27

429 38 12
                                    

Η Ναντια μας πλησιαζε ολο και περισσοτερο και αυτο το παραξενο για μενα χαμογελο ηταν ακομα στο προσωπο της. "Γεια σας παιδια!" ειπε και με αγκαλιασε;;; "Τι θες?" ειπε ψυχρα ο Αλεξης."Ξερω οτι εχω κανει πολλα σφαλματα ομως θελω να επανορθωσω.Θελω να γινουμε φιλοι..." ειπε.Μισο τι ειπε?!Φιλοι?!

Κοιταξα το Αλεξη και το ιδιο εκανε κι αυτος. "Για την νεα αρχη,ειστε καλεσμενοι στο παρτυ που θα κανω για τα γενεθλια μου και μπορειτε να φερετε και την παρεα σας" ειπε με μια τσιριχτη-κοριτσιστικη φωνη.Ειναι αυτη η Ναντια που ξερουμε?Η μοχθηρη νυφιτσα που ηθελε να με χωρισει απο τον Αλεξη?Λενε οτι οι ανθρωποι ποτε δεν αλλαζουν...!Ή μηπως ειναι οι ανθρωποι παντα αλλαζουν...?Μηπως να της δωσουμε μια ευκαιρια? "Θα το σκεφτουμε.." απαντησα τελικα.Μας εσκασε ενα χαμογελο,με αγκαλιασε για δευτερη φορα,κι εφυγε.

Περπατησαμε λιγο και σταματησαμε ταυτοχρονα."Τι ηταν τωρα αυτο?" ειπε ο Αλεξης και γελασε."Δεν ξερω" ειπα και με πηρε κι εμενα το γελιο."Λες να αλλαξε?" ειπα τωρα σοβαρα."Δεν ξερω..." ειπε.Πηγαμε στο μαθημα.Οι ωρες περνουσαν αργα και βασανιστικα.Σημερα εχουμε 7ωρο,πφφφ...!

··································

Επιτελους τελειωσαμε!Μας αφησαν πεντε λεπτα πιο νωρις (wow).Βγηκα απο την αιθουσα και ετρεξα στην αιθουσα που ηταν ο Αλεξης.Η πορτα ανοιξε και απο μεσα πεταχτηκαν τα παιδια της ηλικιας του.Σε λιγο βγηκε και αυτος."Μωρο μου!" τσιριξα και μπηκα στην αγκαλια του."Αγαπη μου!" φωναξε κι εκεινος και ανταπεδωσε στην αγκαλια."Πως πηγε?" τον ρωτησα.Ανοιξε την τσαντα του και μου εδωσε το χαρτι."Πηρες 18,5!!!Που ειναι το σκονακι?!" ειπα και επιασα τα χερια του για να βρω τις απαντησεις γραμμενες καπου εκει."Δεν εκανα σκονακι!" ειπε και τραβηξε τα χερια του.Ειχα μεινει για λιγο αλλα καταφερα να μιλησω."Μπραβο το φυτο μου!" ειπα και του ανακατεψα τα μαλλια με το χερι μου."Αυτο δεν επρεπε να το κανεις!" ειπε και με κολλησε στον τοιχο."Και...τι θα κανεις...γι'αυτο?" ειπα αισθησιακα."Ω,διαολε!Παμε σπιτι τωρα!" ειπε και με πηρε πανω του σαν τσουβαλι.Του χτυπουσα την πλατη για να με κατεβασει αλλα δεν ενοιωθε τιποτα.Με εβαλε στο αμαξι και φτασαμε στο σπιτι.Με ανεβασε πανω και με πεταξε στον καναπε.Ηρθε απο πανω μου και...

[...]

"Εισαι ηλιθιος!Και ψωνιο!" ειπα και του πεταξα ενα μαξιλαρι."Γιατι?Ψεματα λεω?" ειπε."Μπορει..." ειπα.Τωρα θα παιξει το παιχνιδι μου!"Ωστε ετσι!Θες να πεις οτι δεν ειμαι ο καλυτερος?" ειπε."Υπαρχουν και καλυτεροι..." ειπα αδιαφορα."Τι ειπες?!" φωναξε και επιτεθηκε στο λαιμο μου ενω το χερι του εκανε βολτες σε ολο μου το κορμι."Σ-σταματα!" φωναζα.Ειχε μεινει τοση ωρα στον λαιμο μου που πλεον ειχε εμφανιστει ενα σημαδι."Ω ευχαριστω πολυ!" του ειπα ειρωνικα."Σειρα σου μικρη" ειπε παιχνιδιαρικα."Μικρο ειναι κατι αλλο!" του ειπα."Φαινεται δεν σε ικανοποιει το μεγεθος...!" ειπε."Ιουυ Θεε μου καν'τον να σκασει!" φωναξα και κοιτουσα το ταβανι."Κατι πρεπει να κανεις,νομιζω..." ειπε εκεινος."Ωραια λοιπον...δεν ξερω αν θα βγει τετοιο σημαδι -ειπα και εδειξα τον λαιμο μου- αλλα θα προσπαθησω οσο μπορω" πηγα στον λαιμο του κι αρχισα να ρουφαω το δερμα του.Αυτος με κρατουσε απο τη μεση και κουνιοταν σε εναν αργο ρυθμο.Για λιγο σταματησα και του δαγκωσα το αυτι.Αμεσως τιναχτηκε και ηρεμησε οταν συνεχισα να τον φιλαω στον λαιμο.Μερικα λεπτα μετα με εσπρωξε λιγο για να σηκωθω."Οχι ακομα!" ειπα και τον δαγκωσα λιγο,κανοντας τον να κατσει πισω στη θεση του.Συνεχισα για μερικα λεπτα ακομη μεχρι που σταματησα.

Just Friends.Where stories live. Discover now