Οι αστραπές που έσχιζαν τον ουρανό και οι δυνατές βροντές που ταρακουνούσαν την ησυχία του κόσμου έκαναν την Ίζαμπελ να ξυπνήσει και να πεταχτεί τρομαγμένη. Το στήθος της ανεβοκατεβαίνει γρήγορα καθώς η ανάσα της έγινε πιο τραχιά. Με το βλέμμα της μέσα στο σκοτάδι αναζήτησε τον Zayn δίπλα της, όμως γνώριζε ήδη πως δε βρισκόταν εκεί, θυμάται τα χείλη του στο μέτωπό της που την φίλησαν καθώς την αποχαιρετούσε.
Τεντώθηκε προς το κομοδίνο και άνοιξε το φως από το πορτατίφ που υπήρχε, έκλεισε τα μάτια της γρήγορα καθώς δεν είχε συνηθίσει το φως και τα έτριψε αμέσως με τα χέρια της. Όταν τα άνοιξε πάλι, είδε μια αντρική φιγούρα να κάθετε απέναντί της σε μια καρέκλα, κρατώντας στο χέρι του μια ζώνη.
Τινάχτηκε και ανακάθισε απότομα. «Όχι». Ίσα που ακούστηκε.
«Ώστε τον φέρνεις και σπίτι μου» της είπε με ήρεμο τόνο χαμογελώντας αμυδρά. «Για δεύτερη φορά»
Ξεροκατάπιε.
«Δε θα μάθεις ποτέ ε;» ρώτησε και σηκώθηκε. Κλώτσησε την καρέκλα με δύναμη και εκείνη έπεσε κάτω κάνοντας έναν δυνατό κρότο. «Δε πείρες το μάθημά σου την προηγούμενη φορά; Γιατί θέλεις να με αψηφάς; Γιατί δε μπορείς να είσαι μια υπάκουει κόρη; Πολλά ζητάω;» σφύρισε μέσα από τα δόντια του πλησιάζοντάς την απειλητικά, περνώντας την μαύρη ζώνη μέσα από το χέρι του ξανά και ξανά. «Γιατί Ίζαμπελ;»
«Γιατί δε μου είσαι τίποτα για να σε ακούω κιόλας!» γρύλισε θυμωμένα και έφερε το πάπλωμα πιο κοντά της σα να ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσε να τη προστατέψει, σα να ήταν το αντικείμενο που είχε την ικανότητα να την εξαφανίσει.
«Α-α!» της έκανε κουνώντας το δάχτυλο του. «Λάθος απάντηση» συνέχισε με βαθιά φωνή. Άρπαξε το πάπλωμα και με μια κίνηση το τράβηξε μακριά της, εκείνη έβγαλε μια άναρθρη κραυγή και προσπάθησε να σηκωθεί και να φτάσει στην πόρτα, μα το χέρι του τυλίχτηκε γύρω από τον αστράγαλό της φέρνοντάς την κοντά του. «Μπορείς να φωνάξεις όσο θέλεις αυτή τη φορά, η μητέρα σου δε πρόκειται να σε ακούσει»
«Τι της έκανες;» τον ρώτησε με βλέμμα δολοφονικό.
«Τίποτα ανησυχητικό» απάντησε και την έπιασε βίαια από τα μαλλιά, την τράβηξε μακριά από το κρεβάτι και την έριξε κάτω στο πάτωμα. «Με θυμώνεις τόσο πολύ όταν δε με ακούς. Ξέρεις πως εσύ είσαι η αιτία που θα συμβεί αυτό τώρα έτσι; Ξέρεις πως δε θα είναι ίδιο με την άλλη φορά. Ξέρεις πως τώρα τα έκανες πραγματικά σκατά» μίλησε και σήκωσε τη ζώνη αφήνοντάς την μετά να πέσει με δύναμη πάνω της.
