I live with the badboy

Hoofdstuk 12

>Pov Jess<

'Wat ga je doen?' vraagt Blake als hij ziet dat ik mijn schoenen aan doe. Ik trek een wenkbrauw op, meent hij dit nou. 'Nou ik heb mijn sportkleding aan, dus tja geen idee. Ik wilde net thee gaan drinken met de koningin' zucht ik. 'Ga je mee of niet?' vraag ik terwijl ik naar de gang loop voor mijn jas. 'Ik kom straks wel. Ga maar vast' mompelt hij. 'Bye!' roep ik nog voor ik de deur uitloop.

Als ik de sportschool binnenloop, loop ik meteen naar de boksballen. Ik leg mijn spullen op een bankje naast me en doe een paar bokshandschoenen aan.  Ik loop naar een boksbal en begin er tegen aan te slaan. Ik sla en schop zo hard als ik kan, puur om al mijn frustratie van de afgelopen weken eruit te gooien. Ik heb de laatste tijd niet veel aan mijn ouders gedacht, ik wilde het niet. Ik wil niet 'het zielige meisje dat haar ouders heeft verloren' zijn. Ik heb al veel moeten doorstaan en dit kan ik ook.

Als ik na een tijdje ogen op me voel branden, draai ik me om. Blake staat in de boksring te wachten op een jongen die zijn handschoenen aandoet. Hij kijkt met opgetrokken wenkbrauwen naar me. Blijkbaar had hij niet verwacht dat ik ook tegen een boksbal kon slaan. Ik doe de handschoenen uit en leg ze weg. Blake heeft zich inmiddels geconcentreerd op de jongen tegenover hem.

'Jess!' Thomas komt op me afgelopen met een glimlach op zijn gezicht. 'Hey Thomas' reageer ik, ook met een glimlach. 'Ben je hier al lang. Je bent me niet opgevallen?' vraagt hij lachend. 'Ik ben hier al een tijdje ja. Jij bent mij ook al niet opgevallen' reageer ik grinnikend. 'Hoe gaat het verder met je? Heb je je vrienden nog gevonden gister?' vraag ik terwijl ik op een bankje ga zitten. Thomas lacht kort, 'Uiteindelijk wel ja. Sommigen waren al naar huis, één van mijn vrienden vond ik half dood op de stoep.' Ik begin te lachen, 'Je hebt hem toch niet laten liggen?' Thomas schudt lachend zijn hoofd.

'Blake! Rustig! Ik wil mijn gezicht graag zo houden!' Ik kijk meteen opzij naar de boksring. Blake slaat de jongen duidelijk zo hard als hij kan. De jongen beschermt zijn gezicht met zijn handen, anders zou hij sowieso een bloedend gezicht hebben. Ik sta op en ren naar de boksring. 'Blake! Ophouden!' roep ik met grote ogen. Blake negeert me volledig en blijft door slaan en trappen. De jongen zit hulpeloos in elkaar gedoken. Waarom doet niemand iets? Ik klim tussen de touwen door de boksring in. 'Jess nee!' hoor ik Thomas roepen. Ik negeer hem en loop naar Blake en de jongen. 'Blake stop!' probeer ik nog één keer. Als hij niet reageert maar doorgaat met trappen, begin ik aan zijn arm te trekken. 'Kan iemand even helpen!' schreeuw ik door de zaal. Ik word al snel geholpen door Thomas en een andere jongen. We proberen met drie mensen Blake weg te trekken. Uiteindelijk lukt het met veel moeite. Iemand anders helpt de jongen de ring uit terwijl wij met z'n drieën Blake vast houden.

'Blake wat is er mis met jou!' schreeuw ik kwaad. De jongen zit inmiddels op een bankje met wat mensen om hem heen. Thomas en de andere jongen die hebben geholpen met Blake zijn ook uit de ring gestapt, op aanraden van mij. Blake is woest, dat is duidelijk te zien aan zijn lichaamshouding. 'Blake ga naar de kleedkamer en ga afkoelen' beveel ik hem. Hij geeft me nog een kwade blik en loopt dan weg. Ik zucht en stap de ring ook uit. 'Jess, ik moet gaan. Ik heb met vrienden afgesproken, sorry' zegt Thomas terwijl hij zijn spullen pakt. Ik knik en geef hem een knuffel, 'Bedankt voor het helpen net. Ik ga even bij Blake kijken' reageer ik. 'Doe voorzichtig' waarschuwt Thomas me voordat hij wegloopt. Ik zucht even en loop dan richting de kleedkamer. Het kan me even niks schelen dat het een jongens kleedkamer is, ik moet weten wat er nou met Blake was.

'Blake?' Ik loop de kleedkamer in en kom erachter dat die leeg is, op Blake na. Hij leunt met zijn armen tegen de muur aan, met zijn rug naar mij toe. 'Wat was dat nou net?' vraag ik terwijl ik achter hem ga staan. Hij negeert me en ademt diep in en uit. 'Jezus Blake, geef antwoord!' roep ik gefrustreerd. Hij draait zich met een ruk om en kijkt me met donkere ogen aan. Voor ik het doorheb heeft hij me tegen de muur aangeduwt en zijn lippen ruw op de mijne gedrukt. Blake pint mijn polsen tegen de muur aan duwt zijn onderlichaam tegen de mijne. Hij bijt zacht op mijn onderlip waardoor ik als een reflex mijn mond een stukje open.