Hoofdstuk 14

717 24 6
                                    

Zayn' s P.O.V.

Ik bekeek haar. Ik bekeek hoe ze wegrende. Hoe haar tranen over haar wangen rolde. Hoe ze schreeuwde dat ik haar met rust moest laten. Hoe mijn voeten gelijk stopte met rennen. Hoe alles in slowmotion gebeurde. Hoe ik al mijn dromen in honderdduizend stukjes zag vliegen. Alles wat ik nodig had was zij. Het kon me niet schelen wat er allemaal gebeurde. Als ik maar met haar was. Met Elizabeth. Mijn Elizabeth, die ik zo niet meer kan noemen.

Ik voelde me ophol geslagen. Niet fysiek maar mentaal. Van alles vloog er door mijn hoofd. Duizend vragen. Vragen die beginnen met 'waarom'. Vragen waar ik geen antwoord op ga krijgen. Geen antwoord van haar. Elizabeth.

Ik hoor de echo van haar voetstappen nog steeds door mijn oren suizen. Alsof ze nog steeds van me weg rent. Ik sta nog steeds stil. Precies op de plek waar ze me vertelde weg te gaan. Ik staar voor me uit en ik vraag me af of ik nog adem. Ik kan het niet voelen en ik kan het niet horen. Ik voel alleen de pijn. De pijn van de vragen zonder antwoord. De pijn die ik ook in haar ogen zag. Alsof ze zelf ook geen antwoorden had.

"Zayn! Zayn! ZAYN!"

Iemand schreeuwde mijn naam. Mijn hart hoopte dat het haar was. Haar stem. Haar stem waar ik de hele dag naar kan luisteren. Maar mijn hoofd wist dat zij het niet was.

"Zayn?! Wat is er gebeurd? Waar is Elizabeth? Waarom sta je hier?" Het was Niall. Hij zwaaide met zijn handen voor mijn gezicht. "Zayn waarom geef je geen antwoord?" Hij schudde mijn schouders nu heen en weer. "ZAYN! Wat is er aan de hand?!"

"Is het niet verontrustend Niall? Vragen hebben en geen antwoorden?"

"Zayn waar heb je het over man?"

"Word je er niet gek van Niall? Geen antwoorden hebben?"

"Zayn godverdomme man! Iedereen is op je aan het wachten. Vertel NU wat er is vredesnaam aan de hand is!"

"Geef antwoord op mijn vragen Niall. Ik wil antwoorden Niall. GEEF ME ANTWOORDEN NIALL." Ik schreeuwde het uit en voor het eerst in een paar minuten kwam ik in beweging.

Ik liep naar de muur en ramde er mijn vuist tegen aan zo hard als ik kon. Ik gaf nog een schreeuw, maar deze was van de pijn. Niall rende in paniek op me af. Met mijn vuist in mijn andere hand zakte ik langs de muur op de grond. Ik snakte naar adem alsof ik al 5 minuten geen lucht kreeg.

"Fuck Zayn! Alles goed?!" vroeg Niall in paniek. Ik keek hem aan en schudde mijn hoofd. Ik bleef mijn hoofd schudde totdat ik mijn eigen tranen voelde opkomen. "No. No. No. I'm not okay Niall." fluisterde ik terwijl ik een traan over mijn wang voelde rollen. Niall had angst in zijn ogen. Met geen idee wat hij moest doen of zeggen, hurkte hij naast me op de grond.

"Ze heeft me verlaten Niall. Help me." fluisterde ik terwijl ik mijn ogen dichtkneep. Niall hapte naar adem in shock. "W..wat?" mompelde hij en hij keek opeens voor zich uit.

Ik draaide mijn hoofd naar zijn blik en daar stond iedereen. Ze hadden paniek en vraag tekens boven hun hoofden. Iedereen rende op me af en ik zag Liam zijn mobiel pakken. Ik wist dat hij Paul nu belde.

"Breng me alsjeblieft naar het hotel." zei ik zachtjes toen iedereen om me heen stond. Ze vroeg niets en zeiden niets. Ze knikten alleen maar.

~~

Elizabeth's P.O.V.

"Mam?" snikte ik door de telefoon. Ik keek om me heen en ik zag niets anders dan steen en vuilnisbakken. Ik kwam net uit de bus rennen en ik heb zo snel mogelijk mijn spullen gepakt.

Love & Revenge (A Dutch One Direction Fanfic)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu