Are we alone?

15

Ik word wakker van het licht dat in mijn ogen schijnt. Als ik om mij heen kijk, zie ik dat ik nog steeds in het bos ben. Het was dus geen droom.

De moed zakt mij al in mijn schoenen om de weg terug te vinden. Wat moet ik toch doen? Ik ben gewoon helemaal alleen. Niets of niemand dat bij mij is om mij te steunen en te troosten als ik het moeilijk heb. "Waarom? Waarom ik? Waarom nu? Waarom in hemelsnaam?" fluister ik en een traan rolt over mijn wang.

"Waarom huil je?" hoor ik een stem vragen. Ik kijk om me heen maar zie niemand. Het zal wel niks zijn. "Hallo? Waarom huil je nu?" hoor ik de stem nog eens vragen. Voor de tweede keer kijk ik rond en als nog zie ik niemand. "hallo?" vraag ik dan maar. "Ja, hallo. Ga je nog zeggen waarom je huilt?"
Ik kijk nog is om me heen en je kan het al raden. Ik zie nog steeds niemand. "Ik ben gewoon gek aan het worden," fluister ik. "Nee dat ben je niet. Kijk is naast je," zegt de stem.

Als ik naast me kijk zie ik gewoon een eekhoorn zitten. "Oke stemmetje, ik zie gewoon een eekhoorn naast mij zitten." Ik begin gewoon echt door te draaien.
"Gewoon een eekhoorn? Awel, bedankt zal ik nog eens vriendelijk zijn," en met dat voel ik een zacht tikje op mijn knie. "Wow wacht. Die eekhoorn kan praten!" roep ik geschrokken. Ik begin echt te flippen. "Ja wauw, jij kan toch ook praten?" vraagt hij. "Ja, maar dieren niet. Dieren moeten geluidjes maken, die kunnen niet praten," zeg ik. Ik zweer het als alles zo als vroeger was en dit zou gebeuren, zou ik mij direct laten opnemen.

"Ik ben dan ook geen normale eekhoorn hé. Ik ga jou helpen. Wij gaan er samen voor zorgen dat alles weer was als vroeger, Alleen dan beter," zegt hij. "Oké dan. Heb je eigenlijk een naam?" vraag ik. Dit is gewoon weer een van die rare dromen. Straks word ik wakker in mijn kamer en ligt Niels naast me. "Ja, dat heb ik. Ik ben Danny," zegt hij trots. "Leuk je te leren kennen Danny. Ik ben..."
"Laura, dat weet ik." met open mond kijk ik hem aan. "Hoe weet je dat?" vraag ik dan ook verwondert. "Gewoon omdat ik dat weet. Ik zal je is iets vertellen. Alles wat nu met jou en Niels gebeurt, is al met meerdere mensen gebeurt. Iedere uitverkorenen zeg maar, heeft een dier dat ze helpt. En ik ben jouw 'hulpdier'," zegt Danny. "Oké, dus als ik het goed begrijp Ben jij mijn hulpdier en heeft Niels ook één, en jullie gaan ons helpen om de wereld te verbeteren?" vraag ik voor de duidelijk heid. "Inderdaad. Kom je mee? Dan gaan we naar huis."
Natuurlijk zeg ik ja en volg hem naar huis. Wat ga ik blij zijn om terug thuis te zijn.

"We zijn er!" roept Danny. Ik kijk rond me maar zie alleen maar bos. "Dit is niet mijn huis, Danny," zeg ik. "Dat is waar. Het is ons huis. Bianca komt normaal ook naar hier samen met Niels"

"Danny, dit hier mag dan voor jou een huis zijn maar ik zie nog steeds geen gebouw met een deur en ramen en een dak."

"Je moet dan ook niet op de grond kijken, kijk is omhoog," zegt hij. Ik kijk omhoog en zie een grootte boomhut. Daar ga ik dus moeten in leven?