Are we alone?

18

"Het was lekker," zeg ik tegen Niels
"Uhmm," mompelt hij afwezig.
"Niels, is er iets?"
"Nee, Hoezo?" vraagt hij.
"Gewoon je bent zo afwezig," zeg ik en prul met mijn nagels.

Niels neemt mijn kin vast en draait mijn hoofd zodat ik hem aan moet kijken. "Ik hou gewoon zoveel van je. Ik heb je vertrouwen in mij beschadigd en ik heb geen idee wat ik moet doen om het terug goed te maken. Ik hou zo veel van je dat ik zelfs mijn leven voor je zou geven," zegt hij en een traan rolt over zijn wang.
Mijn ogen beginnen nu ook te tranen, ik kan dit niet aan zien, een jongen dat aan het huilen is voor mij. Ik hou zo veel van hem. Ik zou ook mijn leven kunnen geven voor hem. Hij maakt mij blij, wanneer dan ook. Oké, ja soms kan hij irritant zijn maar dat ben ik ook en ik vind het helemaal niet erg. Zo is hij nu eenmaal.
"Ik hou ook van jou," zeg ik met een kraakende stem. De tranen die zich aan het ophopen waren in mijn ogen, rollen nu over mijn wang.
Niels veegt ze met zijn duim weg en trekt mij daarna in een knuffel.
"Ik kan niet zonder je Niels. Laat mij nooit alleen. Blijf bij mij, alsjeblieft?" zeg ik al snikkend.
"Ik kan ook niet zonder jou. Ik blijf bij je. Nooit laat ik je nog alleen," zegt hij en geeft mij een kus op mijn hoofd. 

"Bianca, Danny?!" roep ik als ik in de boomhut ben. Niels en ik hebben nog een tijdje in elkaars armen gelegen en hebben dan uiteindelijk besloten om samen naar de sterren te gaan kijken.
"Ja?" hoor ik in de verte Bianca roepen.
"Hebben jullie een deken of en lakentje ofzo? Niels en ik zouden graag naar de sterren gaan kijken," vraag ik als ze bij mij staat.
"Ja dat hebben we kom maar mee. Heeft Danny je geen rondleiding gegeven?" vraagt ze verbaast.
"Nee, alleen dit gedeelte heb ik gezien."
"Jongens he. Kom dan laat ik je het slaap gedeelte zien."
Ze loopt het eerste gedeelte van de boomhut uit waardoor we buiten komen. Dan loopt ze het tweede gedeelte binnen en ik volg natuurlijk.

Als ik binnen kom heb ik een veel warmer gevoel als het ander gedeelte. Er branden kaarsjes, er staat een tweepersoonsbed, een paar kasten en er staat ook een bureau. "Hier je laken," zegt Bianca als ze komt afgestrompeld met een laken.
"Ooh, dankje," zeg ik en buk me om het laken aan te pakken.

Niels en ik liggen aan het riviertje waar Niels de vis van heeft. Ik lig met mijn hoofd op zijn borstkast en hij heeft mij in een knuffel getrokken. Ik kijk naar de sterren en zie een vallende ster. Ik sluit mijn ogen en doe een wens.
"Iets aan het wensen?" vraagt Niels.
"Valt het zo hard op?"
"Ja, mag ik weten wat?"
"Nee, anders komt hij niet uit." Ik wil echt dat hij uit komt. Ik heb gewenst dat ik wil dat alles terug was als eerst.

"Dat is waar, lieveling," zegt hij en ik begin te blozen. "Gaan we naar de boomhut? Ik begin namelijk moe te worden," zeg ik. Niels knikt en helpt mij opstaan. We plooien samen het laken op en wandellen rustig naar de boomhut.

"Trusten!" zeg ik en geef een kus aan Niels en ga liggen in bed. Mijn kleren heb ik al uit gedaan. "Slaap zacht," zegt hij en komt naast mij liggen. Ik sluit mijn ogen. Wanneer ik juist in slaapval trekt Niels mij tegen hem aan. "Ik hou van je, nooit ga ik je nog alleen laten," zegt hij en dan val ik echt inslaap.

Zo zo, mijn verhaal zit er bijna op, nog een paar hoofdstukken en dan is hij af! Ik hoop dat jullie het een leuk verhaal vonden/vinden, tot nu toe.

xxx Lisa