İntihardan önce ki son mektup

Yeni bir başlangıç

Bir kez daha kadere boyun eğmek zorunda kalmıştık. Staj yerimiz aynı fakat staj ve okul günlerimiz farklıydı. Ben, pazartesiden çarşambaya o ise çarşambadan cumaya staj yapacaktık. Sadece görüşebileceğimiz Çarşamba günümüz vardı. 

Artık lise bitiyordu koskoca 3 sene geride kalmıştı İrem ile birlikte. Önümüzde en zor aşama olan üniversite sınavları vardı. Çalışkan birisi değildik İrem ile. Dershaneye gitmezdik. Elimizden geldiğince test kitaplarından çalışırdık.  

Meslek lisesi olduğumuzdan dolayı geçiş yapabileceğimiz bölümlere bakıyorduk en kötü ihtimalle geçiş hakkımızı kullanarak üniversiteye başlayacaktık. İstanbul da kalmak istiyorduk. Şehir dışında aynı üniversite de olurduk belki ama ikimizde aileye aşırı bağlı olduğumuzdan dolayı aile özlemi ağır gelirdi bize. 

O yüzden şimdiden hangi bölümlere geçiş yapabiliriz diye araştırmaya başlamıştık. Birçok seçenek vardı aslında. 

Lojistik, turizm otelcilik, dış ticaret, pazarlama, sosyal güvenlik ve sivil havacılık bunlardan bazılarıydı. 

Her ne kadar haftanın 1 günü stajda denk geliyor olsak da geçmiş yıllara nazaran artık hafta sonları görüşüyor beraber zaman geçiriyorduk. 

Ben biraz çılgın, manyak olduğumdan İrem ile bir çok şey yapmak istiyordum. Lunaparka gidip beraber en çok eğlenebileceğimiz adrenalin dolu şeylere binmek isterdim. Hatta bir gün belkide bungee jumping yapmak. Ama İrem bana göre daha sakin birisiydi. Korkardı böyle şeylerden. Birbirimizden farklıydık birazda. Yanımda her zaman çocuklaşırdı. Farkına vardım ki bir kız sevdiği adamın yanında çocuklaşır sadece. Bu onu sevimli hale getiriyordu bir hayli. Benim ailem bilmiyordu İrem'i. Aileme söylemeye çekinirdim bu tip şeyleri. Ama sürekli telefonla mesajlaşıyor olmamdan anlıyorlardı artık. Ama İrem'i bilmiyorlardı. İrem'in ailesi ise ona aldığım ve İrem'in taktığı kolyelerden anlamışlardı birisi olduğunu, beni.

Tanışmamıştık İrem'in ailesiyle ama İrem beni anlatıyordu annesi ve kuzenlerine. İrem bana bir şey daha öğretmişti. Bir kız sevdiği adamı ailesine anlatırmış.

İyi giden bir staj dönemiydi. Belediye binası olduğundan dolayı işler yoğun oluyordu bir hayli. Ben belediyenin en alt katında olan arşiv kısmında olduğum için tam bir eziyet gibiydi. Ama çalışanlar ve ortamda ki herkes iyi olduğu için severek yapıyordum işimi her ne kadar yoruluyor olsam da.

Çarşamba günlerini ayrı severdim. Hem İrem hemde diğer stajyerlerle ortak günümüz olduğu için eğlenceli ve güzel geçiyordu. Her Çarşamba öğleni İrem ile öğle yemeğine çıkardık. Birlikte yemek yiyorduk bazen ise arkadaşları eşlik ediyordu İrem'in.
Yoğun ve yorucu bir seneydi. İlk okul dönemi de sona ermişti artık.
Hayatımda ne olduysa bu dönemden sonra oldu. Beni çok seven hayatını bana adayan kız git gide benden bir adım geriye gidiyordu artık. Anlayabiliyordum bunu. Soğuyordu sanki benden artık. Hislerimde çok kuvvetli bir insandım ben. İnsanları hemen anlıyordum. Değişik bir yapım vardı çevremde ki herkes de bunu söylerdi bana. Hani filmlerde yada kitaplarda özel yetenekleri olan garip kişiler olur ya onlardan birisiydim bende sanki. İnsanları anlıyor olmamdan dolayı üniversitede psikoloji bölümü okumak da güzel bir seçenekti benim için.

Okulun ve stajın bitmesine, mezun olmamıza az kaldıkça İrem de benden aynı şekilde uzaklaşıyordu artık. Aklımda hep bir soru vardı. Acaba sebebi neydi. Tuhaftı İrem son günlerde. Acaba başka birisimi vardı onun için diye sordum günlerce kendime. Beni seven kızın kalbi bir başkası için mi çarpıyordu acaba artık? 

Hiçbir şey sormadım ona. Her şeyi akışına bırakmıştım. Çok seviyordum onu ama belki bir başkası vardır gerçeğini öğrenmeye korkuyordum. Lise hayatı sona eriyordu artık. 4 sene içerisinde kazandığım tek şey 3 kardeşim diyebileceğim dostlarım ve bir öğretmenden daha fazlası olan Nazlı hocam.

4 senede 4 mükemmel kişi kazanmıştım. Ömer ile 7 sene olan bir dostluğumuz olmuştu. Diğerleri ise Anıl ve Hasan. Anılla 2. Hasan ile arkadaşlığımızın 1. senesiydi ama her biri uzun yıllar boyu tanıyor olduğum dostlarım gibiydiler.

Korktuğum başıma gelmişti. Okulların kapanmasına 1 hafta kalan İrem benden ayrılmak istediğini söylemişti. O an yaşadığım acıyı anlatamam sizlere. Acı değilde başka bir şeydi bu. Sebebini söylemedi hiç bir zaman. 4 seneyi beraber paylaştığım kişinin beni neden terk ettiğini bile bilmiyordum.

Geride kalan sadece fotoğraflar ve birbirimize verdiğimiz ufak şeyler kalmıştı.

Üniversitede geçiş yapmak istediğim bölümü kesinleştirmiştim artık. Özel bir üniversitede Sivil havacılık ve kabin hizmetleri okuyacaktım. Gökyüzüne ve uçmaya aşıktım adeta. Benim için en güzel seçenek de buydu. Host olmak. 
Üniversite tercihlerini yapmıştım artık. Heyecanla açıklanmasını bekliyordum. Hayata yeni bir başlangıç yapacaktım artık onsuz.