I live with the badboy

Hoofdstuk 16

>Pov Jess<

'Blake wat doe je?' vraag ik angstig. Blake reageert niet en kijkt me kil aan. Hij staat voor me met zijn pistool op mij gericht. Het is ijzig stil in de kamer, alleen mijn versnelde ademhaling is hoorbaar. De stilte wordt verstoord door een geluid dat verraadt dat het pistool nu geladen is. Ik slik hoorbaar en mijn ogen worden groot, 'Blake waarom doe je dit? Waarom zo ineens?' Blake rageert nog steeds niet en blijft me aanstaren. 'Blake verdomme!' roep ik kwaad. 'Kop dicht, anders knal ik binnen een seconde een kogel door dat mooie gezichtje van je. Je hebt me verraden, Jess' sist hij kwaad. De manier waarop hij mijn naam uitspreek laat rillingen over mijn rug glijden. 'Wat heb ik gedaan dan? Vertel het me, alsjeblieft' smeek ik wanhopig. Blake legt zijn vinger op de de trekker en trekt een wenkbrauw op. Ik schud mijn hoofd, 'Alsjeblieft.' Een oorverdovend geluid vult de ruimte.

Ik schrik wakker en ga meteen rechtop zitten. Ik wrijf zuchtend over mijn voorhoofd. Het was maar een droom. Ik voel beweging naast me en het nachtlampje wordt aangezet. Blake wrijft even in zijn ogen en gaat ook rechtop zitten. Ik probeer mijn ademhaling weer onder controle te krijgen maar dat mislukt als Blake een hand op mijn arm legt. Blake merkt dat ik verstijf en hij trekt zijn hand snel terug. 'Jess?' vraagt hij, nog schor van het slapen. 'Het leek zo echt' mompel ik. 'Had je een nachtmerrie?' vraagt Blake terwijl hij voorzichtig zijn arm om me heen slaat. Ik knik een beetje en reageer verder niet. Waarom leek het nou zo echt?

Blake slaat zijn andere arm ook om me heen en trekt me tegen zich aan. 'Wil je vertellen waar het over ging?' mompelt hij. Ik denk even na maar schud dan toch mijn hoofd, 'Nee, het komt wel goed.' Blake knikt, 'Als je iets kwijt wilt kan je altijd naar me toe komen, dat weet je.' Ik knik en leg mijn hoofd tegen zijn borst. Blake gaat weer liggen en trekt me mee. Ik nestel me dicht tegen hem aan en sluit mijn ogen. Blake doet het lampje uit en slaat zijn arm weer om me heen. Hij speelt zacht met mijn haren wat voor een ontspannend gevoel zorgt. Langzaam voel ik me wegzakken in een diepe slaap. 'Weltrusten Jess' hoor ik nog vaag, maar ik ben al te ver weg om nog te reageren.

Als ik 's ochtends wakker word merk ik meteen dat de plek naast me leeg is. Ik pak mijn mobiel en zie dat ik een paar berichten heb van een onbekende afzender. *JESS!!* *Hoi.* *Hoe gaat het?* *Leef je nog?* *Reageer!* Ik kijk fronsend naar het scherm en begin te typen. *Wie is dit?* Vrijwel meteen komt de afzender online en is hij aan het typen. *Oh ja, vergeten te zeggen. Thomas is dit!* Ik schud grijnzend mijn hoofd en app nog wat met Thomas.

Na een tijdje besluit ik om me maar eens klaar te gaan maken. Ik loop naar de badkamer en maak me klaar voor de dag. Ik poets mijn tanden, doe mijn haren en make-up, en ik kleed me aan. Als ik klaar ben pak ik mijn mobiel en loop naar beneden. Ik ga even op de bank zitten en zie dat Thomas me weer heeft geappt. Blake komt de woonkamer binnen en begroet me. Ik mompel wat terug terwijl ik aan het typen ben. Als ik mijn bericht heb verstuurd leg ik mijn mobiel op de bank en loop ik naar de keuken voor ontbijt. Ik maak snel een boterham die ik opeet en ik drink een glas water.

Als ik de woonkamer weer in loop zit Blake nog op de bank. Het enige wat is veranderd is dat hij mijn telefoon vast heeft. Ik kijk hem fronsend aan, 'Wat ben je aan het doen?' Hij kijkt betrapt op en legt de telefoon naast zich. 'Dat kan ik ook aan jou vragen. Waarom app je met die Thomas?' kaatst hij terug. 'Omdat hij aardig is' reageer ik geïrriteerd. 'Hij is niet te vertrouwen Jess!' roept Blake gefrustreerd. Ik schud zuchtend mijn hoofd, 'Ik denk dat ik heel goed zelf kan bepalen wie ik wel en wie ik niet vertrouw.' Blake kijkt me boos aan en loopt weg. Nog geen minuut later hoor ik de deur dichtvallen.

Waarom denk Blake dat Thomas niet is te vertrouwen? Hij is heel erg aardig en ik wed dat hij nog geen vlieg kwaad doet. Ik zucht even en ga op de bank zitten. Ik pak mijn mobiel en zie dat Thomas me weer heeft geappt. *Waarom reageer je niet meer?* *Gaat alles goed?* Ik grinnik even en reageer snel. Ik zet de televisie aan terwijl Thomas aan het typen is. Ik kijk even naar mijn mobiel en zie dat hij ineens offline gaat, terwijl hij aan het typen was. Ik frons even maar haal mijn schouders op. Hij reageert waarschijnlijk straks wel.

De hele middag kijk ik steeds op mijn mobiel, maar Thomas reageert niet. Aan het einde van de middag ben ik er klaar mee en ik leg mijn mobiel ver van me vandaan. Ik hoor de deur weer dichtslaan en Blake komt binnenlopen. Hij kijkt me kwaad aan en zijn gezicht en handen zitten onder het bloed en de schrammen. 'Echt Jess, die vriend van je is zo aardig' verbreekt hij de stilte sarcastisch. Ik kijk hem vragend aan, 'Wat bedoel je?' Hij lacht kil, 'Kijk eens naar me, dit heeft hij gedaan.' Mijn ogen worden groot en ik slik zichtbaar. Ik schud mijn hoofd en bekijk Blake nog eens. Ik loop langzaam naar hem toe tot ik vlak voor hem sta. 'Dat zou Thomas nooit doen' fluister ik, terwijl ik mijn vingers over een wond op Blake's gezicht laat glijden. 'Hij manipuleert je Jess. Hij is niet te vertrouwen' sist Blake. Ik schud mijn hoofd weer en sluit mijn ogen.

Blake pakt mijn pols vast en duwt mijn hand naar beneden. 'Het is jouw keuze dat je me niet gelooft, maar alsjeblieft blijf uit zijn buurt' zucht hij. 'Ik kan hem toch niet ineens negeren en ontwijken?' mompel ik met aarzeling in mijn stem. Blake laat mijn pols los, draait zich om en loopt weg.

Ik ga zuchtend zitten. Thomas zou toch nooit zoiets doen?

----------
Niet heel erg bijzonder, maar dat moet soms ook.
Votes en comments maken mij heel erg blij!