Nieuwschierig Naar Hem

hoofdstuk 9

Ik kijk naar het glinsterende kettinkje dat onder in het zakje ligt. Terwijl ik er naar kijk merk ik dat mijn mond is opengevallen. "Fijn dat je hem mooi vind!" Zegt jade lachend. "Hij is prachtig!" Roep ik en sla mijn armen om jade heen. Het kettinkje is in de vorm van een hartje met daarin geschreven special Sister. Als ik jade los laat doet hij het kettinkje bij me om. Als het kettinkje om mijn nek zit gaat de deur open. " Euh jade we hebben een probleempje." Zegt mijn vader met een ernstig gezicht. "Je oude kamer is nu een studie kamertje geworden en bij lucas kan je ook niet." Nu is het de beurt aan jade om ernstig te kijken. "En als ik nou eens hier ging slapen?" Jade wijs naar de vloer onder hem. "Is dat wel een goed idee?" Vraagt mijn vader bedenkelijk. "Tuurlijk!!" Zegt ik hard. "Kan toch makkelijk?"
"nou voorruit dan maar. Maar alleen omdat we nu niks anders hebben." Zegt mijn vader streng. "Jade loop je mee voor je spullen en een matras? " jade knikt en loopt achter mijn vader mijn kamer uit. Snel schuif ik wat spullen aan de kant zodat het matras op de grond kan liggen.

Als even later jade zijn slaapplekje is geïnstalleerd ga ik met een moeilijke draai achter mijn bureau zitten. Ik schuif mijn rekenen weer voor mij en begin te pijnzen. "Zal ik ffekes helepen vic?" Ik kijk om en trek een hoofd als je bent mijn redding. En niet lang later zitten we samen mijn reken sommen op te lossen. "Zo hehe eindelijk klaar!" Roep ik als we om tien voor acht klaar zijn."precies op tijd voor het drama dat zich in de wereld afspeeld!" Zegt jade vrolijk. Niet begrijpend kijk ik hem aan. Met een brede lach op zijn gezicht zegt jade "het nos journaal!" Ik schiet in de lach en loop met jade achter me naar beneden. Samen ploffen we op de bank en zien mijn vader uit de keuken met een kop koffie en een stroopwafel naar de bank lopen. Ik geeft jade een seintje en hij begrijpt gelijk wat ik bedoel.
Mijn vader zet zijn koffie rustig neer en gaat op.de bank zitten. En precies als hij gaat zitten komen jade en ik een stukje omhoog en ploffen dan weer neer. "Nou! Jongens zo dik ben ik toch niet!!" Zegt mijn vader zogenaamt beledigd. "Neuhh" zeggen jade en ik terwijl we onze hoofden schuden van ja. Met zen drieën schieten we in de lach. Tot onze moeder met een vragend gezicht de kamer binnen komt lopen. "Wat is er?" Zegt ze met een glimlach. "Nikss" zeggen we met zijn drieën in koor. "Nou toe is wat is er?!" "Niks hoor" reageerd jade. "Helemaal niks" zegt ik vervolgens. "Ik zeg niks" zegt mijn vader en steekt zijn handen als een dief in de lucht. "Tss" sist mijn moeder. En loopt gauw weer naar de keuken. Dan gaat de tv aan en mormeld mijn vader. "En daar begind het elendeverslag." Een paar minuutjes later komt mijn moeder binnen lopen met een mok koffie en twee glazen fris. "nog steeds geen koffie jade?!" Vraagt mijn vader verontwaardigt. "nope voorlopig nog niet!" Antwoord jade met een lach.

Als het journaal is afgelopen. Loop ik naar boven. "Vicky?" Hoor ik uit de kamer van lucas komen. Zachtjes open ik de deur. "Wat is er?"
"Ik euhm" twijfeld lucas.
"Welke film was het?" Vraagt ik vermoeden dat hij weer eens bang is. "Ja het was geen film maar een filmpje op youtube. Een vriend stuurde hem door." Zegt lucas en kijkt naar zijn deken. Ik ga bij hem op de rand van zijn bed zitten en pak het kameleon boek. "Dankje vicky!" Zegt lucas blij. Ik knip zijn bedlampje aan en begin lezen. Na een hoofdstuk slaapt lucas en leg ik het boek zachtjes weg. Stilletjes knip ik zijn lampje uit en sluip de kamer uit. Soms is hij vervelend maar het blijft mijn broertje!

Als ik de deur sluit schrik ik me naar van jade die achter me staat. "Jade idioot ik schrik me rot!" Fluister ik hard. "Sorry vic!" Meent hij. "Dat deed je trouwens echt super goed!" Ik glimlach. "Tja soms heeft hij het nog even nodig." Fluister ik en loop naar zolder, want daar slaap ik. Ik pak mijn pyjama en loop naar de badkamer. Eerst trek ik mijn pyjama aan en poets dan mijn tanden. Als ik bijna klaar ben komt jade aan lopen mijn zijn tandenborstel en begind ook te borstelen. Als poetsend beginnen we een heel gesprek wat uiteraard geniaal klinkt. En uit eindelijk lopen we dan ook giegelend naar zolder.

Al napraten stap ik in bed en jade gaat op zijn matrasje liggen. "Pff deg is al weer om!" Zegt hij vrolijk. Ik knik. "Jaa joh" en nog wat gekletst te hebben vallen we allebij weer in slaap.