The Arranged Marriage (Under Edit)

Chapter 7

Yvonne

"May sasabihin ako sayo after school sa parking lot." sabi niya bago umalis na tumatakbo. Malalaki ang hakbang niya kaya tumango nalang ako at pumasok sa classroom naming.

Time flew fast at natapos na ang classes ko. Agad rin naman akong pumunta sa parking lot at hinanap siya. Linapitan ko ito na naninigarilyo.

"Yvonne I have something to tell you." He remarked and lowered the cigar, blowing the smoke.

"Ano yun?" tanong ko. "Is it important?" he sighed and shook his head. Instead he smiled that made my heart dance in joy.

"Wala kalimotan mo na yun." He stated and stomped on the cigarette. "Tara na. Sabi ng dad mo ihahatid kita sa bahay nila Cherry." Sumakay ako sa kotse niya na hindi nagsasalita. He drove for minutes but neither of us spoken. "Not a talker huh?"

"Pake mo? Just drive, I'm tired." I leaned my head on the window and closed my eyes for a minute. He turned on the radio that made me want to take a nap.

After minutes of driving lumabas na ako at nagpasalamat. Pagbaba ko nakita ko ang tatlo kong pinsan na nagchichicka sa paborito naming spot noon. It's a bench na malapit sa dalawang puno full of colorful flowers. Dinala ko yung mga chocolate na ibibigay ko sana sa kanila at lumapit ako. Siguro naman magugustohan nila ito.

"Hi guys!" The three of them rolled their eyes at me and I wasn't surprised. Of course they will always do that. Matataray to eh.

"Hu u? I not knowing you. You go home to you homeland!" sabay nilang tugon sa akin.

"Who me? Ayaw niyo bigyan ko kayo ng chocolate? Parang weird naman kung bigyan ko ang isang rich stranger no? Maybe I should go my--"

"Yvonne! Ikaw pala yan! My favorite cousin! Muah muah!" Trix hugged me tight at nakipagbeso beso.

"Yvonne, my beautiful cousin! Huwag ka diyan umupo ka dito." Ani Christine.

"Yvonne, darling! You do know kaya kitang gawan ng pagkain at titiyakin kong mabubusog ka! Huwag ka sa mga pulubing yan. Shoo shoo!" Pinaalis ni Cherry ang dalawa.

"Hindi eh. Naamoy ko ang kaplastikan niyo." Tumawa lang sila at yinakap ako. "I missed this."

"Chocolate please." I gave them a deadpan expression and they laughed then punched my arm.

"Oh! Nandito sa bag ko." sabi ko at binigay ang tatlong bag ng toblerone at dairy milk sa tatlong bata.

"Salamat." Sabay nilang binuksan at kinain iyon.

Pagkatapos naman nilang kumain ay nagusap usap muna kami tungkol sa school at sa iba't ibang bagay. I just laughed because of their silliness. For college girls, para silang kinder na kung iwanan mo lang ng ilang minuto sa isang classroom siguro sira na at basag ang mga gamit dun.

"Asan nga pala si ate Ysabelle?" Christine wondered and looked at me.

"Hindi siya nakasama dahil buntis siya." sagot ko at ininom ang shake

"Hah buntis?!" tanong nilang tatlo kaya nabulunan ako.

"Wow may forever na siya!" Cherry and Christine exclaimed. I smiled and stared at the straw.

"Eh wala nga kasing forever." Trix argued. "According to scien—"

"Pshhh bitter ka dae? Wala namang jowa. Mura sad kag gwapa da agqeagwvvawanbabwaf..." Yan na nagbisaya na. Walang nakakaintindi sa sinabi ni Cherry dahil sa Cebuano ang ginagamit na dialect ng mga kasambahay niya na relative niya rin.