BoyBestFriend ft.Harry Styles

Hoofdstuk *21*

"Wow " gaapte hij. Hij bekeek me van top tot teen. "Euhm je ziet er...goed uit  " stotterde hij. Tegen mijn zin kleurde mijn wangen rood.

"Wat doe je hier?" Vroeg ik weer. Ik bedoel , dit is de afdeling van de vrouwen.

"Euhm , ik euh ben-" "Harry welke jurk denk je dat me goed gaat staan " riep een blond meisje. Oh nhee please zeg aub dat het niet....toch wel. Het is dezelfde meisje van de club waar hij mee zoende. Ze liep naar Harry toe en keek me vuil aan.

"Charlotte het is nie-" "Nee , euh leuk dat je haar mee neemt winkelen , wel euh ik ben blij dat jullie iets h..hebben    " stotterde ik.

Ik liep vlug weg voor dat Harry nog iets kon zeggen. Kom op Krisly waar ben je ik wil hier weg. Ik zag haar bij de kassa staan en ik liep er naar. Wel lopen ? Ik struikelde over mijn veters en viel tegen iets hard en warm. Ik schoof mijn haar naar achter en bekeek op wie ik lag. "Blake..." ik schaam me zoooo hard.

"Charlotte?" Vroeg hij verward. Ik schaam me zo hard !! "Euh kan je mischien af me gaan " hij haalde een wenkbrauw op. "Oh ja tuurlijk " ik klom af zijn schoot en zag toen Sky achter hem staan.

"Oh deze koppel komt ook samen shoppen " ik rolde mijn ogen. Wacht , dat wilde ik niet luid op zeggen...

"Koppel?"zeiden ze tegelijkertijd. Ze keken elkaar aan en schoten in de lach. "Nee , ze is mijn zus " zei hij toen hij uitgelache was. Mijn wangen werden nog roder. "Ow" ik draaide me om zodat ik niet weer iets dom zeg en merkte op dat Harry naar ons zit te staren...boos?

"Euhm wel ik ga eens weer wa-" "AAHHH OMFG DAT IS HARRY STYLES " gilde Sky ineens. Dat is waar ook , ze houd van 1D. Ze liet haar winkel tassen los en liep op Harry af. Harry schrok wel even maar nam dan wel een foto met haar.

"Was je hier met Harry? " vroeg Blake stil. Ik draaide me om en zag dat hij er nogal onzeker uit zag. "Eh nee , ik kwam hier winkelen met Krisly " zei ik traag. "Ow" dit is nogal awkward vind ik.

"Dus je gaat weg ea "? Vroeg hij na een tijdje. "Euh ja , vanavond " zei ik kort. Wanneer komt Sky nu terug , dit is zoo ongemakkelijk.

"Euhm , nou euh fijne reis nog " zei hij snel voor hij weg wandelde naar Sky. Ik zuchtte en liep naar Krisly.

"Oh die jurk staat je geweldig Charlotte !!" Gilde ze bijna. "Ja euh , kunnen we nu weg. Ik wil niet meer winkelen , ik moet nog van alles doen " eigenlijk niet mijn vader heeft mijn koffers ingepakt maar toch. Ze knikte en liep wel met 15 volle zaken naar de auto.

"Ik vond het eigenlijk wel leuk deze afgelopen 2 dagen " zei Krisly na een korte stilte. "Ja best wel " zuchtte ik.

"Owh enuuh mag ik je nummer , gewoon om te checken dat alles goed gaat in Antwerpen " zei ze. Ik graaide in mijn tas en haalde mijn GSM tevoorschijn.

"Tuurlijk" ik gaf het naar haar en ze schreef het over en stopte ook haar nummer op mijn GSM. "Hier" ze gaf het terug en ik merkte op dat we bij mijn thuis zijn. Ik stapte uit en zwaaide nog naar Krisly voor ik het huis binnen wandelde met mijn tassen.Toen ik de duur opentrok zag ik mijn vader en Dave in de living. Toen ik binnen wandelde stopte ze direct met hun gesprek.

"Waar hadden jullie het over?" Vroeg ik. Ik kon mijn vader zijn hoofd rood zien kleuren. Dave bleef in zijn handen knijpen. Wat is er hier aan de hand?

"Waaaarrr hadden jullie het over , zeg het nu " zaagde ik.

"Charlie" zei mijn vader. Egh dan kan het me niet schelen.

"Boeit me niet , kan je geloven dat hij eergisteren hier voor mijn deur stond , ongelooflijk " lachte ik bijna.

"Er is iets met hem " zei mijn vader verder.

"Wat? Is zijn hartje gebroken omdat zijn beste vriendin hem niet terug wilt " lachte ik nu hard.

"Godverdomme Charlotte !! Charlie had een ongeluk die dag en ze hebben zijn lichaam nog altijd niet gevonden !! Vind je het nu nog grappig?!" riep mijn vader.

Wacht? Charlie...ongeluk??? He?? En voor je het wist liep ik naar de jas van mijn vader toe. Graaide zijn sleutels uit zijn zak en liep er mee naar de auto. Oke ja ik heb mijn rijbewijs nog niet maar pap leerde me wel rijden.

"Wacht Charlotte wat ga je doen !!" Riep Dave nog. Ik negeerde hem en stopte de zakken vol kleren in de achterbak en stapte pap zijn auto in. Starte de motor en was weg.

Het duurde even voor het echt begon te zinken.
Charlie.
Ongeluk.
Vermist.
En toen kwam het. De tranen dat ik dacht dat ik achter had gelaten in Antwerpen. Ik dacht dat ik klaar was met huilen over Charlie. Maar nee , alle pijn dat ik voelde toen Charlie mij verrade en de pijn nu waren te veel voor me. Ik kon je garanderen dat ik gek werd. Ik stootte met mijn hoofd tegen de stuur dat een toeter geluid veroorzaakte. De mensen die in mijn buurt zaten te rijden keken me raar aan maar het kon me niks schelen. Ik kon alleen denken aan Charlie , dat er een kans is dat zijn lijk hier ergens over de straat lag.