Χαχάνισε και έπιασε απότομα τον καρπό του με τα δυο της χέρια όταν αισθάνθηκε το πινέλο στο στήθος της. "Ίζαμπελ!" τη μάλωσε αυτός και εκείνη τον κοίταξε χαμογελώντας. "Τι;" έκανε αυτή. "Γαργαλιέμαι, εγώ φταίω;"
"Δε φταις εσύ αλλά εάν δε κάτσεις φρόνιμα να τελειώσω, τότε υπάρχει πάντα και η εναλλακτική λύση" της είπε απλά ανασηκώνοντας του ώμους του.
"Η οποία είναι;" τον ρώτησε σηκώνοντας το ένα της φρύδι.
"Να σε δέσω" απάντησε τόσο ήρεμα σαν να ήταν κάτι φυσιολογικό.
"Ω"
"Ναι ω! Οπότε σε παρακαλώ, προσπάθησε να μη κουνηθείς, να τελειώσω"
"Εντάξει" του είπε και δάγκωσε το χείλος της όταν το πινέλο την άγγιξε πάλι.
Αφού είχε βάλει και τη τελευταία πινελιά στο στήθος της, έπιασε τον καρπό της και βούτηξε το πινέλο σε μαύρο μελάνι, από την μέσα μεριά του καρπού της άρχισε να ζωγραφίζει προσεκτικά με δεξιοτεχνία έναν ουροβόρο.
"Τι είναι αυτό;" τον ρώτησε ξαφνιασμένη με τα φρύδια της να σμίγουν.
"Είναι ένας ουροβόρος" της είπε και σχεδίασε προσεκτικά το φτερό του. "Είναι φίδι-δράκος και συμβολίζει την αναγέννηση. Τον χρησιμοποιούσαν στην Αρχαία Ελλάδα, όπως επίσης αργότερα οι Αλχημιστές το είχαν ως ένα σύμβολο που υποδηλώνει το ενιαίο της ύλης, την απόλυτη ενότητα, την έννοια της ψυχής του κόσμου" σταμάτησε και έκανε πίσω για να την κοιτάξει. "Κατά κάποιο τρόπο μου θυμίζει εσένα και εμένα. Όσες φορές κι αν έχουμε πέσει, έχουμε ξανασηκωθεί. Ποτέ δε το βάλαμε κάτω, ποτέ δεν εγκαταλείψαμε αυτόν τον κόσμο, απλά αναγεννηθήκαμε με περισσότερη δύναμη, περισσότερη σοφία...". Ήθελε να πει κι άλλα γι' αυτό το σύμβολο και τι του θυμίζει αλλά τα κράτησε για τον εαυτό του. Έπιασε το πανί από κάτω και σκούπισε τα χέρια του. "Σου πάει" της είπε καθώς έβγαλε το κινητό του για να τραβήξει μια φωτογραφία. Μετά έκανε προς τα πίσω μερικά βήματα μακριά της και σήκωσε το κινητό του έτσι ώστε η κάμερα του να χωράει ολόκληρο το κορμί της. "Σε πειράζει να σε βγάλω φωτογραφία;" τη ρώτησε.
"Όχι" του απάντησε και χαμογέλασε. "Απλά μη βγάλει από το λαιμό και πάνω" συνέχισε και εκείνος κούνησε το κεφάλι του.
Δεν την άκουσε όμως, εάν έβλεπε τον εαυτό της αυτή τη στιγμή, δε θα του ζητούσε κάτι τέτοιο. Τα μάτια της φαινόντουσαν πιο έντονα με όλα αυτά τα χρώματα πάνω στο σώμα της, όπως και τα κόκκινα σαρκώδη χείλη της. Ήταν τόσο όμορφη που έκανε την καρδιά του να λιώνει.
