İntihardan önce ki son mektup

Seni sevmek. (Ölüme giden yol 7-)

Her şey güzel gidiyordu Hilal ile. Onun beni sevdiğini biliyordum artık. Hemde kendisinden duymuştum bunu. Onun tarafından sevilmek bambaşka bir şeydi bunun mutluluğu ne kelimelerle anlatılır nede yazılır. Çünkü bazı şeyler ne kadar yazılırsa yazılsın, hiçbir zaman anlatılamaz.
Güzel giden bir konuşmamız ve günden güne artan samimiyetimiz vardı.
Ah benim kirpiklerine aşık olduğum canımın ardı yarim. Sen ki benim hayatımda başıma gelmiş en güzel şeysin. İnsan hayatında 1 kez aşık olurmuş ya hani şuan daha iyi anladım ki sen bu kişisin benim için. Kıvırcık saçların, ceylan gözlerin, ay parçası yüzün... Günden güne bağlanıyor, her gün biraz daha aşık oluyorum sana. Şu an bile hayatımdan bir şekilde çıkacak olsan ben, ben eksilir parçalanırım seni kaybetmemek uğruna hayatımda sonsuza kadar kalman uğruna canımı bile veririm.
Ben seni güneşin ilk ışıklarının yeryüzüne ulaştığı vakitlerde sevdim. O vakitleri bir ben bilirim birde hırsızlar bilir..
Ocak ayı içerisindeydik ilk dönem sona ermişti okulda. Hilal'in devam eden stresi vardı üstünde. Ygs ve lys sınavı. Yoğun geçen bir seneydi onun için bir hayli. Okul bitse de devam eden dershanesi vardı. Hayalleri vardı havacılık okumak pilot olmak. F16 pilotluğu zora girmişti onun için ama normal yolvu uçağı pilotu olmakta kararlıydı. Bir çok kez şakalaşıyorduk bu konuda. O pilot ben host olacağımdan dolayı bir gün beraber uçarsak ona hizmet edecektim dalga geçiyordu sürekli bu konuda benle. O günlerin hayalini kuruyordum şimdiden. Ne kadarda güzel olurdu oysa. Sevdiğimle aynı meslek grubunda yer almak ve hatta beraber uçmak. Her hayal güzeldi onunla. O vardı çünkü hayalimin içinde. Hayallerim, hayallerim sürekli onun üstüne kuruluydu. Mutluluk nedir diye sorsalar göstereceğim kişiydi Hilal.
Güzel bir samimiyetimiz vardı artık onunla. Sürekli gittiği yerleri söylüyor bazende resimler çekilip yolluyordu.
Sabah okula gitmek için erken uyanıyordum. 2.5 saat sürüyordu okula gitmem. Dönüşle beraber 5 saatim yollarda geçiyordu. Aksam eve geldiğimde uyukluyordum bazen. Mesajlarına geç cevap verdiğim için trip atıyordu. Allah'ım nede tatlı oluyordu o halleri. Affettiriyordum kendimi ama bir şekilde.
Bu arada Ömer'in de çok güzel giden bir ilişkisi vardı yaklaşık 6 aydır devam etmekte olan. Kendisine yakışır müthiş bir kişi bulmuştu. Aralarında mesafe vardı epey. İkisi de farklı şehirdelerdi tartışmalar kavgalar sıklıkla yaşıyorlardı ama birbirlerine karşı duydukları karşılıklı güven ve sevgi mesafelerinde kavgalarında üstesinden gelebiliyordu.
İremle olan arkadaşlığımızda güzel gidiyordu. Her ne kadar arkadaş olsak da onunda bana karşı hala duymuş olduğu bir şeyler olduğunu hissediyordum. Arkadaşlığa razı olmuştu sadece.
O kadar çok seviyordum ki Hilal'i ona o kadar bağlıydım ki sanki yaşamama da nefes almama da sebep olan tek şey oymuş gibiydi. Ailemle yaşamış olduğum tartışmalarda yada başıma gelen her olumsuz kötü şeyden sonra varlığıyla mutlu eden birisiydi Hilal benim. Hayatımda tanımış olduğum en güzel şeydi.
Öyle bir seviyordum ki onu sevmek bile utanıyordu adeta.
seni sevmek
Seni sevmek sevmelerin en zoruydu aslında. Ürkek adımlarla gelirken sana, tökezleyip düşeceğimi biliyordum. Birini sevmek deli işiydi. Ama ben de deliydim sonuçta. Seni sevmek, yalnızlığın kollarında ağlarken aniden içeri giren birine; gözüme bir şey kaçtı diyip, boğazındaki yumruyu yutmaktı. Acıydı. Acıtırdı. Seni sevmek, şarkılarda beden bulmaktı. Seni sevmek, sigaraydı... Ciğerimi yaka yaka, herkesin aksine zevk için değil, yavaş yavaş öldürmeye meyilli içmekti...