I live with the badboy

Hoofdstuk 11

>Pov Jess<

'Wat dachten jullie ervan als we straks uitgaan?' vraagt Jake. We hebben de hele middag een Nerf-gevecht gehad. Uiteindelijk heeft Blake's team gewonnen. Het was echt heel erg leuk, we hebben inmiddels gegeten en iedereen is er nu nog. 'Op een woensdagavond?' vraagt Brianna met opgetrokken wenkbrauwen. 'Doordat er zoveel sneeuw is gevallen, zijn we morgen sowieso weer vrij. De andere scholen in de stad zijn trouwens ook vrij, dus er zullen genoeg mensen uitgaan' reageert Ethan.

'Ik zeg doen' zeg ik twijl ik de rest vragend aankijk. 'Mee eens' stemt Cameron in. 'Afgesproken' reageert Blake ook. 'Dan zie ik jullie vanavond in de stad wel. Ik moet nu echt naar huis' zegt Ethan terwijl hij opstaat om te vertrekken. 'Tot vanavond' reageren de andere jongens. 'Succes met naar huis komen' mompel ik grinnikend. 'Dat ga ik nodig hebben ja' grijnst Ethan. 'Ik ga mee Ethan!' horen we Bri roepen vanaf de woonkamer. Ethan en ik wachten voor de deur op Brianna.

Ik kijk even in mijn kledingkast om er vervolgens een zwart jurkje uit te trekken. Ik haal een zwarte, doorschijnende panty uit een mandje en leg alles op mijn bed. De handdoek, die ik om me heen had geslagen van het douchen, doe ik af. Ik kleed me aan en droog mijn haar nog even met de handdoek. Ik loop naar de badkamer om mijn haren te föhnen en mijn make-up te doen. Ik zet muziek op terwijl ik mijn make-up doe. Ik houd mijn make-up simpel, het is er vannacht toch al deels af. Ik föhn mijn haren en laat ze los hangen. Ik leg de spullen weg en loop terug naar mijn slaapkamer. Ik kijk twijfelend naar mijn schoenen. Uiteindelijk laat ik mijn hakken staan en doe ik zwarte sneakers aan. Sneakers zijn namelijk veel handiger en comfortabeler.

Als ik klaar ben en alles heb wat ik nodig heb, loop ik naar beneden. Blake staat bij de trap te wachten. Hij heeft een zwarte spijkerbroek aan, met een zwart t-shirt en zwarte schoenen. 'We matchen' mompelt hij met een kleine glimlach, als hij me ziet. Ik knik grinnikend. We doen onze jassen aan en lopen naar buiten. Blake doet de deur op slot en loopt naar me toe. 'Dit wordt leuk' mompelt hij, kijkend naar de sneeuw. Ik zucht, er ligt minstens een meter sneeuw, dat moet wel.

Uiteindelijk is het gelukt. Op wonderlijke wijze is het gelukt om bij de club te komen. Eenmaal binnen hangen we onze jassen op en kopen muntjes voor het drinken. Blake en ik lopen verder naar binnen. Ik kijk even om me heen en zie al snel de rest van de groep bij de bar staan. We duwen ons door de mensenmassa heen naar de anderen.

'Jemig, wat is het druk' zucht Blake als we bij de rest staan. Ik zie gewoon dezelfde groep als vanmiddag met nog wat vrienden van Blake. Ik ga bij Brianna en Ethan staan en praat wat met hun. Ik krijg wat drinken in mijn hand gedrukt van Cameron terwijl hij half struikelt, waardoor de helft op de grond komt. Ik kijk hem grijnzend aan en hij glimlacht onschuldig terug. Ik schud lachend mijn hoofd en praat verder met Ethan en Brianna.

'Je vader heeft je moeder serieus geslagen?' vraag ik verbaasd aan Ethan. Hij knikt serieus. 'Mam heeft de scheidingspapieren al in huis liggen. Als pa terug is moet hij ze ondertekenen' reageert hij. 'En Riles?' vraagt Brianna. We zijn nog steeds in de club, ik heb geen idee hoelaat het is. We zijn er al best wel lang en de muziek staat echt hard waardoor we tegen elkaar moeten schreeuwen. Misschien niet het ideale moment voor een gesprek als dit, maar ja. 'Riley heeft alles gezien. Ik heb haar naar een vriendin gestuurd. Daar blijft ze slapen, want ze kan nu echt niet naar huis' antwoord Ethan, duidelijk verdrietig. Ik geef Ethan een knuffel, 'Het komt wel goed. Als je ouder de papieren hebben ondertekend hebben jullie weer rust. En anders kan je altijd naar ons komen' mompel ik bij Ethan's oor. 'Groepsknuffel' brult Brianna terwijl ze zich op ons gooit. Ik begin te lachen en al snel volgen Bri en Eth.

Ik ben er net achter gekomen dat het ongeveer half vier is nu. Ik moet zeggen, ik voel de drank wel, maar ik ben niet dronken. Ik zit aan de bar met wat drinken, de rest is verspreid door het gebouw. 'Is deze plek bezet?' hoor ik een stem bij mijn oor vragen. Ik kijk op en zie een jongen me vragend aankijken. Ik gebaar glimlachend dat hij kan gaan zitten. 'Bedankt, ik sta de hele avond al. Mijn benen zijn kapot' lacht hij. Ik grinnik en bekijk hem even. Hij heeft bruin haar en blauwe ogen, een schattig gezicht. Hij is best wel lang en voor zover ik kan zien, ook best wel gespierd. 'Ik ben trouwens Thomas' glimlacht hij. 'Ik ben Jess' stel ik mezelf ook voor. 'Ben je hier alleen?' vraagt hij voordat hij een slok van zijn drinken neemt. Ik schud mijn hoofd, 'Ik ben hier met wat vrienden, maar die zijn overal en nergens' reageer ik lachend. Hij knikt begrijpend, 'Dat heb ik ook ja.'