Love & Revenge (A Dutch One Direction Fanfic)

Hoofdstuk 12

Elizabeth's P.O.V.

"WAKKER WORDEEEENNN!"

"WAT WAT WAT?"

Ik schoot rechtop in mijn vliegtuig stoel en keek naar 9 lachende mensen. "We zijn er babe." grinnikte Zayn die naast me zat. "En jullie konden me niet eerst zachtjes wakker maken?" gromde ik. "Nope! Dit was veel leuker!" giechelde Vanessa en ik gaf haar een speelse mep.

We waren met een privejet van de jongens hier gekomen. Simon wilde het, want anders stikte het overal weer van de fans. Ook mochten ze niets op twitter zetten over dat de reis naar Amerika vandaag was. Dus gelukkig geen schreeuwende fans zometeen.

Eerst was Simon het er niet mee eens dat de meiden ook mee gingen op tour. Niet dat hij het niet wilde, maar hij dacht dat de fans er slecht op zouden reageren. Toch hebben de jongens hem overgehaald. We hebben ook meteen kennis gemaakt met de managers, stylisten en Paul!

Ik vraag me af wanneer het bekend wordt over dat ieder van hen nu een vriendin heeft. Van Louis en Liam weet iedereen het, maar van Zayn Harry en Niall nog niet. Eigenlijk ben ik wel bang voor de reacties. Misschien krijg ik wel haat? Zo wie zo krijg ik haat. Er zijn altijd wel haters.

"Nou kom op. Anders komen we nog te laat Lizzie!" Ik stond op en pakte mijn handbagage. Zayn pakte mijn vrije hand en ik schonk hem een glimlach. We liepen met zijn alle het vliegtuig uit en pakte een kar voor onze koffers.

Toen we naar buiten liepen, voelde ik meteen de warmte van L.A. Er stond een klein windje die het een beetje koeler maakte. Simon had ons vertelt dat we met 5 taxi's, die hij heeft gestuurd, naar een hotel worden gebracht en daar is de tourbus. Hopelijk is het groot genoeg voor 10 personen.

"Ah ze staan er al!" zei Liam en we liepen naar de taxi. De chauffeurs hielpen ons met onze koffers. Gelukkig waren er 5 taxi's anders had het nooit gepast. We besloten per stel in een taxi te gaan. Ik weet eigenlijk niet of Harry en Vanessa een stel zijn. Zayn en ik namen de taxi die vooraan stond. De chauffeur stapte weer in en hij begon te rijden.

"Heb je er zin in?" vroeg ik aan Zayn terwijl ik tegen hem aanleunde. "Zeker weten! Optreden is geweldig. We vinden Amerika te gek. Maar heb jij er zin in?" Hij draaide zijn hoofd naar mij toe zodat hij me aankeek. Ik glimlachte en knikte. "Ik ben nog nooit in Amerika geweest en ik wilde je altijd al eens live zien optreden."

Zayn keek me aan met stralende ogen gaf me een zachte kus. "Jij bent mijn favoriete fan. Niet tegen de andere fans vertellen, dan worden ze nog jaloers. En ik wil niet dat mijn favoriete fan gewond raakt." Ik giechelde en gaf een prik in zijn buik. "Ik zal niets verklappen Malik." Hij sloeg zijn arm om me heen en hij gaf een kus op mijn hoofd. "Gelukkig. Ik ben niet van plan om je te verliezen aan fans." "Ik ga nergens heen."

Hij gaf een lage grinnik en ik keek hem eventjes aan. Hij keek glimlachend uit het raam, maar opeens kreeg hij een serieus denkend gezicht. Hij draaide zijn hoofd weer naar mij en hij zag dat ik keek. "Mag ik wat vragen?" vroeg hij opeens. Ik keek hem verbaasd aan, maar ik knikte. "Wat is er tussen jou en Roy gebeurd?" Ai. Niet verwacht. Ik wil het wel vertellen tegen hem, maar ik wil hem geen pijn doen. Als ik vertel dat Roy me heeft geslagen, flipt Zayn helemaal uit en word hij veel te beschermend en bezorgt. En hij zorgt ervoor dat Roy begraven wordt en dat zal niet zo goed zijn voor zijn carriëre.

"Ach je weet wel. Het ging gewoon niet meer en ik voelde niks meer voor hem. Ruzie en blabla." Ik probeerde zo geloofwaardig mogelijk over te komen en dat lukte. Zayn knikte begrijpelijk. "Gelukkig is dat gebeurd. Anders was je hier nu niet met mij." Ik stak mijn tong uit naar hem en hij lachte. "Dat ben ik met je eens. Gelukkig heb ik jou en niet.. Roy."