Love & Revenge (A Dutch One Direction Fanfic)

Hoofdstuk 11

Vanessa's P.O.V.

De rit naar huis was genant en stil. Dankzij Zayn en de ouders van Lizz wist iedereen van ons verleden. Harry negeert me nog steeds. Natasha was degene die me troostte na een tijdje. Iedereen is net naar zijn kamer gegaan en gaan slapen. Ik aan de andere kant lag klaar wakker op mijn bed. Ik gaf een zucht en wreef in mijn ogen. Ik besloot een glas water te halen beneden.

Heel stil en langzaam sloop ik de trap af en keek naar de klok. 1:34 stond er. Om in de keuken te komen, moest ik door de woonkamer heen. En daar sliep Harry. Shit. Hier had ik niet over nagedacht. Ik sloop naar de muur bij de ingang. Ik gluurde net langs de muur en zag dankzij een lantaarnpaal Harry daar dood stil op de bank liggen. Als ik niet wist dat hij sliep, zou ik zeggen dat hij overleden was.

Op mijn tenen liep ik de donkere woonkamer in. De lantaarnpaal verlichtte alleen de kleine tafel en Harry. Voorderest gokte ik waar ik liep. Langzaam liep ik richting Harry, want ik wist dat daarna de keuken kwam. Ik bereikte de bank en deed mentaal een vreugde dansje. "Uh.. waarom." mompelde Harry in zijn slaap en hij draaide om. Ik dook neer achter de bank en viel op iets hards en koud.

"Fuck!" fluisterde ik schreeuwend. Ik sloeg mijn linkerhand voor mijn mond en wachtte even. Gelukkig, Harry slaapt nog. Met mijn rechterhand pakte ik het voorwerp waar ik op viel. Harry's riem. Ik rolde mijn ogen. Langzaam en zachtjes stond ik weer op. Ik gluurde weer even naar Harry en hij sliep nog. Weer op mijn tenen sloop ik de keuken in. "Bestemming bereikt." fluisterde ik tegen de glazenkast.

Ik pakte een glas en vulde hem met water. Met het glas in mijn hand draaide ik naar het grote raam een stukje naast de keuken in de woonkamer. Londen 's Nachts was prachtig. Natasha's tante woont aan de rand van de stad. Het uitzicht hier is bos en groene vlaktes.Vanaf hier kan je de heuvels in de verte zien. De donkere nachtlucht zat vol met sterren. Ik zette ondertussen mijn lege glas op het bijzettafeltje en gaf een zucht. Dit uitzicht zette me gewoon aan het denken. En niet aan zomaar iemand.

"Het is mooi hè?" zei een lage raspende stem achter me. Ik voelde de warmte van zijn lichaam. "Ja, heel mooi." fluisterde ik terug. Ik draaide mezelf om en het lantaarnpaallicht scheen recht in Harry's gezicht. "Waarom slaap je niet?" vroeg hij emotieloos. "Ik kon niet slapen dus ik haalde een glas water. Waarom slaap jij niet?" "Ik werd opeens wakker en toen zag ik jou bij het raam staan."

"Harry?" zuchtte ik. "Ja?" "Kunnen we alsjeblieft weer normaal doen?" Hij staarde in mijn ogen alsof hij daar zijn antwoord in zocht. "Ik dacht dat je dat niet wilde." "En waarom zou ik dat niet willen?" "Omdat je me afwees in het park en daarna werd alles awkward." "Ik wilde je niet afwijzen." Ik bloosde en staarde naar de grond. We waren even stil en ik keek weer op. Hij keek me aan en ik kon niets van zijn gezicht af lezen.

"A penny for your thougths?" zong ik zachtjes met een glimlach. Hij lachte stilletjes. Sexy. Hij gaf een stap dichterbij en ik moest nu naar hem opkijken. Hij legde zijn handen op mijn heupen. "A nickel for a kiss?" zong hij fluisterend terug. Ik voelde mijn bloed sneller doorstromen. Zijn aanraking maakte alles in mijn lichaam doen tintelen. En die groene ogen doorboorde zowat mijn blauwe ogen.

"A dime if you tell me that you love me." fluisterde ik zingend terwijl ik het liedje daarmee afmaakte. Harry gaf nog een stap dichterbij en duwde me zachtjes tegen de muur naast het raam. "Dat bewaar ik voor een speciaal moment." fluisterde hij terwijl hij me recht in me ogen aankeek. Ik voelde 20.000 vlinders door mijn lichaam vliegen en er kwamen er nog 10.000 bij toen Harry zijn lippen eindelijk op die van mij zette.

~Elizabeth's P.O.V.

" I can be your hero, baby. I can kiss away the pain." zong Zayn fluisterend in mijn oor. We waren net wakker geworden en lagen in ons bed. Hij streelde mijn haar met zijn hand. "I will stand by you forever. You can take my breath away." Een glimlach verscheen op mijn gezicht. Ik lag op Zayn's borstkas en ik voelde zijn hart kloppen. Het kalmeerde me vreemd genoeg.