Charmaine's P.O.V.
Naglinis ako ngayon ng bahay. I don't know why? Parang iba kasi yung feeling ko ganito talaga pag uneasy ako. Nagiisip ng gagawin. Pero. Weird. Kasi KINAKABAHAN ako. :3 Ano kayang mangyayari. Shucks. Nakakaba kasi e. Weird talaga. Aigooooo! Wala namang akong ginawa diba? So hindi naman siguro ako huhulihin ng pulis.
"Hoy Manang! Dito din pakiwalis." nilingon ko kagad kong san galing yung nakakaurat na boses na yun.
"Tantanan mo ko Jake a!"
"Sipag natin a? Problema?"
"Napadaan a? Problema?" Balik ko sakanya. Nakakaurat e.
"To naman di mabiro. Peace na tayo Dennise. HAhahaha."
"BATA lang. Kainis!!!" sabi ko sbaay walkout. Pumasok na ko ng bahay at ang sira ulong taong yun, sumunod naman sakin. ABNORMAL feeling house?
"BAHAY MO?" pagtataray ko.
"Sungit. May regla?"
>//////<
"ABNORMAL! Lumayas ka nga!"
tas ang sira ulo sobrang pula sa kakatawa, baliw na ba talaga siya. O Please! Tao pa ba siya? Kasi mga tanung niya nakakabaliw.
"Meron ka nuh? Hahahaha!"
"JAKE!!!!!!!!!!!!!!!!!"
sigaw ko sbaya palo saknaya ng walis na hawak ko.
"Joke lang e. ARAY! Init ARAY! ulo."
"Ewan ko sayo."
Umakyat muna ko sa kwarto ko, nagbihis ako e. Ang haggard kasi ng itchura ko. Yung tao sa baba ewan ko kung buhay pa. BAHALA SIYA! Sana lamunin siya dun! Kakaurat talaga yung pinaggagawa niya sakin ngayong araw.
After ko magbihis bumaba na ako.
"JAKE! Paki..."
Naputol yung sasabhin ko ng makita ko kung sino ang kasam aniya sa sala.
"Erick?" gulat kong tanong. Pero ngiti lang ang sinagot niya skin.
"Usap daw kayo, alis muna ko a. Text mo nalang ako." sabay kindat. SIRA ULO talaga.
"Abnormal talaga." Bulalas ko ng makaalis si Jake.
"Mukhang CLOSE na kayo a?"
"No choice e. Lagi ka ba namang bulabugin."
Natawa lang siya sa nasagot ko. Bakit? Anong nakakatawa dun. *pout*
"By the way, ahm. Anong paguusapan antin?"
"It's about US Cha." seryoso niyang sgaot kaya umupo na ko ng tuwid sa kinauupuan ko. Shet. Ito na yata yun.
Napabuntong hininga nalang ako.
"Let's break up."
yung linya na yan ang madalas kong marinig mula sa panaginip ko. Masakit, sobra. at sobrang daming pumasok sa utak ko.
Pero yung mga salitang yun na sa panaginip e napakasakit ng marinig e MAS MASAKIT PALA KAPAG SA TOTOONG BUHAY NA. Kung sa panaginip, pwede kang magising at mawawala na agad yung gma salitang yun dahil alam mong hindi yun totoo. Pero ngayon, wala ka nang matatakbuhan. Kundi hayaan ang sarili kong mabalot sa sakit na nararamdamn ko ngayon. Na kahit gano pa to kasakit e hindi na ako magigising pa dahil hindi naman ito panaginip. ETO ANG REALIDAD. HINDI KO NA ITO MATATAKASAN PA.
"I know na nahuhurt kita everytime you see me with Allaine. I didn't mean to hurt you so bad."
"But you did!" bulalas ko. Di ko na alam kung gano pa kasakit ang dapat kong amramdaman ngayon.
"I'm sorry."
"Sorry? After mong saktan ako? After mong paglaruan ako. Are you kidding me? Madadala ba ng sorry mo tong sakit na nararamdaman ko ngayon?" sabi ko na may ngisi sa mga labi.
tahimik lang siya. I don't know if naiintindihan nya ako. Wala na kong ibanag nagawa kundi umiyak.
"JUST LEAVE!" Sigaw ko sakanya.
BINABASA MO ANG
Friendship Or Love ( SLOW UPDATE )
Teen FictionStory ng isang girl na di aakalaing maiinlove sa kanya bestfriend. Susundin niya ba ang tibok ng puso niya o ipapairal niya ang sinasabi ng kanyang utak? This is my very first story. Hope you like it. VOTE and COMMENT :))
