Until Forever Ends

Chapter 1

          ♫  If I'm a bad person you don't like me

          Well I guess I'll make my own way

          It's a circle, I mean cycle

          I can't excite you anymore ♫

          Shit! Biglang naputol yung kanta na pinapakinggan ko, hindi ko napansin na nakapasok na pala siya sa kwarto ko, hinila  ni Mama ang pagkasasak ng earphones sa tainga ko, and it's damn annoying! Sino ba siya sa tingin niya? Alam mo yung tipong enjoy na enjoy ka na sa pakikinig sa kanta tapos bigla na lang hahablutin? Nakakainis!

          "Anong problema mo?" walang galang kong tanong sa kanya habang nakakunot ang noo ko, nakakaasar talaga pagmumukha niya kahit anong gawin at pigil kong maasar, naaasar pa rin ako sa mukha niya. 

          "Marge, I'm still your mother please try to respect me naman anak kahit konti lang. Change your clothes na, sasama ka sa pagpapatransfer sa new school mo, Double time please. We'll be late." And now akala niya kung sino siyang mapag-mahal na magulang na may pakialam sa nararamdaman ko? Damn this woman.

          "Whatever you say... Idiot" I stated the last word na medyo pabulong, may galang pa naman ako kahit kaunti, jizz I really can't manage to live in peace dahil sa babaeng to. Naiipon lang lahat ng pagkainis ko sa kanya.

          "Stop acting like a brat, Margaret!" Inis na sabi niya sa akin, nagpapanting ang tenga ko tuwing naririnig ko siyang magsalita. Seryoso bakit ba siya ingles ng ingles? Feeling Sosy? Dahil ba tumira siya sa Europe for more than half of her life? Damn as if I care?

          Tumayo na ako from my swivel chair and sinubukang maghanap ng proper clothes for the enrollment thing. Para namang kahit mag-aral pa ako eh may patutunguhan pa yung buhay ko eh matagal na niya tong sinira.

          Binilisan ko lang maligo at kumuha ako ng maraming menthol candies sa may drawer ko para everytime na ma-stress ako meron akong ibang pag-tutuunan ng pansin.

               

          Ewan ko ba, basta naging ganito na ako eh, everytime na nakakaramdam ako ng stress or frustrations ngumunguya lang ako ng candy at naka-calm na ako para bang defense mechanism ko na sa mga bullshits.

          "Margaret?! Where on this planet are you? We'll be late for heaven's sake!" Narinig ko ang pagsigaw niya mula sa ibaba ng hagdanan.

          "Can you wait!?" At ayun I rush towards the stairs, such a freak. Kamuntik pa akong madulas sa pagmamadali, ano ba yan I'm trying to be calm na nga tapos ganito na naman pinapakitaniyang ugali saken. Shit.

          By the way ako nga pala si Amber Margaret Fajardo Fletcher. Kaya Fletcher kase si Dad ay British-American but I really don't give a shit about him. Why would I care nga naman sa isa pang walang kwentang tao na inabandona ako matapos akong makalabas sa mundong ibabaw. 

          Mabilis naman kaming nakapasok sa kotse, kung saan may sarili kaming driver buti na nga lang at matanda na ang driver namen kung hinde baka pati siya landiin ni Mama. Oh my god. Maniwala kayo saken wala siyang pinipili.