Are we alone?

21

Het was zo veel beter dan Daan vroeger. We waren nadat we het gedaan hadden, het bos verder gaan verkennen. Natuurlijk MET kleren! Niet dat iemand ons zou zien, maar je weet maar nooit wat je tegen komt.
Als avond eten hadden we gewoon een appel gegeten. We hadden niet echt veel honger. Dus was het wel voldoende. 

Nu liggen we in bed. Ik kan niet slapen en ik heb geen idee hoe het komt. Ik besluit één van de extra dekentjes om me heen te slaan en een wandeling te gaan maken.

Ik kom op een open plek terecht. Er staan van die grote stenen, waar ik op ga zitten. Ik kijk naar boven. De sterren zijn zo mooi. Er zijn er zo veel meer dan vroeger.
Oké, het zal niet opeens meer zijn. Het komt waarschijnlijk gewoon door alle verlichtingen die er stonden vroeger.

Ik snap niet waarom ik nooit eerder tijd heb gemaakt om van de natuur te genieten. Om van het leven te genieten. Misschien is dit de reden waarom dit allemaal gebeurt! Iedereen is altijd bezig met werk en school. Niemand maakt ooit tijd om van alles te genieten. Er is bijna niemand die weet hoe mooi de natuur kan zijn, hoe mooi het leven kan zijn.

"Kon je niet slapen?" hoor ik iemand achter mij vragen.

"Nee, niet echt. Ik weet trouwens misschien waarom dit alles gebeurt," zeg ik. Ik ben niet zeker maar het kan wel zijn. Denk ik bij mezelf.

"Vertel," zegt hij en komt naast mij zitten. Ik sla het deken van rond me en leg hem dan over mij en Niels.

"Wel ik denk dat dit gebeurt omdat er bijna niemand is dat van de natuur of het leven geniet. Iedereen is altijd druk bezig met alles, buiten genieten van het leven, genieten van de natuur. Wij zouden het normaal moeten veranderen, dus dat wil toch zeggen dat wij dan moeten genieten van het leven, toch?" vraag ik.

"Ja, dat kan wel. Maar we zijn daar toch al soort van mee bezig. We zitten midden in de nacht buiten om naar de sterren te kijken. Als we rond lopen in het bos, kijken we ons ogen uit van hoe prachtig alles wel niet is, we houden van elkaar, we doen dingen samen," zegt Niels.

Hij heeft gelijk. Onbewust zijn we er mee bezig geweest.

"Zouden wij hier voor altijd vast zitten?" vraag ik als ik met mijn hoofd tegen zijn schouder aan leun.

"Ik weet het niet, maar ik denk dat het beter is als we eventjes gaan slapen. Het is al laat."

____

We liggen in bed. Niels sliep meteen, maar ik niet. Het duurt een tijdje voor dat ik de slaap kan vatten. Maar uiteindelijk lukte het mij dan toch.

'Jullie hebben het goed teweeg gebracht. Jullie hebben het beter gedaan dan jullie voorganger. Dat zal jullie dan ook beloond worden. Hopelijk blijven jullie doen wat jullie deden hier. Anders zullen als nog twee andere uitverkorenen geboren worden, Zij zullen dan dezelfde taak als jullie krijgen.'

Ik weet het niet echt een goed hoofdstuk en niet echt lang. Maar het einde is er bijna!

En OMG mag ik door het lint gaan?! Ik heb meer dan 2duizend reads!!! Ik had nooit gedacht er zo veel te krijgen.
Daarom een bedankje aan al mijn readers! love you all!!! ❤️

xxx Lisa