Nieuwschierig Naar Hem

hoofdstuk 26

Smiddags reis ik met de trein en de bus naar het ziekenhuis toe waar luke ligt. Als ik aan kom bij de bali loopt madelief langs. "Hey vicky." Zegt ze vrolijk. "Jij komt vast voor luke?" Ik knik en loop naar haar toe als ze me wenkt. "Hoe gaat het met hem?" Vraag ik nerveus. "Vraag het hem zelf maar hij is wakker. Loop je mee?" Ik volg madelief naar de kamer waar luke ligt. Als ik de kamer in loop zie ik luke liggen. "Hey luke." Zeg ik zachjes. Luke draait zijn hoofd naar me toe. Gelijk klaart zijn gezicht op. "Hey vicky." Ik loop naar zijn bed toe en ga op de stoel naast zijn bed zitten. "Hoe gaat het?"
"Mwa gaat wel maar ik moet veel pijnstillers slikken." Met medelijden kijk ik luke aan. "Na de opperatie van gister gaat het al beter." Ik knik. "Ja wat was er nu aan de hand dan?" Luke kijkt naar madelief. "Vertel jij het maar ik heb er geen verstand van." Madelief kijkt luke vriendelijk aan. "Een van de mes steken is ontstoken geraakt en dat voel je meestal wel aankomen maar dit keer voelde luke dat dus niet. Daarom begon het in eens heel erg te steken en we moesten de wond zo snel mogenlijk open maken anders zou de bacterie dodelijk kunnen worden. Wij zijn er net op tijd bij geweest. Door de ontsteking moet luke langer in het ziekenhuis blijven dan normaal." Besluit madelief haar verhaal. Met open mond had ik het verhaal aan gehoord. Mijn hoofd draaide zich naar luke en ik keek hem met grote ogen aan. "Euh vic je mond staat open." Zegt hij met een glimlach. Snel ontwaak ik. "Maar voel je daar nu niks meer van dan?" Luke schud zijn hoofd. "Nouja ik sta zo ongeveer stijf van de pijnstillers dus misschien als ze uitgewerkt zijn." Zegt hij met een big smile. "Nou ik ga weer verder met mijn ronde. En euh vicky zou jij jade de groetjes willen doen van mij." Ik schiet in de lach. "Ja dat zal ik doen doehg madelief!" Zeg ik als madelief de kamer uit loopt. Ik kijk naar luke zijn gezicht. "Ze praat echt vaak over jade." Zegt luke met een glimlach op zijn gezicht. Ik lach terug. "Grappig ik vroeg nog aan jade over madelief maar hij ontweek mijn vraag."
"Geef je hand eens." Langzaam leg ik mijn hand in zijn hand. Ik voel dat hij mijn hand stevig vast pakt. Langzaam streelt zijn duim over mijn hand heen. "Heb je het nog tegen zoë gezecht?" Vraagt luke zacht. Ik knik. "Ja ze reageerde best geschokt en er kwam nog een meisje bij zitten zij hete..." nog voor ik mijn zin af kan maken vliegt de deur van de kamer open. "Hey lu..." lisa verschijnd in de deur opening. Haar ogen draaien van luke naar mij. Ze stapt dichterbij en ziet onze handen. Ze kijkt van luke naar onze handen en weer terug. "Euh hey lisa." Zeg ik netjes en trek snel mijn hand terug. "Jullie zijn geen stel toch?" Snel schud ik mijn hoofd. "Ah mooi!" Zegt lisa vrolijk en gaat bij luke op de rand van zijn bed zitten. Luke kijkt mij aan. "Euhm ik denk dat ik maar eens ga." Zeg ik twijfelend en sta op. "Vicky!" Zegt luke hard. Ik draai me nog even om. "Waneer kom je weer?"
"Euh ik zie wel misschien morgen." Ik draai me om en loop naar de trap toe. Als ik daar aankom merk ik dat mijn tas nog bij luke staat. Mijn telefoon trilt terwijl ik terug loop. [Zal ik je ophalen?] Staat er als pop-up op mijn scherm. Behendig unlock ik mijn telefoon en beantwoord jade. Als ik luke zijn kamer in stap zie ik lisa de wonden van luke bestuderen. "Euh ik was mijn tas vergeten." Gelijk trekt lisa haar hoofd terug en trekt ze de deken over luke zijn buik heen. Ik loop naar luke zijn bed en pak mijn tas. Luke wil mijn hand pakken maar ik ontwijk hem. Terwijl ik weg loop kijkt lisa me neidig aan.

[Ben er!] Ik sta op uit de wachtkamer en loop naar buiten. "Vicky!" Word er achter me geroepen. Langzaam draai ik me om. "Blijf met je poten van luke af hij is van mij!" Met een duw tegen mijn schouder loopt lisa weg. Verbluft sta ik daar bij de ingang van het ziekenhuis. Al snel zie ik de auto staan. "Wie was dat dan?" Vraagt jade nieuwschierig. "Dat was ene lisa." De rest van de rit blijf ik stil. Af en toe kijkt jade me bezorgt aan daar reageer ik op door een glimlach te faken. Als we thuis zijn laat jade de auto nog even draaien. "Zusje wat is er? En nu niet zeggen dat er niks is want ik ken je langer dan vandaag."
"Niks ik ben moe." Ik klik mijn gordel los en stap uit. Als ik binnenkom kunnen we gelijk aan tafel. Zwijgend ga ik zitten. "Hoe is het met luke?" Vraagt mijn moeder geintereseerd. "Ik voel me niet goed ik ga op bed liggen." Als ik op mijn bed lig pak ik mijn telefoon ik check mijn facebook en snapchat. Ik heb al een tijdje niks meer gehoord van joost stiekem ben ik daar er blij mee. Ik zie dat het al half zeven is en sta op om mijn voetbal kleding te pakken. Snel kleed ik me om en loop naar beneden.
"Ik ga voetballen." Zeg ik en wil de deur uit stappen. "Ho wacht eens dame!" Roept mijn moeder. Ik doe een stap terug en kijk mijn moeder aan. "Je hebt niet eens gegeten." Zegt ze verontwaardigt. "Ik eet straks wel oke? Ik heb training nu even nodig, dan heb ik een beetje afleiding van luke." Mijn moeder knikt me begrijpelijk toe en laat me gaan.