Love & Revenge (A Dutch One Direction Fanfic)

Hoofdstuk 19

Elizabeth's POV

Met snelle stappen verliet ik het vliegveld nadat ik mijn koffers had opgehaald. Paul vertelde me net aan de telefoon dat hij buiten stond. Ik keek om me heen en ik zag hem zwaaien. Snel liep ik naar hem toe en ik gaf hem een dikke knuffel.

"Ik heb je gemist Paul." monpelde ik in zijn jas. "Ik jou ook Elizabeth, maar we moeten nu echt aan de slag. Stap in." Ik knikte en stapte in een zwarte audi r8. Paul pakte mijn koffer en schoof hem in de achterbak. Hij ging achter het stuur zitten en gaf gas. We reden zo snel mogelijk langs alle auto's.

Paul stopte voor een hotel en ik kreeg het meteen moeilijk. Hier zijn ze. Hier is iedereen. Wat zullen ze zeggen? Ik ga natuurlijk alles uitleggen, maar ik ben bang voor de eerste reacties.

"Weet iedereen dat je mij ophaald?" vroeg ik zachtjes aan Paul toen we uitstapte. Hij knikte langzaam en nam mijn koffer van me over. "En is iedereen nu hier?" vroeg ik er achteraan. "Ik ga er van uit. Tegen de jongens heb ik gezegt dat ze in hun hotelkamer moesten blijven gisteravond. De meiden waren daar al."

Ik knikte en vroeg verder niets meer. We liepen rechtstreeks door naar de lift. Paul regelde niet eens een kamer voor me. Betekend dit dat ik bij iemand anders op de kamer moest? Zayn... Ik slikte de brok in me keel door bij de gedachte aan hem.

"We zijn er. Dit is mijn hotelkamer. Je kunt hier slapen als je wilt." Ik gaf een zucht van opluchting. "Bedankt Paul." Hij knikte en wees de lege kamer aan. Ik liep naar de kamer en legde mijn koffer neer. Ik was niet van plan uit te pakken. Langzaam liep ik weer terug naar de woonkamer waar Paul zat.

"We moeten Vanessa vinden. Roy heeft haar." "We gaan haar vinden Lizz. Ik heb gister al via via geregelt om haar mobiel op te sporen. Verder kunnen we nog niets doen. We moeten hierop wachten, anders kunnen we allemaal gevaar lopen." Ik knikte en gaf een kleine zucht.

"Mag ik wat vragen Elizabeth?" vroeg Paul terwijl hij zijn hoofd naar mij toe draaide. "Ja natuurlijk." "Waarom ben je opeens weggegaan?" "Ik denk dat ik dat beter aan iedereen tegelijk kan uitleggen." Paul knikte en stond op. Ik keek hem verbaasd aan en hij liep de deur uit.

Ik hoorde hem weglopen en daarna hoorde ik een aantal stemmen. Gaat hij doen wat ik denk dat hij gaat doen? Ik ben hier nog niet klaar voor! Ik wilde opstaan en de deur uitrennen, maar Paul was me voor. Hij opende de deur en gebaarde dat ik weer moest gaan zitten.

Hij stapte opzij en daar stond iedereen. Natasha stond vooraan. Ze sloeg haar handen voor haar mond en rende op me af. "Lizz.." fluisterde ze terwijl ze me omhelsde. "Het spijt me." fluisterde ik terug. Ze knikte en liet me los.

Ik kreeg nu de rest te zien en ze keken me allemaal op een andere manier aan. Ze wisten niet hoe ze zich moesten gedragen. Mijn ogen scande iedereen die binnen kwam totdat ik bij Zayn kwam. Hij stapte als laatste binnen. Hij had zijn handen in zijn zakken en hij staarde naar de grond.

"Z..zayn." proestte ik uit. Zijn ogen schoten rechtop, recht in die van mij. Ik gaf hem een halve glimlach. Ik verwachtte dat hij op me af zou rennen of in ieder geval iets terug zou zeggen of terug zou glimlachen. Maar nee, hij deed niets. Hij draaide om en liep weer weg terwijl hij de deur sloot.

Iedereen keek van de deur naar mij en ik staarde wezeloos naar de deur. Natasha ging naast me zitten en keek me meelevend aan. Danielle en Eleanor keken naar de grond. Liam, Niall en Louis keken pissig voor zich uit. "Waarom is zij hier?" vroeg Louis ijskoud aan Paul. Hij had het duidelijk over mij.

Paul schraapte zijn keel. "Ze wil graag uitleggen waarom ze wegging en alles beter uitleggen over Vanessa. Over Vanessa gesproken, waar is Harry?" Iedereen keek een beetje om zich heen en haalde daarna zijn of haar schouders op Paul schudde zijn hoofd. "Die halen we later wel.