I live with the badboy

Hoofdstuk 10

>Pov Jess<

Ik open mijn ogen en wil opstaan, maar ik kom al snel tot de conclusie dat dat niet kan. Ik kijk achter me en zie dat Blake zijn armen om me heen heeft. Blijkbaar zijn we gisteren op de bank in slaap gevallen. Ik probeer Blake's armen van me af te duwen maar dat gaat moeilijker dan ik had verwacht. 'Blake' zucht ik terwijl ik hem in zijn borst prik. Als hij niet reageert duw ik hem van de bank af. Een domme zet van me, want doordat hij zijn armen nog om me heen had val ik mee. Blake kreunt en opent zijn ogen. Ik lig bovenop hem en grinnik. 'Jij ook hallo' mompelt hij. 'Hai' reageer ik lachend. 'Waarom lig ik op de grond en waarom lig jij op me?' vraagt hij terwijl hij in zijn ogen wrijft. 'Ik was wakker, jij had jouw armen om me heen en ik wilde weg. Toen dat niet lukte heb ik je van de bank geduwd. Het nadeel was alleen dat je mij meetrok' leg ik uit.

'Dat verklaart een hoop' grinnikt Blake. Ik knik en sta weer op. Blake staat ook weer op. Ik loop naar het raam en zie dat er wel bijna een meter sneeuw moet liggen, en het sneeuwt nu nog. Ik glimlach ombewust, ik houd van sneeuw. Mijn ogen worden groot als ik Blake ineens buiten zie staan. Hij zwaait lachend en duikt vervolgens in de sneeuw. Ik ren lachend naar buiten.

'Blake, idioot!' roep ik lachend. 'Zo koud is het niet' reageert hij. Ik kijk hem sceptisch aan waarop Blake grijnst. Ik kijk hem hoofdschuddend aan terwijl ik mijn mobiel pak. Ik vraag snel in de groepsapp van Brianna, Ethan en mij of ze vandaag langs willen komen. Het kan me niet schelen hoe ze het doen, in verband met de sneeuw, maar ze komen vast wel.

'Jij bent echt de grootste idioot die ik ooit heb gezien' zucht ik, kijkend naar Blake, die inmiddels een poging doet om te zwemmen in de sneeuw. Blake stapt uit de sneeuw en komt grijnzend op me af lopen. Ik schud mijn hoofd met grote ogen en ren weg. Ik hoor hem achter me aan rennen. 'Ga weg!' roep ik terwijl ik naar boven ren. Als ik me in mijn kamer opsluit hoor ik Blake lachen. Ik zucht even en loop naar mijn kast.

Als ik dan toch boven ben, kan ik me net zo goed omkleden. Ik trek een zwarte broek met een bordeaux rode trui aan. Ik doe sokken aan en probeer ondertussen met één hand mijn mobiel te ontgrendelen. Uiteindelijk lukt het, waardoor ik van binnen een overwinningsdansje doe. Weer een nieuw talent ontdekt. Ik kijk in de groepsapp en zie dat Ethan en Brianna hebben gereageerd dat ze eraan komen. Ik doe mijn mobiel weer in mijn broekzak en loop verder naar de badkamer.

Ik poets mijn tanden en doe snel wat make-up op, en doe mijn haren in een staart. Ik loop weer naar beneden om Blake aan te treffen. Als de bel gaat opent hij de deur. Niet alleen Bri en Ethan staan er, maar ook Jake en Cameron. 'Hey' begroet ik iedereen terwijl ze naar binnen komen. 'Ola!' roept Brianna vrolijk. 'Hello' reageert Ethan lachend. 'Hey Jess' krijg ik te horen van Jake en Cameron voordat zij met Blake naar de keuken gaan.

'Willen jullie wat drinken?' vraag ik terwijl Bri en Ethan hun schoenen en jas uit doen. Ze schudden hun hoofd en lopen mee naar de woonkamer. 'Hoe zijn jullie hier eigenlijk gekomen?' bedenk ik me als we op de bank ploffen. 'We deden eerst een poging tot lopen, maar dat pakte niet zo goed uit' begint Ethan lachend. 'Hij verdween half in de sneeuw' zegt Brianna lachend. Ik grinnik als ik het voor me zie. 'Daarna zijn we verder gaan zwemmen gecombineerd met lopen. Het waren nogal aparte bewegingen, maar het was leuk' vervolgt Ethan grijnzend. 'Stelletje sukkels' lach ik. Brianna haalt haar schouders op, 'Daarom houdt je ook van ons.' Ik wil net iets zeggen als ik iets tegen mijn rug aan voel stoten.

