Are we alone?

14

Al roepend en zwetend, schiet ik wakker. Niels kijkt mij bezorgt aan. "Gaat het wel? Je lag de hele tijd rond te draaien in bed en dan schiet je ook zo ineens wakker," zegt hij. "Ja het gaat wel. Gewoon een nare droom," zeg ik afwezig en ga terug neer liggen.

Waar zou iedereen naartoe zijn? Kunnen wij hier iets aan doen? Waarom Niels en ik? Duizenden vragen heb ik en geen antwoorden.

Ik kijk op de klok in mijn kamer en zie dat het nog maar zes uur is in de morgen. Eigenlijk heb ik wel al honger. Ik sta op en ga naar beneden, ik trek de koelkast open en zie er alleen wat rot fruit, drinken en een oud pakje salami staan.

Ik pak er een bus melk uit en hoop maar dat er nog cornflakes is. Met gekruiste vingers doe ik een kast open. Yes, nog een volle doos.

Ik neem twee kommen uit de kast, want Niels zal ook wel honger hebben. Ik doe de cornflakes en melk in de komen en kijk nog is in de koelkast of er nog een stuk fruit te redden valt. De appels zien er nog redelijk uit, dus schil ik ze maar en doe ze in stukjes om bij in de kommen te doen. Ik zet alles op een dienblad en neem het mee naar boven.

Niels zit nog op mijn bed, naar het plafond te staren. "Is het mooi?" vraag ik dan maar als hij nog altijd niet door heeft dat ik naast hem sta met een dienblad. "Ooh, ja ik was gewoon aan het denken. Kom hier, dan neem ik het over," zegt hij. Ik doe wat hij vraagt en ga naast hem zitten.

"Waaraan was je aan het denken?" vraag ik. "Niet bijzonder," is het enige wat hij zegt. "Kom op Niels, ik heb ook alles moeten vertellen. Nu is het jouw beurt," zeg ik een beetje teleurgesteld. Ik moet super open zijn en hij niet of wat? "Schatje maak je nu toch geen zorgen. Het is niet zo dat het een geheim is," zegt hij. "Nee, maar gisteren ben ik wel open geweest tegen je. Iets wat ik niet doe na een dag samen te zijn met iemand! Zo kan ik je nooit vertrouwen en dat weet je!" zeg ik gefrustreerd.

Mijn honger is over. Ik zet mijn kom op mijn nachtkastje en loop naar mijn kast. Ik neem er een training uit en kleed me om in de badkamer. Ik heb even tijd voor mij alleen nodig. "Wat ga je doe?" vraagt Niels. "Mijn gedachten verzetten," en met dat loop ik mijn kamer uit.

Buiten neem ik mijn gsm en zet muziek op. Ik begin met lopen richting het park of is het bos niet beter? Ja, we gaan het bos nemen.

Na een tijdje in het bos gelopen te hebben stop ik en kijk rond. Volgens mij ben ik een beetje verdwaalt. Oke Laura, adem in en adem uit. Het komt goed, gewoon even kalmeren.

Oke, ik ga echt nooit de weg terug vinden. Ik loop al uren rond en herken niets. Het is zelfs al donker aan het worden. Misschien is het beter als ik een schuilplaats of zo zoek.

In de verte zie ik een omgevallen boom. Daar kan ik wel iets mee maken. Ik loop er naar toe en zoek lange, stevige, dikke takken die ik kan gebruiken om een soort tent te maken. Ik heb er een stuk of vijf, die zet ik schuin in de grond, tegen de stam van de boom aan. Ik breek takken van de boom met veel bladeren aan, die leg ik op de stevige taken en in 'de tent' leg ik er ook.

Ik hoop dat ik morgen de weg terug vind of dat Niels me komt zoeken.