zo iets, dan weet je dat het te laat is dan zie je mij nooit meer terug," zucht ik. In stilte eten we het ontbijt op, het is lekker maar ik geniet er niet van wat ik anders dus wel doe. Ik moet gewoon weten waarom hij met haar heeft gekust.

Ik krijg een berichtje van Nick.

N: hey, zin om af te spreken?

I: Ja is goed wanneer, waar?

N: Ehmm nu, bij mij?

I: Anders het park? waar we gisteren waren

N: is goed tot zo! xx

I: tot zo

"Met wie stuur je?" vraagt Daan. "Met iemand dat ik heb leren kennen gisteren. hij wilt afspreken," is zien of hij echt nog van mij houd of niet. "Aah oké," is het enige wat hij zegt. Zou je normaal niet anders reageren dan 'aah oké' ?! Als hij met iemand zou afspreken zou ik toch willen weten wie en hoe ze elkaar hebben leren kennen.

Ik sta op, trek mijn kleren kast open en neem er iets uit. Ik weet niet wat, het maakt zelfs niet uit of het samen past of niet. In de badkamer zie ik dat het eigenlijk nog wel gaat. Ik heb een jeansbroek en een zwarte T-shirt met daarop 'I love New York' gepakt.

Daan zit niet meer in mijn kamer, als ik binnen kom. Hij heeft wel een briefje achter gelaten op mijn bed. Er staat op dat hij ergens moet zijn en dat hij waarschijnlijk tegen vanavond terug bij mij is. Ach ja, dan ga ik maar naar Nick.

In het park zit Nick al op de bank waar we elkaar hebben leren kennen. Ik loop naar hem toe maar hoe dichter ik kom, hoe meer ik Niels in hem herken. Hij is alleen veel knapper. "Je hebt het door zeker?" vraagt hij als ik voor hem sta en hij gaat met zijn hand door zijn haar. "Ja en ik wil graag een beetje meer uitleg Nick of moet ik Niels zeggen?"

Ik weet het het is niet langer en dat spijt me zo hard. Ik ga proberen gewoon vaker een hoofdstuk online te zetten.

groetjes Lisa