Ik draai me met een opgetrokken wenkbrauw op om een soort pijltje tegen mijn gezicht aan te krijgen. Ik kijk raar naar de pijltjes en vervolgens naar de deuropening waar ik Jake en Cameron met Nerf-pistolen zie staan. Ik kijk ze hoofdschuddend aan. 'Kneusjes' grinnik ik. 'Ik wil meedoen!' roept Brianna hyper. Ze rent naar de jongens toe en kijkt ze vrolijk aan. 'Blake!' roep Jake. Ik hoor een vage 'wat' vanuit de gang komen. 'Heb je nog drie van die dingen?' vraagt Jake.

Even later komt Blake met nog drie extra Nerf-pistolen terug. 'Hoe kom je hieraan?' vraag ik lachend terwijl ik er één aanpak. Ethan en Brianna pakken er ook beide één aan en grijnzen. Blake haalt zijn schouders op, 'Geen idee.'

'Go!' hoor ik Cameron ergens vandaan roepen. We spelen in twee teams. Bri, Eth en ik zijn een team, en Jake, Cameron en Blake zijn een team. Ik heb geen idee waar iedereen is eigenlijk, we spelen door het hele huis, en dat is een groot gebied. Ik zit achter een kast in een hoek. Als ik voetstappen hoor kijk ik om het hoekje van de kast. Cameron komt de woonkamer voorzichtig inlopen. Voor de sfeer hebben we alle gordijnen dicht gedaan en alle lampen zijn uit. Ik zie Cameron via de muur in mijn richting lopen. Als hij dichtbij genoeg is kom ik omhoog en schiet op hem. Ik heb geluk en raak hem. De regel is dat ik nu tien seconden heb om weg te gaan.

Ik spring vanachter de kast vandaan en ren naar hem toe. 'Jess, hoe gaat het?' vraagt Cameron glimlachend. 'Nee, nee. Ik moet weg van jou. Ik heb maar tien seconden' antwoord ik terwijl ik mijn pijltje oppak en wegren. Ik had hem wel door. Hij probeerde een gesprek aan te gaan zodat mijn tien seconden op zouden zijn. Ik ren zo snel als ik kan de trap op.

In de gang schrik ik me rot als ik iemand zie lopen. 'Jemig Ethan, je liet me schrikken' zucht ik als ik zie dat het Ethan. Hij grinnikt, 'Jij mij ook.' Ik lach zacht en loop weer door. Ik hoor voetstappen de trap opkomen. Ik duik de eerste kamer in die ik tegenkom, en ik kom al snel tot de conclusie dat dit Blake's kamer is. Ik loop achteruit naar de muur achter de deur. Als ik achter de deur sta voel ik ineens een arm om mijn heup en zie ik dat er een Nerf-geweer op me gericht wordt. 'Fuck' mompel ik zacht. 'I got you princess' hoor ik een stem vlak bij mijn oor fluisteren. Ik herken de stem van Blake meteen. Ik wil reageren maar Blake houdt zijn hand voor mijn mond als hij voetstappen hoort.

Als de voetstappen weer weg gaan draait Blake ons om zodat ik nu met mijn rug tegen de muur aan sta. 'Je had me al lang kunnen beschieten met dat ding' mompel ik met een kleine glimlach. 'Maar dit is zo veel leuker' mompelt hij met een hese stem. Ik slik even en richt mijn geweer op hem. Blake pakt mijn pols vast en duwt mijn arm naar beneden. 'Dat dacht ik niet' mompelt hij.

Ik probeer Blake van me af te duwen maar dat lukt niet. 'Verdomme Blake' zucht ik. Ik zie hem grijnzen. Hij streelt met zijn duim over mijn wang, door naar mijn lippen en weer verder naar mijn hals. Ik bijt op mijn lip als hij zijn lippen tegen mijn nek aan zet. Hij plaatst zachte kusjes en zuigt af en toe zacht. Ik bijt harder op mijn lip om een kreun te onderdrukken als hij zuigt op een plekje waar ik kippenvel krijg. Hij bijt zacht op hetzelfde plekje en tot slot blaast hij er nog zacht op.

'Heeft dit nog iets met het spel te maken?' vraag ik zacht. 'Nee' mompelt Blake waarna hij zijn lippen dwingend, maar zacht op de mijne drukt. Ik bijt zacht op zijn onderlip waardoor hij zacht kreunt. Ik doe mijn arm omhoog en richt mijn geweer op Blake. Ik ga nog even met mijn hand door zijn haren voordat ik een pijltje op hem schiet. Ik laat hem langzaam los en druk nog een zacht kusje op zijn lippen. 'Tien seconden' fluister ik nog voordat ik het pijltje oppak en wegren.

------------
Ik ben best wel blij met dit hoofdstuk eigenlijk, geen idee waarom.
Votes en comments vind ik altijd leuk :)