Είχε ξυπνήσει από νωρίς και είχε φορτώσει όλα τα πράγματα του στο αυτοκίνητο έτοιμος να φύγει. Επέστρεψε πίσω στο δωμάτιο του και έμεινε για λίγο εκεί, καθισμένος στην άκρη του κρεβατιού. Έμοιαζε θλιμμένος, και ήταν, απλά προσπαθούσε να μην το αφήσει να τον επηρεάζει πάρα πολύ. Πέρασε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του και άναψε ένα τελευταίο τσιγάρο για να το απολαύσει στο δωμάτιο του.
"Τώρα που θα φύγω..." ξεκίνησε να λέει καθώς είχε αντιληφθεί τον αδερφό του να στέκεται στη πόρτα κοιτάζοντας τον. "Έχεις το ελεύθερο να ζήσεις τη ζωή σου..." τον κοίταξε με νόημα. "Εννοώ μπορείς να συγκατοίκησης με την δικιά σου...απλά να μην πειράξεις το δωμάτιο μου..." πέταξε το τσιγάρο στο τασάκι και σηκώθηκε.
"Ζειν..." έκανε ο Τζον και του έκλεισε το δρόμο, άνοιξε τα χέρια του διάπλατα και τον αγκάλιασε.
"Πρέπει να φυγω" του είπε και τον χτύπησε στη πλάτη δύο φορές.
"Οκ"
Ο Ζειν έκανε πίσω και του χαμογέλασε. "Τα λέμε Τζον" είπε και βγήκε από το δωμάτιο του προσπαθώντας να αφήσει όσο έγιναν τον τελευταίο χρόνο εκεί μέσα. Ήταν έτοιμος να κάνει μια νέα αρχή και για να το κάνει αυτό έπρεπε να τα αφήσει όλα πίσω του, να ξεχάσει τα πάντα και να αλλάξει βιβλίο. Ήθελε να κρατήσει την υπόσχεσή του στην Ίζαμπελ αλλά δεν ήξερε εάν θα τα κατάφερνε.
Το ταξίδι του ήταν ήσυχο γεμάτο σκέψεις του τι μπορούσε να είχε συμβεί εάν έπραττε αλλιώς, εάν έπαιρνε άλλες αποφάσεις. Μια όμως ήταν η σκέψη που τον βασάνιζε περισσότερο, τι θα γινόταν εάν κατάφερνε να αγαπήσει την Ίζαμπελ και της το είχε πει, θα τον ακολουθούσε στο ταξίδι του; Θα τα παρατούσε όλα για χάρη του;
Ίσως εάν τελικά έφευγαν μαζί και διάλεγαν ένα διαμέρισμα για τους δυο τους μόνο, και εκείνος μάθαινε να ζει μαζί της, να ξυπνάει κάθε πρωί και να αντικρίσει το πρόσωπό της, να πέφτει τα βράδια για ύπνο έχοντάς την στην αγκαλιά του, ίσως τότε να κατάφερνε να της δώσει αυτό που ζητούσε. Από την άλλη όμως η απόσταση να τον έκανε να συνειδητοποιήσει όλα αυτά που δεν έβλεπε τόσο καιρό. Ήταν σίγουρος πως μια μέρα θα την ξανά έβλεπε, μονάχα δεν ήξερε πόσο καιρό θα έπαιρνε αυτό.
Όταν έφτασε στον προορισμό του και έβαλε όλα τα πράγματά του στο διαμέρισμα που θα νοίκιαζε μονάχα για εκείνον, ξάπλωσε στον καναπέ για να ξεκουραστεί, αλλά βρέθηκε να κρατάει το κινητό στο χέρι του και να θέλει να καλέσει τον αριθμό που υποτίθεται πως έπρεπε να είχε διαγράψει από τη τελευταία φορά που την είδε, αλλά δε μπόρεσε.
