Love & Revenge (A Dutch One Direction Fanfic)

Hoofdstuk 24

Elizabeth's P.O.V

''We moeten terug.'' fluisterde Zayn in mijn oor. Ik knikte halfjes. Ik wilde nog niet weg. Even was ik met mijn gedachten ontsnapt van alles wat er gebeurt was. Met een zucht ging ik van Zayn af en stond op. De ober was al lang weg.

Zayn pakte mijn hand en leidde me terug naar de tourbus. Ik dacht na over mijn eerdere vraag die ik niet stelde. ''Zayn, uhh.'' ''Wat is er?'' vroeg hij terwijl hij me vragend aankeek. Ik voelde mijn wangen al rood worden. ''Wat zijn wij?'' Zayn kreeg een glimlach op zijn gezicht. ''Ik zou het leuk vinden als ik mijn oude status weer terug kreeg. Mijn status als jou vriendje.'' Ik giechelde. ''Dat is geen probleem. Als ik mijn status ook maar weer terug krijg.'' Zayn knikte grijnzend. ''Die heb je nooit verloren.''

Eventjes voelde ik me slecht. Wat heb ik hem toch aangedaan. ''Hey haal die frons van je gezicht. Denk niet meer aan het verleden alsjeblieft. We gaan nu alleen nog maar aan de tegenwoordige tijd denken.'' Ik gaf hem een zijwaartse knuffel. ''Deal.''

De tourbus was al in zicht. En die tourbus brengt ons naar het vliegveld. Eerst gaan we naar London. We willen weten waar Paul heen gaat en.. Zayn onderbrank mijn gedachten. ''Ik ben er voor je morgen Lizz. En Harry is er voor Vanessa. Iedereen is er voor jullie.'' Ik knikte één keer zodat Zayn er over op hield. Ik wilde niet praten over de begravenis van mijn ouders. Het alles ergst vind ik nog dat Vanessa niet eens weet waar haar ouders liggen of weet ik veel. Ik zie Tony er niet voor aan om ze een begravenis te geven. Arme Vanessa.

''Hey jongens! Hoe was de date? Hoe vond je het uitzicht Lizz en het bedeltje!'' Niall kwam aanrennen samen met Natasha tegelijk als ons. We liepen lachend de bus in. ''Geweldig Niall. Kijk!'' Ik liet het bedeltje zien aan de twee. ''Hoe was jullie dag/date ding?'' ''Fantastisch natuurlijk.'' lachte Niall knipogend en Natasha gaf hem een duwtje.

Even later kwam de rest binnen. We bespraken de date's en sliepen weer op dezelfde plekken. ''Dit is lang geleden.'' zei ik zachtjes toen ik naast Zayn lag. ''Inderdaad. Je wilt niet weten hoe erg ik dit gemist heb.'' Ik schonk hem een glimlach. ''Trouwens ik heb nog iets voor je.'' ''Nog een cadeau?'' ''Dit is een bekend soort van cadeau.'' Ik keek hem verbaasd aan. ''Here you go.'' zei hij glimlachend en overhandigde mij mijn pyjama shirt die ik dacht dat ik hem kwijt was. ''Dit meen je niet. Ik dacht dat ik hem kwijt was! Dat je hem niet hebt verbrand.''

Zayn schudde lachend zijn hoofd. ''Ik heb er elke nacht mee geslapen. Zo was je toch nog een beetje bij me.'' Ik gaf hem snel een kus op zijn mond. ''Ga alsjeblieft nooit meer weg. Beloof het me.'' fluisterde Zayn en hij hield me stevig vast. Ik moest een traan tegenhouden. ''Ik beloof het.'' fluisterde ik zonder twijfel terug.

~~

Ik slikte een paar keer voordat ik het vliegtuig uitstapte na deze lange reis. Ik smste Emma dat we in London waren en vandaag terug kwamen naar Nederland na de begravenis en Paul. Ze smste terug dat ze het niet erg vond als Vanessa en ik tijd nodig hadden, maar ik stuurde terug dat alles goed was en we vandaag terug zijn.

''Paul ligt in het Royal Bromton Hospital. Sydney street.'' zei Liam toen hij op zijn mobiel keek. Niemand zei iets. Managment had een nieuwe tourbus geregelt voor onze spullen en een taxi om naar Paul te gaan en naar de begravenis. We legden als onze spullen in de tourbus en stapte daarna in de taxi. Ik zat naast Vanessa en Natasha.

''Wie heeft de begravenis geregelt?'' vroeg Vanessa emotieloos. ''Managment.'' antwoorde Natasha voor mij. ''Het begint om 10 uur. Als we nu gaan, redden we dat. Het is nu even over half 10.'' ''Waar is het?'' vroeg ik net als Vanessa, emotieloos. ''Managment heeft een van de rijkste begraafplaatsen geregelt. Ze worden begraven in Highgate Cemetry.'' ''Het hoeft niet eens rijk te zijn.'' mompelde ik en Natasha keek me geschrokken aan, maar zei niets.