Love & Revenge (A Dutch One Direction Fanfic)

Hoofdstuk 23

~De jongen op de foto is Jake~

Natasha's POV

Het was bijna middag. Ik staarde uit het raam in de kantine van het ziekenhuis en bekeek hoe de mensen beneden zich vermenigvuldigden. Fans droegen spandoeken en borden met 'Get well soon' en 'We love you' erop geschildert. Paparazzi probeerde zich een weg te banen naar binnen, maar politiemannen hielden ze tegen.

"Ik dacht al dat je hier zou zijn." Ik draaide niet om naar Niall. "Ik heb een muffin voor je gehaald." zei hij zachtjes en ik voelde zijn hand op mijn schouder. "Bedankt." fluisterde ik tegen het raam. "Het spijt me." "Dat hoeft niet. Niemand kan gedachtenlezen." "Het leek of jij het wel kon daar straks." Ik glimlachte en draaide om, om hem snel een kus op zijn wang te geven.

Niall overhandigde de muffin met een glimlach. "Ik heb veel nagedacht de laatste tijd. Over de recente gebeurtenissen. Soms lijkt het alsof alles nep is. Alsof het allemaal één grote nachtmerrie is." Niall knikte. "Zo voelt het voor mij ook."

Langzaam liep ik bij Niall vandaan en nam plaats op een stoel. Hij deed hetzelfde en ging tegenover mij zitten. "Wat gaat er nu gebeuren? Waar gaan we heen? Jullie tour is over en dit is onze laatste vakantie dag. Vanessa en Elizabeth moeten terug naar Amsterdam en ik moet terug naar Purmerend."

Niall gaf een diepe zucht en staarde naar de grond. "Ik wou dat ik het wist. Heb je je ouders al gebelt?" Ik knikte langzaam. Ik heb ze beide aan de telefoon gehad. Beide huilde. Nog nooit heb ik ze horen huilen. En nog nooit heb ik ze zoveel om mij zien geven.

"Jongens! Jongens!" Louis kwam hijgend de kantine binnen stormen. "Managment...geregelt...we...kunnen weg!" Niall en ik stonden tegelijk op. "Waar wachten we nog op! Waar is de rest?" vroeg ik terwijl ik naar Louis rende.

"Ze zijn al beneden. We moeten door de nooduitgang. Daar staat een busje en die rijd ons naar de tourbus. Al onze spullen zijn al uit het hotel en in de bus. Ook die van Jake zijn al uit Roy's huis."

"Hoe zit het met de fans bij de nooduitgang en bij de bus?" vroeg Niall meteen en ik knikte in realisatie. "Geen idee. Management had iets geregelt zeiden ze. Kom nou maar!" We knikten en volgden Louis naar beneden. Iedereen stond al klaar bij de uitgang.

Ik knikte met een halve glimlach naar ze om te laten weten dat alles weer goed was. Snel wisselde ik een blik uit met Jake, Vanessa en Elizabeth en ze glimlachte kort. Eindelijk gaan we hier weg.

~Elizabeth's P.O.V.

"Heb je het gehoord? Dankjewel. Oké. Ja. We zijn snel terug Emma. Alles is goed. Nee dat hoeft niet. Oké, doei Emma."

Ik hing op met een zucht. Emma, onze baas in de bijenkorf, belde me voor de zoveelste keer. Vanessa wilde niet opnemen op haar eigen telefoon. Ze wilde  niet nog een keer aan alle gebeurtenissen denken.

"Wat zei ze?" vroegen Vanessa en Jake tegelijk terwijl ze rondjes liepen door de kamer. "Ze was bezorgt. Ze condoleerde me. Ze had gehoord en gelezen wat er was gebeurd en ze vroeg wanneer we terug waren en of ze iets voor ons kon doen." Vanessa knikte en ging op het bed zitten met haar armen over elkaar heen.

De deur ging open en Harry en Zayn liepen naar binnen. "We willen iets zeggen." begon Harry. "Jake zou je..." "Ik snap het. Ik ga al. Ik zie jullie zo." Jake zwaaide en liep de deur uit en sloot hem. Ik nam plaats naast Vanessa op het bed.

"Als eerste willen we sorry zeggen voor daar straks. We dachten niet na en we wilden jullie de positieve dingen laten zien, maar dat was niet het juiste om te doen en dat zien we nu in." Harry stond wat ongemakkelijk de schuifelen van ze ene voet op de andere.