I live with the badboy

Hoofdstuk 2

>Pov Jess<

'Ik kom al, ik kom al' mompel ik als ik van de trap stommel. De bel gaat inmiddels voor de vierde keer in één minuut. 'Kan een mens niet even geduld hebben, ik ben net wakker' zucht ik geïrriteerd. Het is zaterdag, 9 uur. Gisteren ben ik vroeg naar bed gegaan om nog even alles te laten bezinken over het verhuizen enzo. Ik ben net ruw wakker gemaakt door de bel. Ik ren naar de deur en doe hem open. 'Wat doe je hier en hoe weet je waar ik woon?' vraag ik meteen als ik zie wie er voor de deur staat. 'Ik kom helpen met die zooi van je, en ik weet van veel mensen waar ze wonen' reageert Blake alsof het heel normaal is. 'Het is geen zooi' mompel ik als ik de deur verder voor hem open houd. Ik doe de deur achter Blake dicht en draai me naar hem om. Hij kijkt om zich heen en zijn ogen blijven bij mij haken. Hij laat zijn ogen over me heen glijden en grijnst. Ik kijk naar beneden en zie dat mijn hemdje nogal laag zit. Ik trek hem snel op en schenk hem een dodelijke blik. Hij glimlacht zoet waarop ik mijn ogen rol.

'Dus wat moet er mee?' vraagt hij. Ik denk even na, 'Het meeste wat er nog staat maar ik weet niet echt of we alles mee kunnen krijgen' mompel ik. 'Je bed enzo hoeft niet mee, want die heb ik ook wel thuis' reageert Blake en hij haalt zijn schouders op. Ik knik, 'Die moest toch al weg, hij is kapot' mompel ik. Ik loop naar boven om te kijken waar we mee kunnen beginnen en merk al snel dat Blake me volgt. Ik loop mijn kamer binnen en voel de ogen van Blake op me branden. Ik draai me om en zie dat Blake inderdaad naar me kijkt. 'We kunnen hier alles wel zo'n beetje meenemen' zeg ik en ik kijk even mijn kamer rond. Blake knikt en begint zonder wat te zeggen spullen in dozen te pakken, die al in de hoek van de kamer stonden. Ik kijk nog één keer rond en begin dan ook te pakken.

'Waarom vind ik dit?' vraagt Blake ineens als we al een paar keer heen en weer zijn gelopen met dozen. Ik draai me om en kijk in heb vragende gezicht van Blake. Mijn ogen dwalen af naar zijn handen waar hij een bh in vast houdt. Ik bijt op mijn lip en kijk nog eens goed. 'Die ben ik al heel lang kwijt, waar lag die?' vraag ik als ik zie welke het is. 'Hij lag onder het bed' reageert Blake simpel. 'Oh' mompel ik. Hij grijnst en ik rijk mijn hand uit. Hij geeft de bh en grijnst nog één keer voor hij verder gaat. Ik rol mijn ogen en gooi het ding bij de andere kleding. Ik ga verder met het leeg pakken van mijn bureau. Ik open de onderste la en tref mijn polaroid camera en de foto's aan. Ik doe de camera in het hoesje en doe hem in de doos. Ik ga in kleermakerszit op de grond zitten en leg het boek op mijn schoot. Ik open het en zie meteen een foto van mij en mijn ouders met daarnaast een foto van Brianna, Ethan en mij. Ik glimlach als ik terug denk aan de dag dat die zijn gemaakt.

Flashback
'Kom op, alleen als je alle kaarsjes uitblaast krijg je je cadeau!' roept mijn vader lachend. Ik glimlach en ga voor de taart staan. Ik sluit mijn ogen even en blaas daarna. Alle 18 kaarsjes gaan uit en ik grijns trots. Ethan en Brianna begin te gillen en te juichen en ik kan het niet laten om mee te doen. Mijn moeder komt naar me toe met een pakketje met een strik erop. Ik glimlach blij en maak het open. Mijn ogen worden groot bij het zien van een polaroid camera. 'Dankje! Dankje! Dankje! Deze wilde ik zo graag!' roep ik blij en ik knuffel mijn ouders. Mijn ouders glimlachen naar me. 'De eerste foto wil ik wel goed gebruiken' mompel ik nadenkend en dan krijg ik een glimlach op mijn gezicht. Ik geef Brianna de camera en ik ga bij mijn ouders staan. Ik ga achter ze staan en sla mijn armen om ze heen. Brianna maakt de foto en ik ren blij op haar af. Ik steek boven mijn ouders uit wat er heel leuk uit ziet. Ik glimlach dankbaar en knuffel Brianna. 'Kom op, jullie ook!' roep mijn vader lachend. Ik geef hem de camera en ren op Brianna en Ethan af. Ik grijns en spring op Ethan's rug, 'De jarige zit nu op je rug!' roep ik blij. 'De jarige moet eens wat minder taart eten' reageert Ethan en hij kreunt overdreven. Ik grijns en trek Brianna naar ons toe. Mijn vader maakt de foto en ik zorg ervoor dat Ethan -met mij nog steeds op zijn rug- naar vader loopt. Ik pak de camera dankbaar over en kijk naar de foto. 'Dankjewel allemaal!' roep ik blij.
End flashback

Ik glimlach nog even en doe het boek weer dicht. 'Klaar met staren naar die foto's?' vraagt Blake met een opgetrokken wenkbrauw. Ik geef hem een hatelijke blik en doe het boek ook in de doos. Ik til de doos op en loop ermee langs hem heen naar beneden. Ik zet de doos in zijn auto. 'De rest doen we morgen wel, ik heb nu echt geen zin meer' zucht Blake. Ik knik, 'Is goed.' Een tijdje staan we in stilte tegenover elkaar. 'Ik neem je spullen wel mee naar mijn huis en ik zet ze wel vast in je kamer' mompelt Blake. 'Ja, is goed' mompel ik terug. Blake stapt in zijn auto, 'Morgen zelfde tijd, dus zorg dat je wakker bent' grijnst hij. Ik rol mijn ogen, 'Je was gewoon te vroeg, wist ik veel dat jij kwam' reageer ik geërgerd. Hij grijnst, 'Ik kom langs wanneer ik wil, dus ik verschijn morgen wel weer.' Ik rol mijn ogen, 'Tot morgen Blake' zeg ik met een -overduidelijk neppe- zoete glimlach. Hij rolt zijn ogen, 'Tot morgen trut' reageert hij met net zo'n neppe, zoete glimlach voor hij weg rijdt.

-------------
Late update, maar ik had het druk, sorryy.