I live with the badboy

Hoofdstuk 19

>Pov Blake<

Jake glipt naar binnen en Cameron en ik volgen hem. Ik sluit de deur achter ons en ren snel naar Jake en Cameron. We zitten in een donkere zaal achter een paar dozen. Aangezien ik hier al eerder ben geweest weet ik dat hiernaast nog een kleine hal is, en boven bevindt zich de kamer waar Lucas zit en een kamer waar hij iedereen in vasthoudt.

Er gaat een deur open en wij duiken achter de dozen. Ik kijk tussen twee dozen door en ik zie Julian met een vriend van Lucas lopen. Lucas heeft niet veel mensen voor zich werken, volgens mij een stuk of vijf. We kunnen ze dus makkelijk aan. Ik hoor boven een deur dichtgaan en dezelfde jongen als net loopt weer naar beneden. Als hij halverwege de trap is gebaar ik naar Cameron en Jake. Ze knikken en we rennen naar hem toe. Voordat hij ook maar iets kan doen of zeggen heeft Jake een mes in zijn been gestoken en sla ik hem vervolgens bewusteloos.

'Jullie gaan naar de hal hiernaast en schakelen iedereen uit en ik ga naar boven voor Jess' fluister ik. Ze knikken en lopen snel maar zacht naar de deur. Ik loop de trap langzaam op terwijl Jake en Cameron bij de deur wachten. Boven aangekomen kijk ik snel om de hoek en ik zie iemand staan bij een deur. Ik verschuil me achter de muur en pak mijn mes, ik zucht even en loop dan achter de muur vandaan. De jongen draait zich om en als hij mij ziet probeert hij zijn pistool te laden, maar ik ben hem voor. Ik steek het mes in zijn been en sla hem tegen zijn slaap. De jongen valt op de grond en ik trek mijn mes uit zijn been. Onze tactiek is dat we nog niemand gaan vermoorden, ook schieten we niet. We steken ze in hun ben en slaan ze bewusteloos, zo houden we de rust nog een beetje.

Ik loop snel, maar zacht, door de gang. Ik ren naar de deur aan het einde van de gang. Ik rammel wat aan het slot, maar ik krijg de deur niet open. Ik zucht geïrriteerd en trap de deur in. De deur, die al redelijk oud is, vliegt uit zijn scharnieren op de grond. Ik zet een paar stappen de kamer in maar ik zie niemand. Jess moet hier zijn, het kan niet anders.

Dan valt alles op zijn plaats. Ze is bij Lucas, en dus ook bij Julian. Dit is niet goed, ik had het kunnen weten. Lucas is niet achterlijk. Ik stap de kamer uit en ren gehaast naar het kamertje van Lucas. Ik vloek even als ik struikel over het levenloze lichaam van de jongen, maar ik loop al snel door. Als ik bij de deur sta kan ik mijn woede niet meer bedwingen en ik trap de deur in. Ik zie Julian en Lucas tegenover elkaar staan. Beter gezegd, ik zie Julian met zijn pistool op Lucas gericht. En ik zie Lucas, met zijn wapen gericht op Jess! Hij heeft haar in de houdgreep en heeft zijn pistool tegen haar slaap aan gedrukt. Wacht eens...

Jess! Ik kijk haar met grote ogen aan. Ze staat trillend bij Lucas, als hij haar los zou laten zou ze op de grond vallen. Ik laat mijn ogen over haar heen glijden en zie dat ze er niet al te best aan toe is. Haar kleding is gescheurd en bebloed en ze heeft meerder wonden, blauwe plekken, opgedroogd bloed en schrammen op haar lichaam. Ze kijkt me angstig aan en ik weet zeker dat ik tranen zie.

'Blake, wat een verrassing' onderbreekt Lucas mijn gedachten. Ik grom wat onverstaanbaars als antwoord. 'Je had toch niet echt gedacht, dat ik in jullie plan zou trappen?' vraagt hij spottend. 'Laat haar met rust Lucas' grom ik kwaad. Julian staat nog steeds met zijn wapen op Lucas gericht. 'Ik wilde jullie eigenlijk sparen Blake, allemaal. Maar nu ik jullie hier zie heb ik me bedacht' zucht Lucas. Hij laadt zijn pistool en drukt hem nog wat harder tegen Jess' hoofd aan. Zijn grip verstrakt ook wat en ik hoor Jess zacht kermen.

'Wat vind jij schatje?' vraagt Lucas aan Jess. Hij draait zich naar haar toe en streelt met zijn wapen over haar wang. Ik zie hoe Jess haar ogen sluit en op haar lip bijt. Onverwachts slaat hij haar tegen haar wang aan met zijn pistool. Jess' hoofd klapt wat naar achteren maar ze wordt terug getrokken door Lucas. Ze heeft haar ogen nog steeds gesloten en ik zie hoe een traan over haar wang rolt. Ook sijpelt er een straaltje bloed over haar wang. Van de Jess die iedereen kent is niks meer over.

Er raast opeens een ongekende woede door me heen en ik richt mijn wapen op Lucas. 'Blijf van haar af' sis ik woest. Lucas trekt een wenkbrauw op en streelt weer zacht over Jess' wang heen. Ze verstijft en knijpt haar ogen stijf dicht. 'Alsjeblieft, laat me gaan' fluistert ze. Haar stem klinkt zacht en gebroken. 'Jij hebt hier niks te zeggen' gromt Lucas voor hij zijn pistool weer tegen haar wang aan laat slaan. 'Genoeg!' roep ik woest. Zonder erbij na te denken laad ik mijn wapen en haal ik de trekker over. Lucas kermt van de pijn en zijn wapen valt op de grond. Bloed verspreidt zich over de mouw van zijn shirt en er druppelt wat op de grond.

'Ik wilde je sparen, maar ik heb me bedacht' grom ik voor ik een kogel recht door zijn hart schiet. Lucas valt kermend op de grond. Hij laat Jess los en huilend valt zij op de grond. Langzaam zie ik het leven uit Lucas wegtrekken en zijn kermen wordt minder tot het is gestopt. Op de grond ligt zijn levenloze lichaam, nog steeds bloedend.

Ik sprint naar Jess toe en laat me bij haar op de grond zakken. Haar hoofd hangt naar beneden en ze snikt zacht. Ze zit op haar knieën en haar haren vallen voor haar gezicht. Ik druk mijn pistool achter mijn broeksband en sluit haar in mijn armen. 'Het is voorbij' fluister ik terwijl ik een hand door haar haren haal. Ik hoor voetstappen en Jake en Cameron komen eraan gerend. 'Alles is veilig beneden' vertelt Jake. Ik knik, 'Goed werk.' 'We kunnen beter gaan, voordat we problemen krijgen' zucht Julian. We knikken en ik sta op. Ik til Jess op, aangezien zij nog niet echt in staat is om te lopen. Ze snikt nog steeds zacht en terwijl we weglopen van het slagveld klemt ze zich stevig aan me vast.

----------
Alweer een hoofdstuk, omdat jullie zo lief zijn, en ik het best druk heb deze weken.
Votes en comments zijn super! :))