Η Ίζαμπελ είχε γυρίσει νωρίτερα στο σπίτι της, έτσι ο πατέρας της δεν αντέδρασε υπερβολικά, δεν έκανε τίποτα κακό, ούτε σε αυτήν, ούτε και στη μητέρα της. Η ίδια της προσπάθησε να μη του πάει κόντρα, αυτή τη μέρα, διότι δεν ήταν αρκετά δυνατή για να μπορέσει να υποστεί και το σωματικό πόνο πέρα από τον ψυχικό.
Τα λόγια του Zayn την πλήγωσαν πάρα πολύ, την έκαναν να νιώσει λίγη και άχρηστη. Πίστεψε πως με αυτόν θα μπορούσε να καταφέρει να γίνει λίγο δυνατή, να μπορεί και να αντέχει να αντιμετωπίζει τον πατέρα της. Πίστεψε πως αυτός ο άνθρωπος θα την βοηθούσε να γίνει σκληρή. Δεν ήθελε τίποτα παραπάνω, έρωτες φιλιά και άλλα τέτοια, εντάξει, μπορεί όταν τον έβλεπε μια φλόγα μέσα της να άναβε, αλλά δεν ήταν και ότι πιο σημαντικό πράγμα χρειαζόταν αυτή τη στιγμή. Το μόνο που ήθελε, τώρα που γύρισε ο πατέρας της, ήταν να καταφέρει να τον πολεμήσει, και ο Zayn ήταν μια καλή επιλογή, μέχρι σήμερα που της είπε κάτι τέτοιο. Μετά από αυτό πίστεψε πως αντί να τη βοηθούσε, θα την κατέστρεφε, θα την έκανε ευάλωτη και κλαψιάρα, και δεν ήθελε κάτι τέτοιο, όχι σε αυτή την φάση της ζωής της.
Τώρα ξάπλωνε στο κρεβάτι της, αφήνοντας το αχνό φως από το κερί δίπλα της να δίνει ένα τόνο στο σκοτεινό δωμάτιό της. Ώρες ξάπλωνε, με κανέναν να την ενοχλεί, ένιωθε τόσο ήρεμη, για πρώτη φορά αφού είχε έρθει εκείνος σπίτι της, όπως και πρώτη φορά που ο Jason δεν προκάλεσε καμιά φασαρία, απλά καθόταν στο σαλόνι, κοίταζε την εφημερίδα του και περνούσε χρόνο με τη μητέρα της. Της ήταν δύσκολο και αηδίαζε να τους βλέπει μαζί, δεν τον ήθελε κοντά της, φοβόταν μην της κάνει πάλι κακό, μονάχα που σήμερα έδειχνε τρομερά ήσυχος.
Ξεφύσησε και γύρισε στο πλευρό της κοιτάζοντας την ώρα στο κινητό της, έντεκα παρά τέταρτο και το σπίτι είχε βυθιστεί εδώ και λίγη ώρα, στην ησυχία. Θυμός και λύπη την κατέβαλαν πάλι. Μα γιατί την ένοιαζαν τόσο πολύ τα λόγια από αυτό το αγόρι, ούτε που τον ήξερε και πλέον δεν ήθελε να τον μάθει, μετά από αυτό που είπε σήμερα της προκάλεσε απέχθεια.
Κάτι χτύπησε το τζάμι του παραθύρου της και σχεδόν πετάχτηκε όρθια ξαφνιασμένη, κοίταξε προς τα εκεί περιμένοντας λίγο για την επόμενη κίνηση μα δε συνέβη τίποτα, έτσι άφησε τους μύες της να χαλαρώσουν και ήταν έτοιμη να ξαπλώσει όταν ακούστηκε πάλι αυτός ο ήχος. Τώρα γρύλισε εκνευρισμένη και πλησίασε στο παράθυρο, το σήκωσε προς τα πάνω και έβγαλε το κεφάλι της έξω να δει τι συμβαίνει, αλλά δεν είδε τίποτα.
